دین آنلاین، پنجره‌ای به اندیشه‌ی ناب دینی
این روزها، با همه‌ی پرگویی و پرنویسی از دین و دیانت، هنوز دلتنگِ روایتِ ناب از آن هستیم؛ روایتی که بتواند چونان دیروز و دیروز‌هایمان…
در روز خجسته و آسمانی نیمه‌ی شعبان، دین آنلاین زمینی شد تا با تبرک جویی از تصویر عالم‌تابِ آن آفتابِ عدالت و مهربانی، دین و دین‌داری را با عطرِ آن روایت کند.
این روزها، با همه‌ی پرگویی و پرنویسی از دین و دیانت، هنوز دلتنگِ روایتِ ناب از آن هستیم. روایتی که بتواند چونان دیروز و دیروز‌هایمان، در باغچه‌ی ایمان، گل‌های سرخ محمدی را برایمان به ارمغان بیاورد.
دین آنلاین، با این تمنّا متوَلد شد که حلقه‌ی وصل به دیروز‌ها و فرداهای‌مان باشد و در رفعِ چند دغدغه بکوشد:
۱. سرایندگان واژگان سخیف و سست به نامِ دین و ایمان، گرچه ازدحام درست کنند، اما بر زحمتِ دین و دین‌داران می‌افزایند؛ آنان وصله‌های ناجور دیانت‌اند و آن را بر چوبه‌ی دار می‌برند و مهجور و منفور می‌سازند. متاسفانه، مدت‌هاست که این جماعت در عِدّه و عُدّه افزون گشته‌اند و چون راهزنانِ راه‌بلد، طریقت ایمانی را مشوش و ناامن ساخته‌اند.
دین‌آنلاین می‌کوشد که از رویای رحمانی دین، کابوس‌زدایی کند و خرافات و تحریفات را از تصویر عقلانی آن بزداید و نگاهِ عبوسانه و نامهربانانه را از آن دور کند.
۲. تک‌گویی و تک‌فهمی از دین و دیانت، ابتلای دیگری است. کسانی خود را مدارِ حق و حقیقت می‌دانند و در آسمانِ شریعت، خود را ستارگان بی‌رقیب می‌شناسند. آنان قهرمانان میدان‌های بی منازع‌اند، از این رو به تکفیر و تفسیقِ مخالفان می‌کوشند و بر چهره‌ی هر ناهم‌اندیش، خط بطلان می‌کشند و برداشت خویش را از دین، تفسیری ابدی و ازلی می‌شمارند.
دین‌آنلاین، گرچه به ضروریات و باور‌های مدّلل دینی پایبند است، اما هم گستره‌ی مشهورات غیر مدّلل را اندک نمی‌داند و هم در حوزه‌ی تحقق دین، راه‌های اجرا را نیازمند مفاهمه و گفت و گو می‌داند. از این رو، بر این باور است که تنها با نقد و تضاربِ افکار می‌توان به دین‌فهمی و دین‌داری راه یافت.
۳. متدینان بی‌اخلاق رو به توسعه‌اند؛ گویا گمان می‌دارند که می‌توان فرشتگان را با دیوان و ددان به ائتلاف وادارند و با تیرهای شیطانی دروازه های ملکوتی را بگشایند! آنان می‌پندارند که می‌توان کشتی دیانت را در امواجِ طوفانی بی‌اخلاقی پیش برد و به ساحل رسانید!
دین‌آنلاین، دین را همزادِ اخلاق می‌شناسد و زیست اخلاقی را گوهر دین‌داری می‌داند، آبادی دیانت را به بهار و شکوفایی اخلاقیات می‌یابد و شعورِ دینی را در شورِ اخلاقی متّجلی می‌بیند. از این رو خواهد کوشید که جهان دین‌داری را در دنیای فتوت و مردانگی بیابد و بشناسد نه دنیای نامردی و نامردمان!
۴. دین‌پژوهان در کنجِ عزلت و جغرافیای ذهنیت اندک نیستند؛ آنان دلبسته‌ی کتاب‌های انبوه (و این روزها صفحه‌های ذخیره‌ی دیجیتالی) خود هستند؛ دیده از جامعه و جهان برگرفته‌اند و به گذشته‌ها و یا اندوخته‌های ذهنی و درونی دلبسته اند؛ سقفِ آرزو‌هایشان، بازیابی دکمه‌ای است بر پیراهنی که مدت‌هاست گم‌کرده‌اند!
