دعاوی آتئیست‌ها بی‌احترامی به کشور ما است/ واکنش اوباما به لغو مراسم نیایش مذهبی در شورای شهر
دعاوی حقوقی مربوط به فعالیت مذهبی و نیایش امر تازه ای نیست. گزارش های مربط به نیایش و دیگر فعالیت های مذهبی از اوایل قرن هجده میلادی تا به امروز وجود دارد. دعاوی درباره ی این گونه مسایل از سوی کلیسای کاتولیک، گروه های یهودی، گروه های سکولار نظیر امریکاییان طرفدار جدایی کلیسا و دولت، آته ئیست ها و سازمان های آته ئیستی واصل شده است.
به گزارش دین‌آنلاین، دیوان عالی ایالات متحده در پائیز آتی به فرجام خواهی پرونده ای از شهر گریس (در ایالت نیویورک) رسیدگی خواهد کرد که در آن پرونده از شهردارِ گریس به دلیل آن که او برگزاری نیایش در نشست های شورای شهر را مجاز شمرده ، شکایت شده است. این پرنده در سالِ ۲۰۰۸ و به واسطه‌ی شکایت دو تن از شهروندان آن شهر با این ادعا که برگزاری نیایش در نشست‌های شورای شهر «توهین آمیز» و «نامناسب» است، گشوده شد. اولین حکمِ این دادگاه در سالِ گذشته صادر شد و شهرِ گریس به دلیلِ زیرپا گذاشتنِ اولین متمم قانون اساسی آمریکا مبنی بر «ممنوعیت تشکیل هر گونه دین» گناهکار شناخته شد.
اکنون، و در آستانه‌ی برگزاری دادگاه فرجام‌خواهی آن پرونده، عده‌ای زیادی از معتقدان به دین مسیحیت، رفتارِِ دادگاه بدوی را غیرآزادانه دانسته و مصداقی از نفی آزادی بیان اعلام کرده‌اند. در هفته‌ی گذشته، هم دولت و وکلای اوباما، و هم رهبرانِ حزبِ جمهوری‌خواه طی داد‌خواست‌های جداگانه‌ای که به دیوانِ عالی این کشورِ تقدیم شده است، خواستار لغوِِ حکم بدوی شده و بر بازگشت مراسم نیایش به جلسات شورای شهر تاکید ورزیده‌اند.
دکتر بیلی لارنس نویسنده‌ی سایت «تایمز استاندارد» نیز پیرامونِ دادخواهی از شهردار گریس این چنین واکنش نشان داده است:
دادخواهی مذهبی توسط آتئیست‌ها در واقع بی احترامی به میراث و تاریخ آمریکا است. چرا که مذهب در تاریخ آمریکا برجسته بوده است. زائران در 19 نوامبر 1620 به کیپ کاد رسیدند. آنها یکی از اولین اسناد تاریخی از دنیای جدید، یعنی پیمان می فلاور (Mayflower Compact) را انعقاد نمو‌دند. بند دوم از آن سند این طور آغاز می شود:
«ما امضاکنندگان زیر که برای تجلیل از پروردگار و بسط عقاید عیسویت و تحصیل افتخار برای پادشاه و وطن، اولین کوچ نشین را در این سواحل شمالی ویرجنیا تشکیل می‌دهیم، بر طبق این قرارداد با موافقت کامل، رسماً در پیشگاه خداوند و یکدیگر، تعهد می‌نماییم که به منظور اداره و تنظیم روابط و اقدام و مجاهدت برای نیل به مقاصدی که داریم، یک جامعه سیاسی واحدی تشکیل دهیم. ….»
