ملاقات با امام زمان، رهبری و مبارزه با خرافات

توضیح چند نکته :

1 – این شخصیتی که آقای امام‌جمعه از ایشان مطلب نقل کرده است، یکی از علمای محترم شهرستان میانه به نام مرحوم آیت‌الله حاج شیخ احمد حجّتی میانجی هستند و من سال‌ها از دوران نوجوانی با ایشان مراوده داشتم. ایشان تا حدودی اهل معنا بودند و با مرحوم آیت‌الله آقای بهجت و آیت‌الله آقای بهاءالدینی مأنوس بودند و بنده بارها در خدمت ایشان به دیدار آقای بهاءالدینی رفتم و آن عالم  تیزهوش در اندرونی منزل با سماور زغالی کوچک چایی می‌گذاشتند و خودشان پذیرایی می‌کردند. آقای حجتی  اهتمام بیشتر به پیشگویی داشتند و از طریق خواب یا مکاشفه بعضی چیزها را پیش‌بینی می‌کردند؛ چنان‌که در سال 42 وقتی فرزند پسرش محمدابراهیم متولد می‌شود، می‌گویند او در راه خدا شهید خواهد شد که وی در 21 بهمن 57 هنگام درگیری با ایادی رژیم شاه در خیابان نیروهوایی تهران به شهادت می‌رسد؛ یا یک سال قبل از وقوع جنگ میان ایران و عراق، وقوع این جنگ را به مرحوم آیت‌الله گلپایگانی خبر داده بودند.

البته گاهی هم این پیش‌بینی‌ها محقق نمی‌شد؛ مثلاً در قیام 29 بهمن تبریز ایشان می‌گفت حتماً حضرت ظهور می‌فرمایند چون روایت داریم هر وقت ترک‌ها قیام کردند ظهور حتمی است؛ همین پیش‌بینی را درزمانی که رزمندگان لشکر عاشورا طی عملیاتی می‌خواستند بصره را تصرف کنند، هم داشتند و می‌گفت روایت داریم هر وقت ترک‌ها بصره را گرفتند، ظهور انجام می‌گیرد که البته عملیات لو رفت!  آن مرحوم این اواخر بیشتر با کتاب «بیان الائمه» که شامل مجموعه علائم ظهور است، انس داشت و همواره و به‌گونه‌ای دنبال این موضوع بود، اما هیچ‌وقت اصرار و تظاهر به تشرف حضوری نداشتند.

2 – فرزند آقای حجتی بعد از درگذشت آن مرحوم، زندگی‌نامه‌ای بانام « حدیث عشق و عرفان» دربارهٔ پدر تهیه، تدوین و چاپ کرد و درسال 1382 منتشر نمود که در آن این ماجرا  به این صورت آمده است: «وقتی نظر حاج‌آقا را  پیرامون آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله رفسنجانی پرسیدند، حاج‌آقا جواب دادند: من خودم یک‌وقتی همین سؤال را از محضر حضرت ولی‌عصر (عج) پرسیدم، آن حضرت فرمود: « خامنه‌ای از ماست و هاشمی از شیعیان ماست.» (حدیث عشق و عرفان، ص101)

3 – همان‌طوری که می‌بینید در هر دو نقل معلوم نیست این تشرف واقعی بوده یا ایشان خواب دیده و یا مکاشفه‌ای صورت گرفته است؟! حال فرض کنیم که حتماً تشرف در عالم واقعی و خارجی انجام گرفته است؛  چه لزومی دارد موضوعی را که در میان چند نفر محدود و به‌صورت خصوصی مطرح شده است و اثبات و نفی آن هم به این راحتی نیست، این‌گونه بیاییم در بوق و کرنا بگذاریم و خودمان را مضحکهٔ بدخواهان حوزه، روحانیت و انقلاب قرار بدهیم؟! جالب‌تر اینکه خطیب محترم در ادامه همین گفتگو به نقل از مرحوم آقای بهجت می‌گوید که آقای بهجت فرمود: « بله ما هر چه بخواهیم و اراده بکنیم، می‌توانیم بدانیم»؛ یعنی می‌توانیم علم غیب داشته باشیم و از درون آدم‌ها و هدفشان خبر بدهیم !!!

