همفکری رهبری و هاشمی درباره وحدت اسلامی

در اینجا قطع نظر از درستی یا نادرستی این مطلب که باید در جای خود بحث شود، اشاره به چند نکته ضروری است.

اولا: این نخستین بار نیست که آقای هاشمی به این موضوع، آن هم به این صورت پرداخته و به آن تاکید می کند. ایشان بارها در مناسبت های گوناگون این موضوع را در ضمن خطبه های نماز جمعه و ایام هفته وحدت عنوان کرده و توضیح داده اند.

ثانیا : این سخن تازه ای هم نیست، شخصیت های بزرگی مانند مرحوم آیت الله العظمی بروجردی به همین مبنا قائل بودند و تاکید داشتند که امروز نباید به مسائل تاریخی پرداخت. لذا دست دوستی با رئیس وقت جامع الازهر مصر آقای شیخ محمود شلتوت دادند و مجمع دارالتقریب اسلامی را در دهه سی بر همین اساس بنیان نهادند.

ثالثا : مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای (مد ظله العالی) نیز درباره وحدت اسلامی همین نظر را دارند و اظهارات معظم له بسیار صریح تر و روشن تر از نظرات آقای هاشمی است که جهت اطلاع مردم عزیز فقط به چند موردِ نمونه از آن بسنده می شود:

1 – «اگر کسی مخلصا لله احساس می کند که باید امروز بین برادران، برادری واقعی و عملی باشد، باید کوشش کند که گذشته را به یاد نیاورد والا او می رود کتاب «احقاق الحق» را می آورد و به رخ این می کشد و این هم می رود کتاب «تحفه اثنا عشریه» را می آورد وبه رخ آن می کشد! هر دو هم به قدر کافی کتابِ پر از طعن و دفع علیه همدیگر نوشته اند!

اگر ما بخواهیم گذشته را مطرح کنیم ، نمی شود به وحدت رسید. باید نگاه کنیم ، بگوییم : گذشته گذشته است.« رحم الله معشر الماضین» . ما کاری به کار آن ها نداریم. اگر آنها هر کاری کرده اند ما امروز می خواهیم تکلیف خودمان را – بیننا و بین الله- نگاه کنیم.» (بیانات رهبری در جمع ائمه جمعه و اساتید حوزه های علمیه اهل سنت ،5/10/1368)

2 – « سال ها پیش از انقلاب که با بعضی از برادران اهل سنت صحبت می کردم به آنها می گفتم که اگر ما بخواهیم وحدت اسلامی تحقق پیدا کند ، باید خودمان را از گذشته جدا و قیچی کنیم.» (همان )

3 – « بد نیست خاطره ای را برای شما نقل کنم، هر چند به خیلی از دوستان هم این را گفته ام. امام یک وقت در اوایل انقلاب در سخنرانی هایشان از معاویه به صورت طعن آمیزی اسم آوردند. شما می دانید که من مدتی را در بلوچستان بودم و با خیلی از علمای آنجا دوست نزدیک هستم. مردم و علمای سنی آن منطقه، معاویه را مقدس می دانند . به امام عرض کردم که در طرف شرق کشورمان، چند صد میلیون نفر معاویه را محترم می شمارند و او را خال المومنین می دانند. البته بحق یا به ناحق آن، مربوط به جلسه بحث است. یعنی مسلمانان هند، پاکستان، بنگلادش و افغانستان اغلب سنی حنفی اند، اینها معاویه را محترم می شمارند. امام گفتند: عجب من نمی دانستم. من بعد از آن – در طول این ده،یازده سال – یک جمله طعن آمیز از امام راجع به معاویه نشنیدم…»( وحدت وهمگرایی از منظر رهبر معظم انقلاب، علی رضا برازش، انتشارات امیر کبیر، ص64)

4 – « این قدر ما روایات در ثواب شرکت در نماز جماعت اهل سنت در زمان ائمه (علیهم السلام ) داریم که روایت دارد که در مسجد الحرام پشت سر اینها نماز بخوانید ، مثل این که پشت سر پیغمبر نماز خوانده اید. این معنایش چیست؟ معلوم است که امام صادق (علیه السلام) نماز آن امام جماعت را با نماز پیامبر مقایسه نمی کند. مقایسه با نماز پیرو خودش هم نمی کند، اما می گوید پشت سر او نماز بخوانید. این یعنی چه؟ این نمایش وحدت است. عملا وحدت را نشان بدهید.

روی همین فکر بود که امام بزرگوار ما (که رضوان خدا بر او باد) – آن مرد بیدار، آگاه – به همه ما، همه حاجی های ایرانی، توصیه کرد که در نماز جماعت ها در مسجد الحرام، در مسجد النبی شرکت کنید. امام بزرگوار ما که منادی اتحاد بین مسلمین بود از همه این هایی که مدعی اند، ولایتش و اعتقادش و ارادتش و عشقش به ائمه (علیهم السلام ) بیشتر بود. او بهتر می فهمید ولایت را یا فلان آدم عامی که حالا به اسم ولایت کارهای خلاف می کند، حرف های بی ربط می زند؟» (بیانات رهبری در دیدار با کارگزاران و دست اندر کاران حج ،4/8/1388)

همان گونه که آمد بیانات آیت الله هاشمی کاملا همسو با فرمایشات مقام معظم رهبری است و هر دو بیانات از یک مبنای فکری مشترک و دیرینه سر چشمه می گیرد. افزون بر این، بسیاری از بزرگان حوزه و مراجع معظم تقلید در قم و نجف این تفکر را قبول دارند و به آن عمل می کنند. البته بعضی دیگر هم شاید مخالف این نظر باشند. قرار نیست که همه یک جور فکر بکنند و «هرکس هم با ما نیست ،حالش خوب نباشد».
این بار بخشی از سخنان رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام در جلسه اختتامیه کنفرانس وحدت اسلامی مورد هجمه و بهانه قرار گرفته که ایشان ضمن توضیحاتی اظهار داشته بود: «این که چه کسی اولین خلیفه بوده یا نه، مساله تاریخی است که هیچ سودی برای ما ندارد و نتیجه ای از آن نخواهیم داشت و…»عبدالرحیم اباذری