خدا و ویروس کرونا؛ افزایش تنش میان دینداران و حکومت‌های سکولار
می‌پرسند: خداوند در دوران قرنطینه کجاست؟ وقتی کلیسای قسمت شمالی ایتالیا یکی از نقاط اصلی شیوع ویروس کرونا بود.
به گزارش دین‌آنلاین، نیویورک‌تایمز در ستون دیدگاه خود به موضوع دینداری در دوران شیوع کرونا پرداخته و نوشته است: در این روزها حضور در بسیاری از مکان‌های مذهبی و برگزاری مناسک مذهبی در سراسر جهان ممنوع شده است. البته هیچ کس نباید درباره لزوم این محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها برای حفظ امنیت و سلامت عمومی منازعه کند.
توجه به دین و کرونا در همه دنیا مورد توجه واقع شده است. کلیسای شینجونچی در کره جنوبی نیز به عنوان کانون گسترش ویروس در کره جنوبی شناخته شده است. در این هنگام آب مقدس ضدعفونی کننده نیست و عبادت نمی‌تواند واکسن ویروس کرونا باشد.
دین و کرونا در حوزه‌های مختلف مانند سیاست و بهداشت به رویارویی با هم می‌پردازند. تصمیم‌های سیاسی باید در راستای تضمین امنیت بهداشتی عمومی و بر اساس مدارک و داده‌های علمی باشد، اما دین برای مؤمنان یک منبع اساسی شفابخشی معنوی و امید است.
دین یک درمان در برابر یأس و پشتیبان احساسی و روانشناختی در دوران قرنطینه است. در سطح عمیق‌تر، دین برای دینداران مانند یک منبع مطلق معنا برای زندگی است.
با این حال در شرایط گسترش ویروسی که امروز همه مردم اعم از دینداران و آتئیست‌ها را در برگرفته، تنش‌ها بین دین و حاکمیت سکولار و تنش بین حفظ سلامت جسمی و آسایش معنوی افزایش یافته است.
تنش میان دین و کرونا جبران‌ناپذیر است؛ زیرا محافظت از یک ارزش انکارناپذیر باعث ایجاد نوعی گرسنگی معنوی داخلی ایجاد می‌شود و یافتن راه‌حل‌هایی برای رفع آن موجب جلوگیری از برخی اقدامات از جانب دینداران است که ممکن است موجب گسترش ویروس کرونا باشد.
ترجمه: نفیسه نیکبخت