واقعیت این است این سنخ حرف‌ها امروز برای انبوه جوانان تحصیل کرده که در فضای گسترده مجازی و کانال‌های گوناگون شبکه‌های اجتماعی حضور چشمگیر و نقّادانه دارند، نه‌تنها مفید نیست بلکه تمسخرآمیز جلوه می‌نماید و سبب بدبینی، تنفّر و گمراهی بیشتر آن‌ها می‌شود.

گاهی جوانان سؤالاتی را می‌پرسند و شبهاتی را پیرامون همین تشرف‌ها و کشف و کرامت‌ها دارند که آدم از جواب عاجز می‌ماند. بله،ما طلاب و روحانیون با انواع تحلیل‌های آن‌چنانی می‌توانیم این امور را برای خود توجیه و حل‌وفصل نماییم اما این توجیه‌ها فقط به درد چهاردیواری مدارس و حجره‌های خودمان می‌خورد!

4 –  این سبک‌رفتار، کردار و گفتار از جنس و در ادامهٔ همان ماجراهای «هاله نور» و «تکبیر گفتن هنگام تولد» است و نه‌تنها به نفع رهبری و هیچ‌کس دیگری نیست، بلکه متأسفانه سبب لوث کردن برخی اصول و مبانی شیعه  است. به  قول شهید بزرگوار مطهری وقتی این‌همه دلیل از قرآن، حدیث، عقل و تاریخ برای حقانیت ولایت و امامت امیرمؤمنان علی(علیه‌السلام) داریم، آن‌وقت بعضی افراد سطحی‌نگر می‌آیند و ناشیانه می‌خواهند با حروف ابجد یا با خواب، خیال و مکاشفه، ولایت و امامت آن حضرت  را به اثبات برسانند که به‌جز انفعال، تخریب و تضعیف نتیجهٔ دیگری ندارد!

5 –  آنچه روشن است رهبر انقلاب هیچ نیازی به این امور ندارند و بلکه به‌شدت مخالف آن هستند؛ حتی ایشان در یک سخنرانی، ادعای رؤیت، ادعای تشرف و ادعای اقتدا به حضرت در نماز را که بعضی از این افراد مدعی هستند، امری خرافی، غیرواقعی و شرم‌آور و مدعیان را دروغ‌گو قلمداد کردند. ( بیانات در نیمه شعبان ، 27/ 5 / 1387) این بینش درواقع نشئت‌گرفته از توقیع خود حضرت حجت (عج) خطاب به علی بن محمد سمری- نائب چهارم- است: «… أَلَا فَمَنِ ادَّعَی الْمُشَاهَدَهَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیَانِیِّ وَ الصَّیْحَهِ فَهُوَ کذَّابٌ مُفْتَر…»

آگاه باشید پس هر کس قبل از خروج سفیانی و صیحه، ادعای مشاهده کند، دروغگوی تهمت زننده‌ای است. ( احتجاج طبرسی، ج 2، ص 478)

علاوه به خاطر دارم در اوایل دهه هفتاد که رهبری دیداری با طلاب جوان داشتند، یکی از توصیه‌هایشان این بود که  سرکلاس و منبر که برای مردم و جوانان صحبت می‌کنید، سعی کنید حرف‌هایتان کاملاً مستدل، منطقی و قوی باشد حتی اگر برای بچه‌های دبستانی تدریس دارید؛ خیال نکنید که اینها بچه هستند و نمی‌فهمند؛ شاید درآن جلسه حرف سست و خرافی شما را بپذیرند، ولی وقتی بزرگ شدند و خودشان مطالعه کردند و اطلاعاتشان بیشتر شد، بعد از ده سال، بیست سال متوجه خواهند شد که شما چه حرف بی‌ربط و سستی را به خورد آنها داده‌اید و این خسارت دیگر قابل جبران نخواهد بود و همواره شخصیت شما در ذهن آنها به‌عنوان یک فرد بی‌منطق و خرافی جلوه خواهد نمود. ( نقل به محتوا)

بنابراین اگر امروز جلوی این‌گونه رفتارهای غیرمتعارف و سست گرفته نشود، فردا خیلی دیر خواهد بود