افطار کاخ سفید: تحریم یا تأیید

این رویداد اساساً با استقبال جامعه مسلمانان امریکا استقبال شد، به مثابه نمونه­ درخشانی از تساهل میان ادیان و فراگیری آن­ها که تأکیدی دوباره بر جایگاه مسلمانان در ساختار فرهنگی متنوع امریکا دارد. غیر از افطار سالانه کاخ سفید که یک شب برگزار می­ شود چند شب پیش جان کری وزیر خارجه امریکا نیز میزبان افطار دولت بود.

اگرچه، این افطارهای رسمی مورد انتقاد شدید برخی از مسلمانان قرار گرفته است، آن­ها این تلاش­ها را ریاکارانه توصیف می­کنند و آن را در تضاد با اعمال شیوه ­های پلیسی در مقیاس وسیع علیه جماعات مسلمانان، جنگ علیه مسلمانان، غذاخوراندن اجباری و زندانی­کردن آنان در گوانتانامو و نظارت سازمان امنیت داخلی می­ دانند.

امید صافی، استاد مطالعات اسلامی در چاپل هیل کارولینای شمالی این رویداد را حرکتی سیاسی توسط رهبران مسلمان تعبیر کرده است که در وبلاگ­هایشان اینگونه به تحریم افطار دولت فراخوانده­ اند:

همه ما باید، به طور جمعی، مؤدبانه و با جدیت، دعوت افطارهای دولت و کاخ سفید را تا برآوردن این خواسته­ ها رد کنیم:

امریکا فوراً از فعالیت­های پلیسی فراقضایی به بهانه حملات علیه خود در همه کشورها دست بکشد.

امریکا فوراً زندانیان سیاسی از جمله زندانیان گوانتانامو را آزاد کند.

امریکا فوراً فعالیت­های پلیسی و نظارتی را که مبتنی بر نژاد، قوم و دین اعمال می­شود، رها کند.

صافی نکته­ مهمی را در نظر نگرفته است. قبول افطار دولت معادل با تأیید خود دولت نیست. کسی می­ تواند در عین عدم حمایت از دولت امریکا از امریکا حمایت کند و این مشخصه یک امریکایی است که آزاد است با سیاست­های دولت موافق یا مخالف باشد.

مسلمانانی که به تحریم افطار فراخوانده­ اند، کشور را به سادگی به دو گروه قطب­ بندی کرده­ اند، مسلمانان در برابر امریکایی­ ها، که این کار موجب از بین رفتن پیشرفت­های فعالانی است که در تلاش برای امریکایی نشان دادن مسلمانان در این کشور هستند. این غیریت­ سازی مسلمانان بعد از 11 سپتامبر شکل گسترده­ تری به خود گرفت و بسیاری از مسلمانان تبعیض را تجربه کردند، اما اوضاع بعد از آن دوره بسیار بهبود پیدا کرد و این مدیون تلاش­های فعالانی است که برای بازگرداندن هویت امریکایی خود به مثابه یک مسلمان کوشش کردند.

عزیز پوناوالا موضع متفاوتی دارد، او حملات خصمانه ناگهانی در توییتر با برچسب" افطار کاخ سفید" را نقد می­ کند. به گفته او این اعتراضات تلاش­های جماعاتی را برای تأثیر بردولت و ترغیب آن در جهت اهدافمان را غیرمشروع می­ کند. به نظر او: دلیل آنکه بوش و اوباما این مراسم را برگزار کردند این است که با مسلمانان روبرو شوند، به سخنانمان گوش دهند و اینکه درک کنند ما بخشی از ساختار فرهنگی امریکا هستیم.

به یاد بیاورید که مسلمانان امریکایی، امریکایی هستند. بله، ما باید نگران ناآرامی­ ها در یمن و پاکستان باشیم، اما آن­ها تصمیماتی است که اوباما در چارچوب امنیت ملی می­ گیرد که می­ تواند فوایدی برای جماعت ما نیز داشته باشد.

ما نمی­ توانیم انتظار داشته باشیم که همه دولت اوباما دغدغه­ های ما را مورد توجه قرار دهند. اوباما نه فقط رئیس­ جمهور مسلمانان امریکا که همه امریکایی­ هاست و ما برخی اوقات با او موافق و گاه مخالفیم. این نباید موجب کمرنگ شدن هویت امریکایی ما شود و تلاش­های واقعی اوباما که در جهت به رسمیت شناختن جماعت ما و گفتگو درباره شرایط زندگی ماست، را نادیده بگیریم.

چگونه می­ توان این نگرش منفی را عوض کرد؟ مسلمانان با حمایت از این حرکت افطار می­ توانند نشان دهند که ذهن بازی دارند و می­ توانند با مخالفان خود در یک جا بنشینند.

منبع: هافینگتون پست

  
دولت امریکا بیش از یک دهه است که در رمضان، ماه مقدس مسلمانان، مهمانی افطار می­ دهد که این مراسم در کاخ سفید، ساختمان دولت و دیگر اماکن دولتی برگزار می­ شود.با سلام این مطلب ترجمه ای از یادداشتی در روزنامه هافینگتون پست است که سفارش داده بودم ترجمه کنند.