«ماسیمو کامپانینی» فیلسوف و قرآن‌پژوه ایتالیایی درگذشت
«ماسیمو کامپانینی»، اندیشمند اسلام‌شناس، قرآن‌پژوه و فیلسوف ایتالیایی، ۱۸ مهرماه پس از تحمل یک دوره بیماری در ۶۶ سالگی درگذشت.
به نقل از «الجزیره»، اتحادیه اقلیت‌ها و سازمان‌های اسلامی ایتالیا (UCOII) با ابراز تأسف شدید از درگذشت این اندیشمند مسلمان، در پیام تسلیتی اعلام کرد: «با ابراز تأسف شدید، اندیشمند مسلمان، محقق و تاریخ‌شناس خاورمیانه، که سهم بزرگی را در تحقیقات دانشگاهی ایفا کرد و بیش از ۵۰ کتاب و صدها مقاله از او به چاپ رسیده است، درگذشت.»
این اتحادیه از همه مسلمانان در سراسر جهان خواست که با توجه به شرایط شیوع کرونا، به صورت انفرادی برای این عالم بزرگ دعا کنند.
ماسیمو کامپانینی، اندیشمند، تاریخ‌شناس و فیلسوف مشهوری بود که در زمینه فلسفه اسلامی تحقیقات بسیاری انجام داده بود. او شرق‌شناس و مترجم برجسته ایتالیایی بود که در سوم نوامبر ۱۹۵۴ در میلان ایتالیا متولد شد و یکی از تاریخ‌شناسان معتبر در حوزه غرب آسیا و کشورهای عربی بود.
کامپانینی در سال ۱۹۸۱ میلادی به مصر سفر کرد و بخشی از تحقیقات خود در زمینه فرهنگ اسلامی را در آن کشور به انجام رساند. سفر او به مصر و خرید ترجمه قرآن کریم به زبان ایتالیایی انگیزه‌ای در او ایجاد کرد که زبان عربی را نیز فراگیرد و به تحقیقات در زمینه فرهنگ اسلامی بپردازد.
او در دانشگاه‌های ناپولی و ترِنتو در ایتالیا تحصیل کرد و یکی از کارشناسان فلسفه و فرهنگ اسلامی به شما می‌رفت. از وی آثار زیادی در خصوص اسلام و فلسفه اسلامی منتشر شده که از جمله مهم‌ترین آنان قرآن و تفسیر این کتاب آسمانی است که تاکنون چندین بار چاپ شده است.
وی در این کتاب تاریخ اسلام را در قالب دکترین سیاسی برای خواننده تشریح می‌کند و قرائت صرفاً دینی که در خصوص اسلام ارائه می‌شود را مردود می‌شمارد و حضور سیاست در دین و بالعکس را لازم می‌داند.
کامپانینی تحقیقات خود را در ۴ محور متمرکز کرده بود که محور نخست تحقیقات او شامل پژوهش‌های قرآنی و فلسفه اسلامی در قرون وسطی و دوران معاصر بود، سپس اندیشه سیاسی اسلامی و تاریخ معاصر کشورهای عربی با توجه ویژه به جنبش‌های اسلامی و سوسیالیستی محورهای بعدی تحقیقات او بود.
او در زمینه فلسفه اسلامی در ابتدا کتاب‌های مختلف علمای مسلمان مانند امام محمد غزالی و فارابی را ترجمه کرد. در خصوص تحقیقات سیاسی معاصر نیز بر نقش نخبگان نظامی در تشکیل کشورهای خاورمیانه پس از استعمار آنها و رابطه میان اسلام و دمکراسی متمرکز شده بود.
در سال‌های اخیر، پژوهش‌های قرآنی او افزایش چشمگیری داشت و تلاش می‌کرد تفسیر قرآن را با رویکرد فلسفی ارائه دهد و آن را «علم قرآن فلسفی» نامید. به این معنا که پژوهش قرآنی تنها از طریق روش‌های فلسفی امکان‌پذیر نیست بلکه کتاب قرآن خود، یک کتاب فلسفی است.
