وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ مخالفان وموافقانش

سر و صدای این گروه در میان سکوت دیگران گاهی باعث نگرانی برخی از طیف‌های جامعه می‌شود که حتی از نظر سیاسی دلِ خوشی از این گروه ندارند، اما این تنها صداهایی است که به گوششان می‌رسد. به نظر این گروه علی جنتی و همکارانشان راه را برای مخالفان فرهنگ دینی باز گذاشته و حتی از آنان حمایت می‌کنند.
 

منتقدانی دیگر درست در نقطه مقابل گروه قبلی قرار دارند. به نظر آنان علی جنتی و همکارانشان نتوانسته‌اند به قول‌های انتخاباتی حسن روحانی عمل کنند و با حقوق قانونی اهل فرهنگ محافظه کارانه برخورد می‌کنند. 
 

سخنان این منتقدان هم نه در حجم گروه قبلی که کم و بیش در برخی از رسانه‌ها بازتاب داده و گاهی شنیده می‌شود، اما کماکان این صدای گروه اول است که با حمایت برخی از رسانه‌های عمومی‌ بلند‌تر است. 
 

در میان این دو اما گروهایی هستند که سکوت کرده‌اند. بیش ترِ آنان اگرچه علایق دینی دارند، اما از منتقدان جدی گروه اول و رفتارهای دولت قبلی بودند. نام و امضای بسیاری از آنان را در پای بیانیه‌های حمایت از روحانی می‌توان یافت. برخی از آنان در مجالس و محافل هم حضور فیزیکی دارند. آنان شاید هم انتقادهایی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داشته باشند و حتی در برخی از موارد جزئی به یکی از طیف‌ها نزدیک‌تر باشند، اما قطعا تندروی‌های گروه نخست را نمی‌پسندند و فضایی آرام می‌خواهند که بتوانند کار کنند.

آنان شاید با سکوت این آرامش را می‌جویند، اما سکوتشان تاثیر دیگری دارد. سکوت آنان باعث شده است که صدای گروه اول تنها صدایی باشد که شنیده می‌شود. این گروه‌ها حتی اگر به وزیر ارشاد و همکارانشان انتقادی هم داشته باشند، جنس انتقادشان با گروه اول متفاوت است. برای اینکه فضا آرام‌تر شود، اتفاقا این گروه هاباید سخن بگویند. این گروه‌ها به خاطر علایق دینی و آثاری که تولید کرده‌اند، می‌توانند برخی از نگرانی‌ها را از بین ببرند.

 
اینکه خانه سینما باز شد و برخی از نهادهای صنفی باز نشد، شاید به خاطر حضور فعال‌تر این گروه‌ها در حوزه سینما بود. این گروه‌ها به خاطر جایی که ایستاده‌اند، می‌توانند نقش پل‌های رابطه را بین طیف‌های مختلف مردم بازی کنند، نقش مفصل‌هایی را که باعث انسجام جامعه می‌شوند. سخن این گروه از قطبی شدن جامعه و در نتیجه حذف و طرد جلوگیری می‌کند. باید از این گروه‌ها دعوت کرد که سخن بگویند. تنها در میان سخنان این گروه هاست که هیاهویِ اهل حذف و طرد کمرنگ می‌شود.

 
منتقدان و مخالفان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مجلس شورای اسلامی با اینکه کم تعدادند، اما پرسرو صداهستند. این منتقدان و همفکرانشان دسترسی زیادی به رسانه‌های مختلف دارند و صدایشان بلند‌تر بازتاب داده می‌شود. برخی از رسانه‌ها به خاطر هم سویی با آنان و برخی دیگر به خاطر مخالفت , گاهی حتی تمسخرشان، سخنان و دیدگاه‌های آنان را منتشر می‌کنند. حتی رسانه‌های بیرون از ایران هم سخنان این گروه را با آب و تاب بازتاب می‌دهند. علی اصغر سیدآبادی