اما دین‌آنلاین، دیانت را در عرصه‌ی عینیت و کارآمدی جست و جو می‌کند؛ از آن گردزدایی و تاریخ‌ستائی می‌کند تا بتواند کلیدی بر مساله‌ها و بحران‌های امروزمان باشد.
***
اینها – و مواردی چون آن – آرزوهایی است که جمعی از دین‌پژوهان را گرد آورد تا دین‌آنلاین را رونمایی کنند. تداوم و تکاملِ آن، وابسته به آن است که دغدغه‌مندانی دیگر هم به یاری برآیند و با همکاری مشفقانه و ناصحانه، این نیت و امید را بارور سازند. در انتظار نوشته‌‌ها و دیدگاه‌هایتان هستیم.
* مدیر سایت دین آنلاین
این روزها، با همه‌ی پرگویی و پرنویسی از دین و دیانت، هنوز دلتنگِ روایتِ ناب از آن هستیم؛ روایتی که بتواند چونان دیروز و دیروز‌هایمان…
دین انلان عزیز تولدت مبارک.امیدوارم در این عرصه مقدس لبخند را برلبان امام زمان بنشانید
با اهدای سلام
احتراما ضمن عرض شادباش و ابراز سرور و شادمانی از تولد “دین آنلاین” که امیدوارم به جامعه، نشاط اسلامی را در حد وسع و بضع و توان تزریق نماید، نکاتی چند به استحضار می رسد؛
1 – چرا “درباره ما” ندارید و جایگاه و پایگاه اجتماعی خود را مشخص نکردید. ابهام در این خصوص بی اعتمادی را به مخاطب القا می کند و جز بی رغبتی نتیجه ای ندارد. شفاف سازی، اصل انکارناپذیر رسانه های امروزین است.
2 – وقتی صحبت از تولد می شود، مثلا تولد یک کودک؛ اصل بر تولد یک کودک سالم و معمولی است. به یقین، تولد یک کودک ناقص یا غیرمعمولی خوشایند هیچ فردی نیست. ما رسانه ای ها متاسفانه همیشه این طور رفتار می کنیم که نتیجه گرا باشیم و طبیعی است که در این بحث، نتیجه فقط و فقط “تولد” است؛ حال، سالم یا ناقص و کامل یا معمولی و غیرآن، زیاد اهمیتی ندارد.
و عقل هم حکم می کند برای تولد ناقص یا غیرمعمولی، یا جشن تولد نگیریم یا زیاد توی بوق و کرنا نکنیم.
اما ما گاهی مناسبتی عمل می کنیم و یک تاریخ مشخص می کنیم و یک پایگاه خبری و سایت به فضای مجازی می افزاییم بی آنکه بدانیم این کودک، سالم است و معمولی یا مشکلاتی دارد!؟
خب! بدیهی است وقتی موضوع نظرسنجی تان، درباره چیدمان وبسایت تان است، یعنی که خود، واقف و آگاه به برخی نکات هستید. و توجه به این که مثلا فضاهای خالی و سفیدخوانی صفحه ی نخست – که ویترین این دکان خبری است – بیش از حد معمول است، از وظایف فنی و ابتدایی مسؤول فنی سایت است.
مثلا این که رنگ پس زمینه ی نشان (لوگوی) سایت، سیاه(و مشکی) انتخاب شده، نشان از کج سلیقگی دارد و بی توجهی به آنچه می توان مرامنامه و اساسنامه ی سایت نامید که مبتنی است بر زدن پل ارتباطی بین دین و زندگی مخاطب! و نیک می دانیم که رنگ دین، رنگ آسمانی و روشن است. و اساسا اهالی دانش رنگ شناسی می دانند که “سیاه”، رنگ نیست بلکه از آمیختگی دیگر رنگ ها تولید می شود.
توضیح این که از دیدگاه نگارنده، مثلا وقتی قسمت “پر بحث ترین” و “انعکاس” خالی است، یعنی کودک اگر نگوییم غیرمعمولی متولد شده، ناقص است. چرا که معمولا در طول مدت راه اندازی آزمایشی!، این هر دو قسمت گفته شده می توانست تکمیل شود.
