نزاع دینی نامزدهای انتخابات آمریکا به ۲۲۰ سال قبل برمی‌گردد
چندی قبل دونالد ترامپ به دلایل مذهبی به جو بایدن، حریف دموکراتیک خود حمله کرد و گفت: «آدم بی دین، ارزشی ندارد. چون به انجیل، به خدا توهین می‌کند. او مخالف خدا است.»
از آخرین باری که مذهب، نقش بزرگی در تبلیغات انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا بازی کرده، ۲۲۰ سال می‌گذرد و این مورد خیلی شبیه موارد اخیر است.
در انتخابات سال ۱۸۰۰، رئیس جمهور جان آدامز در مقابل توماس جفرسون، معاون رئیس جمهور که رفیق قدیمی و رقیب سرسخت اش بود، قرار داشت. در سیستم دو حزبی که در دهه ۱۷۹۰ ظهور کرده بود، آدامز فدرالیست بود و جفرسون، دموکرات-جمهوری خواه بود. آدامز فدرالیست، جفرسون را به «ژاکوبین بودن» متهم کرد، رادیکالی که از اواخر دهه ۱۷۸۰ به دلیل خدمت در فرانسه به عنوان سفیر آمریکا، مورد تحسین انقلابیون فرانسوی بود.
در سلسله مقالاتی که در روزنامه‌ها در سال ۱۷۹۸ منتشر می‌شد، الکساندر همیلتون به دلیل حمایت این انقلابیون از «تضعیف جامعه متمدن» و همچنین «سعی در نابود کردن عقاید مذهبی و آتئیست کردن مردم»، آنها را مورد انتقاد قرار داد.
همیلتون ادعا کرد که جفرسون نیز مانند آنها یک آتئیست است و اگر با کمک American Jacobins انتخاب شود، همین روال را در پیش می‌گیرد. به قول یک نویسنده دیگر فدرالیست، این انتخاب یک انتخاب واضح است: «خدا و یک رئیس جمهور مذهبی …] یا [جفرسون و یک رئیس جمهور بی خدا».
(سخنرانی رئیس جمهور دونالد ترامپ در نشست انتخاباتی جو بایدن – ۲۳ مارس ۲۰۲۰ – واشنگتن)
مطمئناً بایدن، کاتولیکی که همیشه در حال ذکر مذهبی است، مذهبی‌تر از جفرسون است، و تداعی کننده انجیل است. اما ادعای هفته گذشته ترامپ مبنی بر اینکه بایدن «دنباله رو رادیکال چپ است»، همانند اتهامی ست که به جفرسون زده شده بود و بیان شده بود که او ژاکوبین است.
اگر خود ترامپ هم به دلیل ناآگاهی از تاریخ، این را نداند، اما نماینده قانونی او، دادستان کل بیل بار، از این موضوع باخبر است. با توجه به فیلسوف قرن ۱۸، ژان ژاک روسو، که ایده‌های وی الهام بخش انقلاب فرانسه بود، بار (Barr) روز یکشنبه (۹ اوت) به مارک لوین میزبان فاکس نیوز گفت که دموکرات‌ها به «حزب انقلابی روسو» که معتقد فرو ریختن سیستم هستند، تبدیل شده‌اند.
از نظر بار (Barr)، دموکرات‌ها مانند ژاکوبین ها، بی دینی را جایگزین مسیحیت کرده‌اند. او گفت: «این یک دین سکولار است. این دین جایگزین دین مسیحیت است. آنها مخالفان سیاسی خود را شرور می‌دانند، زیرا ما در مسیر مدینه فاضله آنها قرار داریم.»
البته این توصیف این واقعیت را نادیده گرفته است که وفادارترین رأی دهندگان دموکرات‌ها، یعنی آفریقایی آمریکایی‌ها، جزو مذهبی‌ترین اقشار جامعه آمریکا به شمار می‌روند. به همین ترتیب، جفرسون نیز از حمایت شدید جمعیت پروتستان کشور، به ویژه باپتیست ها، برخوردار بود.
بنابراین، انجیلی‌ها عمیقاً نگران آزادی مذهبی بودند، اما برخلاف اکنون، این کار در آن زمان به معنای بیشترین جدایی کلیسا و دولت تلقی می‌شد. آنها کمپین فدرالیستی علیه جفرسون را تلاشی برای ایجاد یک آزمایش دینی بالفعل برای دفتر فدرال می‌دانستند.
(معاون رئیس جمهور سابق، جو بایدن، در حال سخنرانی در نشست مجازی کنوانسیون ملی باپتیست مترقی – ۶ آگوست ۲۰۲۰)
جان آدامز برخلاف ترامپ، به جفرسون به دلیل بی دینی حمله نکرد. و بر خلاف بایدن، که حمله ترامپ را «شرم آور» خواند، جفرسون علناً به این حملات پاسخ نداد. همانطور که او برای جیمز مونرو نوشت: «بخاطر بهتان و افترای آتئیستی، من بسیار ناراحتم اما آن را نادیده می‌گیرم.»
بر اساس گفته الکساندر همیلتون، با رئیس جمهور شدن جفرسون در سال ۱۸۰۲، او با ایجاد «جامعه مشروطه مسیحی»، طرحی برای «مبارزه با دشمنان سیاسی» بوجود آورد. این جامعه قرار بود سازمانی مختص حمایت از مسیحیت و قانون اساسی باشد، و به انتشار تبلیغات فدرالیستی، حمایت از کارهای بشردوستانه فدرالیستی و انتخاب «مردان مناسب» برای مناصب عمومی بپردازد.
سال بعد، همیلتون در دوئل خود با آرون بور (Aaron Burr) کشته شد. به همین دلیل، ممکن است جری فال ول اس آر (Jerry Falwell Sr)، پت رابرتسون، تونی پرکینز و همکارانش، به این سابقه سازمانی نگاهی بیندازند و از آن الهام بگیرند.
