برایس بالمر کشیش کانادایی : گفتوگوهای بین ادیانی برای رفع مشکلات اجتماعی جوامع ضروری است
برایس بالمر ، کشیش و اندیشمند کانادایی گفت: برای حل مشکلات اجتماعی جوامع، درک یکدیگر، اعتماد متقابل بین پیروان ادیان مختلف و شناخت عقاید دینی یکدیگر ضروری است، بعد از آن می‌توانیم نگرانی‌های اجتماعی، عدالت و صلح را در جوامع محلی، ملت‌ها و سپس در سطح جهان برطرف کنیم.
سال گذشته میلادی جهانیان در کنار شیوع بیماری کرونا بیش از پیش شاهد مسائلی چون خشونت و افزایش فقر بودند که باعث شد که زندگی بسیاری از مردم دستخوش تبعات منفی این همه‌گیری شود. از سوی دیگر دنیا افراط‌گری دینی در اقصی نقاط این کره خاکی را شاهد بود که قربانی‌های زیادی در جوامع مختلف غربی و شرقی گرفت و نتیجه آن افزایش پدیده‌هایی چون بیگانه‌هراسی و اسلام‌هراسی بود.
برایس بالمر(Brice Balmer)، کشیش سازمان خانه دوستی(House of Friendship) ـ آژانس غیرانتفاعی خدمات انسان‌دوستانه به مسیحیان ـ در شهر واترلو ایالت اونتاریو کانادا است و به افراد کم درآمد خدمت می‌کند.
وی مقالات زیادی منتشر کرده و تعدادی فیلم در مورد فقر، بی‌خانمانی و سایر مسائل اجتماعی تولید کرده است. بالمر قبل از بازنشستگی از سمت هیئت علمی تمام وقت دانشگاه مارتین لوتر در ژوئن ۲۰۱۹، در رشته کارشناسی ارشد هنر در الهیات و در زمینه مراقبت معنوی و روان‌درمانی تدریس کرده است.
این کشیش مسیحی، دکترای خود را در زمینه «معنویت و اعتیاد» از دانشگاه سنت مایکل (St.Michael) دریافت کرده است. وی مدرک کارشناسی ارشد برنامه‌ریزی منطقه‌ای و توسعه منابع از دانشگاه واترلو را نیز دارد.
بالمر نویسنده دو کتاب در زمینه روابط بین دینی به نام «دیدار با همسایگان چند دینی» (Meeting Our Multifaith Neighbors) در سال ۲۰۰۶ و «فقر مداوم: صداهایی از حاشیه» (Persistent Poverty: Voices From the Margins) در سال ۲۰۱۰ بوده است.
برایس بالمر در گفتوگو با ایکنا در آغاز سال نوی میلادی از تلاش برای رسیدن به صلح در جوامع مختلف به واسطه گفتوگوهای بین ادیانی سخن گفت که مشروح آن از نظر می‌گذرد:
در دنیای امروز و علی‌رغم پیشرفت‌های بزرگ بشری در زمینه‌های مختلف علمی، جای خالی معنویت بیش از هر زمان دیگری حس می‌شود. فکر می‌کنید دین امروز چه جایگاهی در زندگی بشر دارد؟
متأسفانه فاصله‌ای غیرضروری بین دین و علم وجود دارد که از قرن‌ها پیش به وجود آمده و تنش را از طریق روشنفکری افزایش داده است.
دین ـ به‌ویژه مسیحیت ـ به مرور زمان سعی در تنظیم یا کنترل مسائل علمی داشته است. اکنون برخی در دنیای علمی و مادی، مفهوم ایمان، دین و معنویت را درک نمی‌کنند. همچنین افرادی هستند که از دین زده شده و یا با آن بیگانه هستند، چنانچه می‌بینیم حتی برخی به واسطه تصاویر منفی‌ای که از دین ارائه شده، کاملاً دین‌گریز هستند.
از طرف دیگر، علم پزشکی و روانشناسی در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری این آگاهی را می‌دهند که معنویت برای سلامتی افراد و خانواده‌ها چقدر مهم است. انسان‌ها وقتی براساس آرمان‌ها، اعتقادات و ارزش‌ها عمل کنند ـ عموماً با پیروی از معنویات، حتی انسان‌‌گرایی سکولار ـ بهترین زندگی را دارند.
معنویت درمانی توصیه‌ای جدی برای حل مشکلات جسمی و روحی
دانشگاهی که من در آن تدریس کرده‌ام (مارتین لوتر) در تلاش است تا سلامت معنوی را در کنار درمان مبتنی بر علم تجویز کند.
