چگونه دین به من کمک کرد دوران قرنطینه کرونا را پشت سر بگذارم؟
برای بسیاری از ما تغییر شیوه و سبک زندگی براثر بیماری کرونا دشوار بوده است. اما برای بعضی افراد مانند فیلیپ بالدوین، دعا و نیایش نقش بهسزایی در پشت سرگذاشتن دوران قرنطینه داشته است.
فیلیپ 29 ساله در گفتگو با رادیو نیوزبیت بی. بی. سی. میگوید: “خلأ بزرگی در زندگیام براثر کرونا ایجاد شد که البته تا حدودی توسط دین جبران شد حتی با وجود نرفتن به کلیسا”
طبق قوانین دولتی، عبادتگاهها پس از ماهها و آنهم بهصورت محدود بازگشایی شده است. بالدوین در ادامه اشاره میکند ” رابطه شخصی با خدا امیدآفرین است”
فیلیپ که فعال حقوق اقلیتهای جنسی است اذعان دارد: “قرنطینه ناگهانی” به او لطمه زده و او بهعنوان یک فعال اجتماعی از حضور در اجتماعات محروم شده و مجبور به عزلتنشینی و تنهایی در خانه شده است.
به گفته او قطع خدمات کلیساها و غیبت عبادتکنندگان که از پیامدهای قرنطینه است زمانه اضطرابآوری را به وجود آورده است.
اما او این شانس را داشته تا در روزهای تنهایی خود رابطه شخصی با خداوند را تعمیق بخشد.
فیلیپ میگوید: ” من جای مقدسی را در خانه برای عبادت و تفکر در نظر گرفتم و با خواندن قطعاتی از کتاب مقدس و گذاردن شمع برای خودم و تأمل در آموزههای مسیح مراسم آیینیای ترتیب دادم.
علیرغم محروم ماندن از ارتباطات چهره به چهره، وی از امکانات مجازی کلیسای انگلستان بهره میگیرد.
” هر هفته یکشنبهها سر ساعت مشخص از طریق سرویسی مجازی دعا میکنیم و جالب اینکه هیچکس احساس طردشدگی ندارد.”
در طی دوران قرنطینه فیلیپ تنها با همسایگان خود از نزدیک در ارتباط بوده و آنها کمکش کردند تا ” حس در جماعت بودن” تداوم داشته باشد که برای او غیرقابل جایگزین است.
آدریسا پراشر 17 ساله معتقد است باور به هندوئیسم او را ازآنچه فکر میکرده آرامتر کرده است.
“من باور دارم که کرونا بر من غلبه نمیکند و چیزی بزرگتر وجود دارد که مواظب و مراقبم هست و اطمینانبخش.”
برخلاف فیلیپ، آدریسا پیش از بحران خیلی مذهبی نبود و همین به قول خودش در آغاز اضطرابآور بود.
اما در ادامه آشنایی بیشتر و عمیقتر با هندوئیسم این شانس را به وجود آورده تا ” رشد فردی” داشته باشد.
پیشازاین آدریسا بعد از درس خواندن با دوستان خود ورزش میکرد، اما اینک و در عوض ” متون قدیمی درباره هندوئیسم را میخواند”
این کار “آرامشی” را برای او به ارمغان آورد تا او درسهای سطح عالی خود را بخواند و باورهای شخصی خود را تقویت کند.
“الان هرکسی مرا میبیند میفهمد که ترسهایم کمتر شده و خودم هم فکر میکنم میتوانم با تلاش به هر چیز میخواهم در آینده برسم.”
این صدایی است که از شاران کور سینگ هم به گوش میرسد، درست مانند آدریسا او هم احساس امنیت میکند.
شاران 24 ساله میگوید تنها بعد از خواندن تاریخ آیین سیک توانست با بحران کنار بیاید.
“چالشها و تقلاها در دورهها و سنین مختلف وجود دارند، اما دین به شما میآموزد که خدا یک طرح و برنامه دارد و این به شما کمک میکند واقعیت را بهتر و بیشتر بپذیرید.”
این پذیرش موجب شده شاران احساس کند”خیلی سالمتر است و از پای نمیافتد.”
برای خیلی از مردم، مدیریت سلامت ذهن و روان در این بحران چالشبرانگیز است. اما برای قاسم بشیر و هانا رادلی ایمان در عمل اهمیت دارد.
قاسم 24 ساله درگذشته بارها دچار اضطراب شده و قرنطینه موجب شده “گاهی خاطرات ناخوشایند تداعی شوند.”
اما دین او-اسلام- پیشتر و هماینک کمکحال او بوده است: “هر وقت به لحاظ روحی به هم میریزم با بازگشت به خدا احساس بهتری دارم، نماز میخوانم و قرآن نیز کمکم میکند که ایمان خود را نگهدارم. این مثل این است که خدا با من است و در سختیها هدایتم میکند.”
هانای 23 ساله که یهودی است از تأثیر عملی در بهبود بیماری روحی خود میگوید.
بعد از اتمام دانشگاه، او بیکار بود و در خانه با والدین خود زندگی میکرد: “ایمان جنبهای دیگر از زندگی را به من نشان داد و من تلاش کردم آن بخش از زندگیام را عمق ببخشم. تجربهای بزرگ و درعینحال پرشور.”
او به آیین روز سبت- که در آن یهودیان دست از کار میکشند- رجوع میکند بهعنوان روزی برای احیا:
” حتی در هر لحظهای میتوانم مطابق با ایمان و اعتقادم در خانه رفتار کنم.”
با وجود تراژدی و دردی چنین عظیم که ویروس کرونا موجب شده، احساس دمغی و ناخوشی طبیعی است.
ایمان به شاران آموخته که لحظات خوب پس از چالشهای سخت میتواند به دست آید:
“سالها پیش مردم بدون داشتن سرگرمیهای مختلف و تلویزیون دوران سختی را پشت سر میگذاشتند این یک جد و جهد بود. اما آنها در پایان بهتر و قویتر بودند.”
و هانا به در پیش بودن آینده سخت در زندگی اذعان دارد:
“چیزها میتوانند همیشه بدتر شوند اما عبادت یاریام میدهد تا بر آن غلبه کنم.”
او در پایان میافزاید: “اعتمادی که به ایمانم دارم در نهایت روزهای بهتری را برای من و برای همه جهانیان رقم خواهد زد.”