آیا آیت الله ها رسانه ای نیستند یا رسانه ها آیت الله زده اند؟

هر از چندی رسانه های مختلف بدون در نظر گرفتن اخلاق رسانه ای به سراغ شخصیتی می روند و به خبرگزاری درباره گفته های وی می پردازند؛ شخصیتی که پیش تر توسط خود همان رسانه ها در جامعه بازتاب داده شده و سبب واکنشهایی در قشرهای مردم گردیده است.

برای نمونه برخی از رسانه ها در هشت سال پیش همواره به سراغ آیت الله نوری همدانی می رفتند و همواره در جامعه خبری نبود که نظرات این مرجع تقلید را منعکس نکرده باشند. این ماجرا پس از انتخاب دکتر روحانی به ریاست جمهوری ختم شد، نه به دلیل آنکه آیت الله نوری همدانی در تأیید یا نفی دولت حرفی نزده است بلکه بدان دلیل که رسانه ها احساس کردند از چالش آیت الله نوری همدانی با دولت چیزی نصیبشان نمی شود. از این رو، وی را ترک گفتند و به سراغ آیت الله مکارم شیرازی رفتند که به نظر رسانه ها نوع موضع گیریهای ایشان بهتر می تواند دولت را دچار چالش کند، در صورتی که نظرات این مرجع تقلید درباره مسائل فرهنگی و رسانه های غربی از قبل این دولت مطرح بوده است اما رسانه ای نمی شد.

آغاز این یادداشت اشاره به این مطلب بود که دو آیت الله که طبق شناخت حوزویان از دیرباز به هم نزدیک بوده اند و علی القاعده باید از افق نزدیکی با یکدیگر درباره فرهنگ سخن بگویند به همت(!) رسانه های داخلی و غرض ورز به گونه ای رسانه ای می شوند که این یکی موافق توسعه ارتباطات جدید و آن یکی مخالف!

رسانه های داخلی به ویژه  خبرنگاران قمی که نگارنده مطلع است بسیاری از آنان با محیط علمی و حوزوی قم، آشنایی علمی و دانشی ندارند، تنها به اهمیت های خبری بسان آن می نگرند که شایسته زمین فوتبال و معرکه های سیاسی است، نه حوزه علمیه.

امیدوارم پشت پرده ماجرا همین باشد، هرچند گاه چیزهایی دیده می شود که هر ناظر بی طرف هم، به راحتی نمی تواند از کنار آن بگذرد. برای نمونه چندی پیش در فاصله ای اندک، بسیاری از رسانه ها دو خبر را با هم کار کردند: یکی اعلام خطر آیت الله مکارم از فیسبوک و اینترنت که از در و دیوار در حال نفوذند و دیگر خبر مربوط به پاپ واتیکان مبنی بر اینکه وی اینترنت و فیسبوک را نعمت الهی برشمرده بود. گویا این فاصله اندک و این توجه رسانه ای به دو دیدگاه متضاد حالتی عمدی داشته و نشان از دستی پنهان در این ماجرا می دهد.

مع الاسف اگر رسانه ای به یک آموزه جزئی دین نسبت غلط دهد و بعد  سراسر اعضای آن رسانه عذرخواهی کنند و شواهد هم نشان دهد که حق با آنان است دادگاه اسلامی به خود حق می دهد که دمار از روزگار اهالی آن رسانه در آورد، اما اگر رسانه های گوناگون این نظام در شگردی این گونه، همدستانه مرجعیت شیعه را در برابر جناب پاپ تخریب کنند، به ابروان هیچ قاضی دادگری اخم نمی نشیند.

با این همه کاش خود حضرات آیات هم اندکی توجه می داشتند که دروازه بانی رسانه ها معطوف به ارزشهای خبری است نه ارزشهای اخلاقی و دینی. از این رو اجازه نمی دادند که هر گفته ای از ایشان توسط رسانه های آیت الله زده که تنها به بخشی از فرمایش حضرات حساسیت دارند منتشر شود.

از همین روست که دفتر رهبری درباره انتشار نظرات ایشان، رسانه ها را موظف داشته اند که برای نقل خبرهای مربوط به رهبری به سایت ایشان رجوع کنند. بدیهی است این کار درباره دیگر مراجع و شخصیت های فرهنگی نیز باید صورت پذیرد تا جامعه مخاطبان ایشان دچار سردرگمی در تضاد برخی نظرات ایشان دچار نگردند و رسانه ها نیز بتوانند متعهدانه رفتار کنند.
امروز رسانه ها دو خبر را با هم منتشر کردند تا گواهی برای مدعای این نوشتار باشد؛ به گزارش رسانه های داخلی در حالی که آیت الله مکارم شیرازی خبر از خیزش‌هایی در برخی مطبوعات می دهد و اعلام خطر می کند و بعد به صورت سربسته اخطار می دهد که مطبوعات باید چارچوب‌ها را رعایت کنند و اگر اصلاح نشوند، به صورت علنی آنان را افشا خواهد کرد، آیت الله جعفر سبحانی که از قدیم دوستی و رابطه نزدیکی با آیت الله مکارم داشته در درس خارج خود از نیاز به مدیریت قوی مبتنی بر دانایی و آگاهی می گوید که لازمه اش گستردگی ابزار اطلاع رسانی در جامعه است.رضا طوسی