کاش همه ما، حسین شریعتمداری بودیم!

یکی از فوائد حسین شریعتمداری بودن، این است که در حالی که بسیاری از سیاسیون و متفکرین این سرزمین، فرصتی را برای دفاع از خود در تلویزیون در مقابل اتهاماتی که در همین رسانه ملّی! به ایشان زده می شود نمی یابند، لکن همیشه برنامه «ارزشی» ای وجود دارد که فرصت «بی ارزش» کردن شخصیت دیگران را در مقابل دیدگان 70 ملیون، به ایشان بدهد؛ دیگرانی که به مقتضای «بی ارزش» شدن شخصیتشان، دیگر نه می توان «ارزشی» خواندشان و نه «ارزشی» برایشان قائل شد تا در فرصتی به دفاع از خویش بپردازند! مشکل هم مطابق معمول، نه از رئیس رسانه ملّی است نه از مجموعه تحت امرش؛ زیرا رئیس رسانه که همواره مشغول عمل به «وظیفه» است و لذا نمی توان انتظار «نتیجه» به درد به خوری را از فعّالیّت های وی داشت. از طرفی روشن است که مشکل از مجموعه تحت امر او هم نیست؛ زیرا همان طور که می دانید نمی توان به خاطر خطای یک نفر، «سیستم» را زیر سوال برد! انصافتان کجا رفته است؟!

از جمله خصوصیات دیگر حسین شریعتمداری بودن، این است که می توانید در روزنامه تان، هر کسی را با هر لقبی که خواستید خطاب کنید. روزی، اکبر گنجی را «اکبر پونز» بخوانید، دیگر روز عطاء الله مهاجرانی را «بهاء الله» بنامید. به خاتمی، انگ ملاقات با جورج سوروس را بزنید و از هاشمی رفسنجانی هم اساسا چیزی باقی نگذارید! سران فتنه هم که دیگر جای خود را دارند! هیچ وقت هم با خودتان فکر نکنید که اگر اکبر گنجی، به خاطر اشتباهاتی که در دین شناسی اش داشته است – که البتّه به زعم حقیر، بسیار هم داشته است – دارای لقب شده و مورد تمسخر قرار می گیرد، پس کسی که در خطبه های نماز جمعه دومین شهر مذهبی جهان، شرکت نکنندگان در انتخابات را «قطعا» جهنمی می داند و نادانسته دیانت این عده را به بازی می گیرد را چگونه باید خطاب کرد؟ اگر اکبر گنجی ای که کسی او را دین شناس نمی داند و حرف های مذهبی او در کسی تأثیر نمی گذارد، «اکبر پونز» نامیده می شود، پس کسی که در «حلقه» خود مشغول «پرتو» افشانی است و روزی تمام امکانات خویش و البته «اعتقادات دینی» مردم را بسیج می کند تا کسی رئیس جمهور شود  که چند سال بعد، بزرگ ترین خطر اسلام از زمان حضرت آدم بخواندش، را چه باید خطاب داد؟

می توان حسین شریعتمداری بود و همه را از یک کنار، «زنجیره ای» و «بی بصیرت» نامید و نگران هم نبود که روزی از او بپرسند: این چه بصیرتی بود که نتوانست باور کند «معجزه هزاره سوم» هم می تواند یازده روز، تمام «منویات» و «تصریحات» را نادیده انگارد و با مرخصی های یک روزه، کشوری را با تمام قوانینش به سخره بگیرد؟

 می توان حسین شریعتمداری بود و از فساد هاشمی و خاندان او که هیچ گاه و در هیچ دادگاهی اثبات نشده است نوشت و داد مردمی بودن کسی را سر داد که بسته های هزار تومانی را پاداش مردمان دونده به دنبال ماشین اش قرار می دهد؛ مردمی که نمی دانند می توان به جای دویدن در مراسم استقبال مردمی، در پشت کولر گازی دفتر خویش هم نشست و چک «شانزده میلیاردی» تأسیس دانشگاه را دریافت کرد؛ دفتری که اگر در خیابان فاطمی قرار داشته باشد هم که نور علی نور می شود!

می توان حسین شریعتمداری بود و نه از مداحی که آرزوی مرگ نماینده سی و چند ساله ولی فقیه را می کند چیزی نوشت و نه از دادستانی که هیچ گاه به چنین جرائمی رسیدگی نمی کند، آن وقت، زمین و زمان را به هم دوخت که چرا محبوسان چهار ساله ای که در هیچ دادگاهی محاکمه نشده اند را اعدام نمی کنید؟!

باید حسین شریعتمدای بوده باشید تا بدانید چه مقدار تغافل لازم است تا بتوان پاسخ دادن به درخواست های مکرر برای تماس تلفنی رئیس جمهور قدرتمندترین کشور جهان را «ذلّت» نامید و پاسخ ندادن همان رئیس جمهور را به نامه های متعدّد دیگری را «عزّت»!

می توان حسین شریعتمداری بود و هم از جلسه خصوصی شخص اوّل و دوم مملکت خبر داشت و هم از اخبار محرمانه وزارت خارجه، آن وقت هیچ دستگاه امنیتی هم از خود نپرسد که چگونه مدیر مسئول یک روزنامه می تواند این همه اطلاعات داشته باشد و به کانون قدرت و ثروتی هم متصل نباشد؟ آخر «بصیرت» که این همه اطلاعات نمی آورد!

می توان حسین شریعتمداری بود و مدیر مسئول روزنامه ای که نه کسی از تیراژش آگاه است و نه از منبع درآمدش؛ روزنامه ای که در بیست سال اخیر، هیچ مخاطبی در ستون پیام های مردمی از آن انتقاد نکرده ا ست، علی القاعده می بایست تیراژ و مخاطبین فراوانی داشته باشد!

می توان حسین شریعتمداری بود و هر چه خواست را گفت و نوشت، بی آن که نگران دستگیری خودش باشد یا تعطیلی حتّی یک روزه روزنامه اش.

وقتی حسین شریعتمداری باشید به یقین دنیای خوبی خواهید داشت، ولی آخرتش را تنها خدا می داند.
حسین شریعتمداری، پدیده جالبی است و از خصوصیات ویژه ای بهره مند است. او علاوه بر این، دارای امکانات و اختصاصات خاصّی نیز هست. وقتی حسین شریعتمداری باشید خیلی کارها را می توانید انجام دهید و البتّه خیلی کارها را هم دیگران در رابطه با شما نمی توانند انجام دهند.

مصطفی دری