3 – از دیدگاه رسانه ای، آنچه در صفحه ی نخست دیده می شود، برایند عملی و اعتقاد جدی صاحب رسانه به منویات و مفاد اساسنامه اش است.
و شاید با اغراق بشود گفت یکی از دکان هایی که اصل بر احترام یکسویه آنهم از سوی صاحب رسانه به مخاطب است، همین جا است. شما اگر به مخاطب ارج می نهید که قطعا همین طور است؛ بایستی “انعکاس” به محض دیدن صفحه ی نخست، دیده شود، بدون این که کاربر، صفحه را بالا و پایین ببرد.
فراموش نکنید که شما یک مخاطب ندارید؛ بنده، اگر سایت دین آنلاین را کلیک کنم یا برای یک خبر و مطلبی کامنت بگذارم می شوم “مخاطب عام” ولیکن اگر برایتان مقاله و یادداشتی بنویسم که کلیک سایت افزون شود، “مخاطب خاص” نام خواهم گرفت. و علاوه بر این، اگر باز هم به نگره های خودتان بخواهید کمترین اهتمام را داده و نظر مخاطب را جلب نمایید مجبور به توجه عملی به خواسته ی مخاطب در چیدمان صفحه ی نخست هستید. بنا بر همین استدلال، “آزاداندیشی” باید در صفحه ی نخست دیده شود. و البته که بیان دیدگاه های موافق و مخالف در قسمت “دیدگاه” مفیدفایده خواهدبود ولیکن ضرورتی ندارد تا یکجا و به یکباره همه ی دیدگاه ها در این قسمت قابل مشاهده باشد . پس، می توانید صرفا با آوردن آخرین دیدگاه بر اساس تاریخ دریافت یا طبق بیشترین کلیک، بخش “دیدگاه” را نمایش دهید و در ذیل آن، “آزاداندیشی” خود را بنمایاند.
4 – نقطه نظر بسیار است و وقت ضیق!
مثلا قلم (فونت و سایز) استفاده شده به نظر مناسب نیست.
دیگر این که نباید “عناوین مرتبط” را در زیر عنوان های صفحه ی نخست بیاورید.
یا نباید از عکس ها و تصاویر، بی دلیل استفاده شود. هر عکسی الزاما می تواند یک توضیح کوتاه و مفید (کپشن) داشته باشد تا اطلاع رسانی و آگاهی بخشی بیشتر انجام شود.
یا نشان(لوگو)، حرمت خاصی دارد و هر کجا از اخبار و مطالب که جای یک تصویر خالی است، نباید نشان و لوگو را جایگزین کنیم. و اساسا در صفحه ی نخست، نبایستی بیش از یک بار – که همان لوگوی اصلی نمایش داده می شود – لوگو را مکرر بر دیده ی مخاطب تزریق نمود؛ این القا، پاسخی منفی به دنبال دارد.
توفیق یارتان
التماس دعای ویژه
13920405130300
سلامشروع کار کسی که از زاویه اخلاق وارد می شود باید بیش از اینها اخلاقی باشد؛ لااقل انتظار چنین است.ممکن است بد اخلاقی رو به گسترش باشد، اما همه را یک کاسه کردن و قرین عناوینی چون دیو و دد و تیرهای شیطان کردن، از نگاه اخلاقی و دینی کمی فاصله دارد.امثال حجر بن عدی و مالک اشتر و خوبان دیگری که تذکرات جدی اخلاقی از ولی امر خود دریافت کرده اند، کم نبوده اند.نقد بی اخلاقی باید بااگر با اخلاق عالی صورت نگیرد، بعید است به نتیجه برسد. اغلب بد اخلاقی ها در جامعه ما از روی عادت، فرهنگ، و ناآگاهی است. باید اینها را به اخلاق جذب کرد.شاید اینطور هم به نظر می رسد که متن از یک موضع بالا به پایین نوشته شده است که این هم اثر روانی خوبی بر روی مخاطب ندارد.به نظر می رسد اگر واقعا به دنبال موفقیت هستید، لازم باشد در متنی که نوشته اید اصلاحاتی صورت دهید. به طوریکه حال و هوا و حس متن عوض شود.موفق باشید