تخریب مسجد بابری؛ نماد خشونت و نفرت‌پراکنی در بزرگترین دموکراسی جهان
بیست و هشت سال پیش مسجد بابری در هند به دست هندوهای افراطی تخریب شد. این اقدام آتش خشونت‌های دینی و نفرت‌پراکنی علیه مسلمانان در این کشور را شعله‌ور کرد که بر اثر آن، صدها نفر از مسلمانان این کشور جان خود را از دست دادند. تبعیض و خشونت علیه مسلمانان هند در دوره حکومت ملی‌گرای افراطی نارندرا مؤدی به اوج خود رسیده است.
بیست و هشت سال پیش در چنین روزی در سال ۱۹۹۲ گروهی از هندوهای افراطی معروف به «هندو کارسواکس» با حمله به مسجد بابری دست به تخریب آن زدند. این اقدام باعث شعله‌ور شدن خشونت‌های جمعی در سراسر هند شد که به کشته شدن بیش از ۲ هزار نفر انجامید.
اگرچه ۲۸ سال از تخریب این مسجد می‌گذرد، اما این حادثه به عنوان یکی از سیاه‌ترین روزهای هند پس از استقلال شناخته می‌شود و در طول سال‌ها تأثیرات زیادی بر سیاست این کشور بر جای گذاشته است.
تنش‌ها که از چند روز قبل آغاز شده بود، در روز ۶ دسامبر ۱۹۹۲ به اوج خود رسید. تظاهرات اوباش به خشونت کشیده شد و آنها از بعد از ظهر همان روز شروع به شعار دادن علیه مسلمانان کردند.
آنها به تدریج با غلبه بر نیروهای امنیتی شروع به تخریب مسجد بابری کردند. این حادثه منجر به شورش‌های گسترده در سراسر کشور شد که بر اثر آن صدها نفر کشته و هزاران نفر زخمی و آواره شدند.
تخریب مسجد بابری؛ نماد خشونت و نفرت‌پراکنی در بزرگترین دموکراسی جهان
چندین سیاستمدار برجسته، از جمله آل کی ادوانی، مورلی منوهر و اما بهارتی به تحریک اوباش در آن روز متهم شدند. با این حال، همه متهمان این پرونده از سوی دادگاه ویژه در لکهنو تبرئه شدند. دادگاه اعلام کرد که تخریب این مسجد از قبل برنامه‌ریزی شده نبود و هیچ دلیل قطعی علیه متهمان وجود ندارد.
در واقع منازعه هندوها و مسلمانان بر سر قطعه زمینی به مساحت ۲, ۷۷ جریب در ایودیا در اوتارپرادش است. هندوها ادعا می‌کنند که این سرزمین محل تولد رام از خدایان هندو است در حالی که مسلمانان می‌گویند این مکان را مسجد بابری می‌دانند که در دوره پادشاهی بابر گورکانی در قرن ۱۶ میلادی ساخته شده است. با این حال، هندوها معتقدند که مسجد بابری در سال ۱۵۲۸ میلادی با تخریب معبد رام ساخته شد.
در سال ۱۸۸۵، برخی هندوها در فیض‌آباد طی دادخواستی خواستار پرستش لرد رام در داخل مسجد بابری شدند اما دادگاه این اجازه را نداد.
در سال ۱۹۴۹، برخی گروه‌های هندو وارد مسجد شدند و مجسمه‌های رام را در داخل آن جای دادند. اواخر همان سال، دولت این مسجد را به عنوان منطقه مورد مناقشه اعلام کرد و درهای آن را بست.
در سال ۱۹۸۶، یک دادگاه محلی دستور داد که دروازه‌های مسجد را باز کنند و هندوها مجاز به عبادت در آنجا باشند. با اعتراض مسلمانان به دستور دادگاه، کمیته اقدام مسجد بابری تشکیل شد.
در سال ۱۹۹۰، این مسجد از سوی گروه‌های هندو آسیب دید که این اقدام، خشونت‌هایی را در پی داشت. اما اوج این تنش‌ها در سال ۱۹۹۲ بود که منجر به شورش‌های گسترده‌ای در هند شد که جان بیش از ۲۰۰۰ نفر را گرفت. بعداً دولت مرکزی کمیسیونی را برای تحقیق در مورد این موضوع تشکیل داد.
در سال ۲۰۱۷، دیوان عالی کشور اعلام کرد این موضوع، حساس است و باید خارج از دادگاه حل و فصل شود. همچنین از همه ذی‌نفعان خواست تا گفت‌وگو و یک راه حل دوستانه پیدا کنند. با این حال، هیئت وقف شیعه اعلام کرد که یک مسجد جدید در فاصله دور از محل مورد منازعه ساخته می‌شود.
در سال ۲۰۱۹، یک دادگاه متشکل از پنج قاضی به ریاست رنجان گوگوی تشکیل شد تا پرونده زمین مورد اختلاف را بررسی کند. در تاریخ ۹ نوامبر ۲۰۱۹، دادگاه یک حکم تاریخی صادر و راه را برای ساخت معبد رام به جای این مسجد هموار کرد. دادگاه عالی همچنین زمین دیگری را برای ساخت مسجد در اختیار مسلمانان قرار داد.
رنجان گوگوی در حکم خود گفت: دولت باید یک زمین مناسب به ابعاد ۵ جریب را به هیئت وقف سنی تحویل دهد.
در بیست و هشتمین سالگرد تخریب این مسجد، کشمکش بین مسلمانان و هندوها در فضای مجازی بالا گرفته است. کاربران مسلمان با راه‌اندازی هشتگ «یاد بابری زنده خواهد ماند» (#BabriYaadRahegi) در سالگرد تخریب این مسجد، این تصمیم دادگاه را ناعادلانه و باعث ننگ یک کشور دموکراتیک می‌دانند.
یک کاربر مسلمان گفت که به نظر او هدف از این جریان، تخریب یک مسجد بود و نه ساخت معبد. آفرین فاطمه، دانشجوی دانشگاه جواهر لعل نهرو نیز در توئیتی گفت که مسجد بابری در این محل بوده و خواهد بود.
در چند دهه اخیر، خشونت علیه مسلمانان هند به‌ویژه در دولت افراط‌گرای نارندرا مؤدی و در کشوری که خود را بزرگترین دموکراسی جهان می‌خواند به امری عادی تبدیل شده است. برخی آمارها تعداد کشته‌شدگان مسلمان در این خشونت‌ها را تا ۱۰ هزار نفر هم ذکر کرده‌اند.
