افزایش سرکوب دین در چین
جمهوری اسلامی ایران در شرایطی به سوی بستن قرارداد با دولت چین گام برمیدارد که رسانههای جهان بهخصوص رسانههای امریکایی از ضدیت دولت چین با ادیان و اسلام بیشتر پردهبرمیدارند. شاید بعضی از این اتهامها بزرگنمایی و دشمنی امریکا با چین باشد اما درصورت بیتوجهی ایران به مواضع واقعی چین درباره ادیانی چون اسلام و مسلمانان سین کیانگ ممکن است در آینده برای روابط دو کشور، مشکلاتی را بتوان متصور شد.
به گزارش دیلی سیگنال، چند روز پیش، مایک پمپئو وزیر خارجه امریکا در جلسه استماع کنگره از تلاشهای دولت ترامپ برای توقف نقض حقوق بشر و تجاوزهای بینالمللی از سوی چین خبر داد.
پمپئو اظهار داشت: هیچ دولتمردی در آمریکا چه جمهوریخواه و چه دموکرات بهاندازه پرزیدنت ترامپ در مقابل اعمال مغرضانه دولت چین به مخالفت برنخاسته است. ما رهبران چین را به خاطر وحشیگری در سین کیانگ تحریم کردیم، شرکتهایی که از آن حمایت کنند را کنترل میکنیم و به شرکتهای آمریکایی برای استخدام نیروی کار اجباری هشدار دادیم. ما به توافقات ویژه خود با هنگکنگ در واکنش به سرکوب حزب کمونیست چین خاتمه دادیم.
دو رژیم امریکا و چین در حال جنگی ایدئولوژیک هستند اما گویا دولت چین بهطور بیسابقه در مقابل همه ادیان به پا خاسته است.
در هفتههای گذشته، گزارشهایی از سوءاستفاده دولت چین از همهگیری کرونا برای اعمال فشار بر کلیساهای مسیحیان مخابره شد. باب فو،کنسول تحقیق دراینباره به سی. بی. ان. نیوز گفت:
تصویرشی جین پینگ رئیسجمهور چین به همراه مائو هنوز در محل منبر کلیسا به چشم میخورد و نخستین خط دعای کلیسا پیش از بسته شدن به خاطر کرونا، سرود ملی حزب کمونیست بوده است.
اگر دولت چین نمیتواند همزمان مسیحیت را خرد کند، اما تلاش میکند تصویر آن را زیر سایه حزب کمونیست به محاق ببرد.
خبرها همچنین حاکی است که خانوادههای مسیحی کمدرآمد هم در این ماه تحتفشار قرار گرفتند تا اگر خواهان کمکهای دولتی هستند دست از اعمال دینی خود بکشند.
مقامات محلی در یک استان فشار آوردند مسیحیان از شرکت در خدمات کلیسا امتناع ورزند و دستور دادند تا تصاویر مائو و شین پینگ را در خانههای خود بیاویزند. حتی یک زن از دریافت کمک مالی با گفتن عبارت “خدایا متشکر” محروم شد.
در جلسه استماع کنگره، پمپئو سوءرفتارهای دولت چین در قبل مسلمانان اویغور را بازگو کرد و آن را “ننگ قرن” نامید.
یکی از وحشتناکترین اقدامات علیه اویغورها، تلاش در جهت محدود کردن زادوولد آنهاست. تحقیقات جدید تخمین میزند هزاران زن اویغوری تحت آزمایشهای بارداری اجباری قرار گرفتهاند و بالاجبار عقیم یا حتی سقطجنین شدهاند.
یک زن اویغوری شاغل در بیمارستان بهعنوان شاهدی بر سقطجنینهای اجباری میگوید: شوهران این زنها حق ورود ندارند. زنان گریان آورده میشوند. بعد جنین را در کیسهای پلاستیکی مثل آشغال پرت میکنند. یک مادر پسازآنکه جنین هفتماههاش کشته شد آرزوی مرگ داشت.
چنین گزارشهای تراژیکی از رنج بیپایان هرروزه اویغورها در چین حکایت میکند و درحالیکه بیش از سه میلیون اویغوری در اردوگاههای “بازآموزی” زجر میکشند، دولت چین مستبدانه آنها را در طرحهای نیروی کار اجباری به کار میگیرد.
در کنار آنچه اغلب زندان باز سین کیانگ خوانده میشود، تکنولوژی هم وجود دارد که نظارت پیشرفته خود را برای کنترل زندگی روزمره شهروندان اعمال میکند.
با وجود تظاهر دولت امریکا به اعتراض درباره حقوق پیروان ادیان در چین، شرکتهای فناوری امریکایی، مستقیم یا غیرمستقیم به دولت چین مدد میرسانند تا از طریق تکنولوژی مردم اویغور را تحتفشار قرار دهد. شرکتهای بزرگی مانند اپل ارتباطات گستردهای با نیروی کار اجباری در استان سین کیانگ دارند.