لارنس پیرامونِ نفوذِ دین در آمریکا چنین تاکید می‌کند که : دین و نیایش بر تاریخ اولیه ایالات متحده سایه افکنده است. مستعمره نشین مریلند به عنوان یک مستعمره ی کاتولیک تاسیس شد. ویلیام برادفورد، فرماندار مستعمره ی پلیموت، در سال 1621 جشن شکرگذاری اعلام کرد. دانشگاه ییل و دانشگاه هاروارد به عنوان نهادهای مذهبی آغاز به فعایت کردند. اولین کتاب چاپ شده در امریکا، کتاب مزامیر خلیج بود. ساختمان های کلیسا در تمام شهرها و روستاها در دوران استعمار قابل مشاهده بودند. خداوند بخشی از تفکر استعماری بود. هر جا که مردم پا گذاشتند، ساختمان های کلیسا ساخته شد و تبدیل به مراکز اجتماع گردید و به عنوان مدرسه و سالن اجتماعات مورد استفاده قرار گرفت. بنیانگذاران کشور غالبا به خدا اشاره می کردند. رئیس جمهور لینکلن در سخنرانی گیتزبرگ از خداوند تقدیر کرد. خدا و نیایش از همان ابتدا بخش هایی از سخنرانی سیاسی در ایالات متحده بوده است. زمانی که تراژدی اتفاق می افتد، رهبران سیاسی از جمله پرزیدنت اوباما به خاطر ناراحتی و غم از آمریکایی ها می خواهد برای خانواده های قربانیان دعا کنند. به تازگی، رئیس جمهور اوباما در یک چاشت نیایش در واشنگتن صحبت کرد. این کار شامل پول مالیات می شود. اگر چاشت نیایش برای رئیس جمهور اوباما خوب است، باید برای شهردار شهر اورکا هم خوب باشد! کلیسای جامع ملی، مکانی برای جشن ملی مذهبی بوده است. مراسم نیایش ریاست جمهوری در فردای مراسم تحلیف فرانکلین روزولت در سال 1937 ، رونالد ریگان در سال 1985، جورج بوش پدر در سال 1989، جورج بوش پسر در سال 2001 و 2005، و باراک اوباما در سال 2009 و 2013 برگزار شد.
آتئیست‌ها، متفکرانی منفی گرا بوده و سهم اندکی درساختار کشور و جهان داشته اند. یک مادر ترزای ملحد یا یک آلبرت شوایتزر آتئیست کجا هستند؟
لارنس در لزومِ آزادی مذهبی می‌گوید: آمریکا محل آزادی است. دولت باید آزادی بیان را تشویق کند نه این که آن را محدود کند. از روزهای اولیه ی جمهوری ما، رهبران سیاسی برای رهبری کشور احساس نیاز به راهنمایی و کمک داشته اند. بیخدایی ابدا چنین کمکی را ارائه نمی دهد. آنها برای کمک گرفتن به دنبال آتئیسم نرفتند. آنها کمک را در دین و نیایش می جستند. نگرانی کمی در مورد استقرار دین وجود داشت. کسی که برای مقام دولتی انتخاب می شود نباید در محل ورودی، درباره ی آزادی عقیده و وجدان، و آزادی بیان مورد بررسی قرارگیرد. باید به مقامات دولتی آزادی عمل و مهلت زیادی برای تشویق روحیه ی عمومی اعطا شود. چاشت نیایش شهردار صرفا تلاشی در همین راستا است! چاشت نیایش شهردار هزینه ی بسیار کمی برای شهر دارد. منافع آن بسیار بیشتر ازهزینه ی آن برای شهر است.
دعاوی حقوقی مربوط به فعالیت مذهبی و نیایش امر تازه ای نیست. گزارش های مربط به نیایش و دیگر فعالیت های مذهبی از اوایل قرن هجده میلادی تا به امروز وجود دارد. دعاوی درباره ی این گونه مسایل از سوی کلیسای کاتولیک، گروه های یهودی، گروه های سکولار نظیر امریکاییان طرفدار جدایی کلیسا و دولت، آته ئیست ها و سازمان های آته ئیستی واصل شده است.
جلسه‌ی آتی دادگاه «لغو مراسم مذهبی در جلسات شورای شهر کشورِ آمریکا» جنجال آفرین شد
