معضل قدیمی «سگ»
ابراهیم احمدیان
چند روزی است که برخی حامیان حیوانات باز هم تصاویری از کشتار سگ‌های بی‌صاحب را در شبکه‌های مجازی به اشتراک گذاشته‌اند و این بار در خوزستان.
سگ‌ها با دیگر حیوانات فرق‌های آشکاری دارند. سگ‌ها ـ نجس باشند یا هرچیز دیگر ـ تولید انسان‌اند به این معنا که ما در طبیعت چیزی به نام سگ نداشته‌ایم.
به وجود آمدن این حیوان به دست انسان بوده است. انسان گونه‌ای گرگ را بین ده تا بیست هزار سال قبل اهلی کرده است. سگ‌های فعلی که محصول این دستکاری و جفت‌اندازی‌ها در طول قرون هستند، این‌چنین به وجود آمده‌اند.
سگ‌ها در طول قرن‌ها خود را برای زندگی با انسان تغییر داده‌اند. می‌گویند حتی پارس کردن سگ برای زندگی با انسان به وجود آمده و دیگر سگ‌سانان مانند گرگ‌ها پارس نمی‌کنند.
سگ‌ها رام انسان هستند و علاقه‌ای شگفت به انسان دارند. زندگی سگ بدون انسان ممکن نیست؛ سگ در طبیعت نمی‌تواند زندگی کند و فقط در کنار انسان است که می‌تواند زنده بماند.
سگ‌ها در این هزاران سال، بسیار به انسان خدمت کرده‌اند و می‌توان گفت که همانند اسب‌ها سهمی در پدید آمدن تمدن فعلی بشر دارند و برای آن زحمت کشیده‌اند.
سگ هر حکم فقهی‌ای که دارد، مستحق آن نیست که انسانی شبانه به او نزدیک شود و سگ به این انسان اعتماد کند و آن گاه هدف تیر او قرار گیرد و با درد و رنج بمیرد.
این عمل شنیع زیبنده کشور ما هم نیست. بنابر ویدیوهایی که حامیان حیوانات خوزستان در شبکه‌های مجازی به اشتراک گذاشته‌اند شهرداری برخی شهرهای خوزستان شبانه با تفنگ شکاری سگ‌ها را می‌کشد و با کامیون حمل زباله با خود می‌برد.
این روش کنترل جمعیت در هیچ کشور متمدنی برای هیچ حیوانی به کار نمی‌رود. در کشور مسلمان همسایه ما ترکیه، سال‌ها است که با روش‌های انسانی و مسالمت‌آمیز مشکل جمعیت سگ‌های بی‌صاحب را تقریباً حل کرده‌اند.
ترک‌ها پذیرفته‌اند که سگ هم جزئی از جهان ما است و محو آن نه ممکن است و نه اخلاقی است.
در ایران سالانه میلیاردها تومان در شهرداری‌ها برای کشتار سگ هزینه می‌شود در حالی که این روش در کنترل جمعیت سگ‌ها اثری نداشته و این روزها به هرجا می‌نگریم با سگ‌های بی‌صاحب رو به رو می‌شویم.
سگ‌کشی بی‌حاصل، تبدیل به یک عمل دایمی شهرداری‌ها و حتی دهداری‌ها شده است بی‌آن که کسی از آن‌ها بپرسد این همه هزینه مالی، اخلاقی و آبرویی چه نتیجه‌ای به بار آورد و چرا جمعیت سگ‌ها هیچ گاه کم نمی‌شود؟
در کشور ما مسئولیت کنترل جمعیت سگ‌ها را به بخش «پسماند و زبالهٔ شهرداری‌ها داده‌اند که این خود حکایت از نگاه شهرداری به این حیوان ستمدیده است؛ حیوانی که نه به میل خود به دنیا آمده و نه به میل خود «سگ» شده است.
