حجاب در فرانسه؛ از افزایش اسلام‌هراسی تا پشت پرده ادعاهای حقوق بشری
محجبه بودن در فرانسه، که به عنوان مهد آزادی از آن نام برده می‌شود، جرم است و مسلمانانی که در این کشور زندگی می‌کنند طعم محدودیت‌ها و اعمال فشار مذهبی بر اقلیت‌ها را بسیار چشیده‌اند.
فرانسه از جمله کشورهای اروپایی است که بیشترین جمعیت مسلمان را در خود جای داده است.
در سال ۲۰۰۴ حجاب در مدارس فرانسه و در سال ۲۰۱۰ برقع یا روبند در اماکن عمومی این کشور ممنوع شد و بدین ترتیب فرانسه نخستین کشور اروپایی بود که چنین تدابیری را اتخاذ کرد.
آخرین قانونی که در خصوص حجاب در این کشور به تصویب رسید، به سال ۲۰۱۰ و دوره ریاست‌جمهوری «نیکلا سارکوزی» بازمی‌گردد که داشتن پوشش کامل برای زنان ممنوع شد.
محجبه بودن در فرانسه، که به عنوان مهد آزادی از آن نام برده می‌شود، جرم است و مسلمانانی که در این کشور زندگی می‌کنند، طعم محدودیت‌ها و اعمال فشار مذهبی بر اقلیت‌های مسلمان را چشیده‌اند.
براساس قوانین فرانسه، مردم نباید از نشانه‌هایی استفاده کنند که نشان دهد آنها به دین خاصی گرایش دارند.
ممنوعیت بحث‌برانگیز استفاده از حجاب، مناظره زیادی را میان موافقان و مخالفان این قانون به راه انداخته است.
موافقان مدعی هستند که این ممنوعیت کشور را از افراط گرایی برحذر می‌دارد و مخالفان می‌گویند هدفی که در پشت پرده این قانون نهفته است، گسترش حس اسلام‌هراسی و ایجاد خصومت علیه مسلمانان در کشور است.
در همین راستا، وبگاه شبکه الجزیره در گزارشی به نقل از سایت «مدیا پارت» به مقوله حجاب در فرانسه پرداخته است که ترجمه آن ارائه می‌شود:
در فرانسه، کشوری با شعار آزادی، برابری و برادری، با وجود اینکه حجاب فقط به مسلمانان اختصاص ندارد، با حجاب اسلامی به اعتبار اینکه یکی از انواع فشار بر زنان و سمبل تخلف است، به شدت مخالفت می‌شود.
پشت پرده دشمنی با حجاب در فرانسه چیست؟ سایت «مدیا پارت» در مطلبی با عنوان «حجاب و نفاق در فرانسه» نوشته «اندی گورمان»(Andy Gorman)، روزنامه‌نگار انگلیسی، تلاش کرده تا دلایل انزجار فرانسوی‌ها از پوشش حجاب اسلامی را توضیح دهد.
نویسنده این مطلب ضمن محکوم کردن حجاب نوشته است: آیا تحمیل نوع مشخصی از لباس بر زنان، اعمال فشار بر آنها نیست؟
وی اشاره کرده که این تکه‌پارچه کوچک این‌گونه تمام فرانسه را تکان داده است، زیرا برخی از فرانسوی‌ها آن را چالشی در برابر سکولاریسم می‌بینند و برخی دیگر آن را سمبل ظلم و ستم به زنان می‌دانند.
این مسئله خالی از نفاق نیست، زیرا کسانی که از ظلم و ستم بر زنان می‌هراسند، همان کسانی هستند که آنان را بر خلاف خواسته‌شان به پوشش لباسی خاص اجبار می‌کنند.
حجاب مختص مسلمانان نیست
وی می‌نویسد: چیزی که موجب به سخره گرفتن حجاب می‌شود، جنجالی است که درباره حجاب ورزشی در فرانسه به راه افتاد.
در آن زمان شرکت «دکتلون»، ویژه عرضه محصولات و لباس‌های ورزشی، تصمیم گرفت که به دلیل حملات علیه زنان مسلمان فرانسوی لباس ورزشی محجبه ارائه کند.
اما مدعیان دروغین حقوق زنان که خود را حامیان فرانسه می‌نامند، در شبکه‌های اجتماعی و روزنامه‌ها خواستار تحریم این لباس‌های ورزشی شدند.
در آن زمان روزنامه‌های بین‌المللی به این مسئله واکنش نشان دادند و روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در صفحه نخست خود تیتر زد: «حجاب برای خصومت‌های زنان مسلمان؟ این مسئله در فرانسه موجب رسوایی است!»
براساس نوشته گورمان، از جمله مصادیق نفاق در فرانسه، بی‌تفاوتی این حقوقدانان در برابر آزارها و اهانت‌هایی است که زنان مسلمان در خیابان‌ها در معرض آن قرار می‌گیرند، گویی همه ماجرا به مسئله حجاب محدود می‌شود.
نویسنده از موضع جاسیندا آردرن، نخست‌وزیر نیوزیلند، درباره حجاب تمجید کرده است. او حجاب را در کشورهای آزاد وسیله‌ای برای سرکوب زنان نمی‌داند و خودش نیز پس از حادثه کشتار مسلمانان در دو مسجد نیوزیلند، برای حمایت از مسلمانان در مقابله با خشونت و نفرت علیه دین اسلام در یکی از مساجد حجاب بر سر کرد.
برای اثبات اینکه حجاب چیزی از توانایی‌های زنان کم نمی‌کند و قیدوبندی در برابر آزادی آنها محسوب نمی‌شود، نویسنده مثال‌هایی را از برخی زنان مشهور در تاریخ ذکر کرده است که محجبه بوده‌اند.
مانند «ملاله یوسف زَی»، جوان‌ترین فعال حقوق بشر و حقوق کودکان در پاکستان، که به دلیل مقاومتش برای آموزش دختران به دریافت جایزه نوبل نائل آمد.
نویسنده این مطلب توضیح می‌دهد که حجاب در ادیان و فرهنگ‌های دیگر غیر از دین اسلام نیز وجود دارد همچون راهبه‌های مسیحی، زنان متدین یهود و زنان هندو که حجاب خود را کنار نمی‌گذارند.
اما هیچ کس حجاب این افراد را سمبل ظلم و ستم بر آنها نمی‌داند. این امر نشان می‌دهد که موضع‌گیری در برابر حجاب اسلامی به مسائل حقوقی و دفاع از زن ارتباطی ندارد.
نویسنده نتیجه‌گیری می‌کند که انگیزه واقعی در پشت پرده این مسئله، «دشمنی با دین اسلام» است.
وی توئیتی از «مارین لو پن»، رئیس حزب تجمع ملی فرانسه، را نقل می‌کند که در ۱۶ مارس گذشته نوشته است: «ما هرگز قانون ادیان در اروپا را نخواهیم پذیرفت زیرا به شکل خاصی با ارزش‌های متمدنانه ما در تعارض است. ما هرگز حجاب را برای دختران کم‌سن و سال نخواهیم پذیرفت.»
بر اساس این مطلب، اشتباه بزرگ آن است که جنجال درباره حجاب در فرانسه به رهبری مردان سفیدپوست، با هدف دور کردن کامل زنان مسلمان از جامعه انجام می‌شود.
در پایان این مطلب، نویسنده درباره افزایش اسلام‌هراسی در فرانسه ابراز تأسف کرده و به عنوان نمونه هتک حرمت مسجد روستای «برجراک» را مثال زده است که افراد ناشناس سر خوک آغشته به خون را در داخل مسجد انداخته بودند.
مخفی کردن این اسلام‌هراسی فزاینده در پشت ادعای دروغین توسعه حقوق زنان و حمایت از زنان در برابر ظلم و فشار شرم‌آور است، زیرا زنان مسلمان کودن نیستند تا بر این نفاق و دورویی صحه گذارند.