حال ممکن است بگویند رهبران مذهبی و روحانیون وظیفه تبلیغ و دعوت انسان به معنویت را دارند اما ما در واقع به کسانی که نیازمند مشاوره هستند، کمک می‌کنیم تا از طریق معنویت درمانی ارزش‌ها، آرمان‌ها و عقایدشان را عمیقاً درک و باور کنند به طوری که بتوانند از نظر جسمی، عاطفی و روحی بهبود یابند.
چرا برخی نمی‌توانند پیام صلح و دوستی را از دین درک و دنبال کنند؟
افراد زیادی در جهان ما وجود دارند که از ایمان خود در راه صلح، رضایت، ساختن جامعه و برقراری عدالت پیروی می‌کنند. در بحث بین ادیان، مهم است که ببینیم چقدر به هم شباهت داریم. به عنوان مثال، همه آیین‌ها «قاعده طلایی» را در درک خود از اخلاق و ایمان دارند.
(قاعده طلایی یک اصل اخلاقی است که بیان می‌کند شخص باید به گونه‌ای با دیگران رفتار کند که دوست دارد دیگران در شرایط مشابه با او آن‌گونه رفتار کنند).
دیدگاه برخی نویسندگان در مورد الحاد کاملاً برجسته و یا در مورد دین منفی بوده است. این نویسندگان و همچنین پیروان آنها و دیگران که تجربیات منفی از دین داشته‌اند، تکلیف مشخصی دارند.
اما ما به عنوان افراد با ایمان، باید بدون اینکه سعی در تغییر دین افراد داشته باشیم، با افرادی که از دین خود ضربه خورده‌اند، کنار بیاییم. برخی نیز در مواجهه با تجارب دشوار مانند خشونت خانوادگی، سوءاستفاده یا ضربه روحی ایمان خود را از دست می‌دهند.
بسیاری از ما روحانیون، کشیشان و معلمان تا جایی که این افراد اجازه می‌دهند با آنها کنار می‌آییم. مکالمات صادقانه‌تر و شفابخش‌تری در دنیای ما مورد نیاز است.
فکر می‌کنید مسیحیان و پیروان سایر ادیان (مانند مسلمانان و یهودیان) چگونه می‌توانند برای رفع مشکلات اجتماعی در گفتوگوهای بین ادیان شرکت کنند؟
گفت‌وگوی بین ادیان ـ از جمله ادیان ابراهیمی ـ بیشتر و بیشتر در حال رخ دادن است. برای حل مشکلات اجتماعی جوامع، درک یکدیگر، اعتماد متقابل بین پیروان ادیان مختلف و شناخت عقاید دینی یکدیگر ضروری است، بعد از آن می‌توانیم نگرانی‌های اجتماعی، عدالت و صلح را در جوامع محلی، ملت‌ها و سپس در سطح جهان برطرف کنیم.
گفتوگو به ما کمک می‌کند تا با پیچیدگی موضوعاتی مانند فقر، خشونت، نژادپرستی یا حاشیه‌نشینی کنار آییم. سپس ما حکمت را از سنت‌های خود و همچنین دانش رهبران خود را به سیاستمداران و عموم مردم می‌رسانیم. سوم اینکه ما برای بهتر ساختن با هم کار می‌کنیم. کار کردن با هم همیشه درک و احترام بین ادیان را افزایش می‌دهد.
شاید ما در مورد نگرانی‌ها و اقدامات خود به اندازه کافی به افکار عمومی معرفی نشده باشیم. بسیاری از ما از پاپ سپاسگزاریم و با اظهارات وی در مورد محیط زیست و عدالت موافقیم.
رهبران دیگر ادیان هم نگرانی‌های خود را ابراز می‌کنند. شاید لازم باشد پیام هم‌زیستی مسالمت‌آمیز آنها نیز بیشتر ترویج شود و امیدواریم که رسانه‌ها این پیام‌های احترام به همه انسان‌ها را دریافت کنند و نشر دهند.
چه دلیلی دارد که برخی پیروان ادیان بر خلاف پیام صلح و دوستی دین خود به افراط‌گرایی روی می‌آورند؟ چگونه می‌توان با افراط‌گرایی در ادیان مختلف مقابله کرد؟
ایمان و معنویت ساده‌انگاری و مطلق‌گرا نیستند. برخی از افراد پاسخ‌های بدون ابهام برای سؤالات خود و بعضی رهبر مقتدرتری می‌خواهند. برخی از مردم از وضع ستم و رنج در مناطق مختلف جهان به شدت نگران هستند پس به سمت راه حل‌های افراطی حرکت می‌کنند.
متأسفانه، آنها همچنین از متون مقدس برای اثبات خود سوءاستفاده و به واسطه تفاسیر بخش‌هایی گزینش شده را برای حمایت از مواضع خود انتخاب می‌کنند. برای بیشتر ما، ایمان داشتن به همین سادگی نیست و سؤالاتی داریم که تأمل و درک عمیق را می‌طلبد.
همانطور که جوامع ایمانی از سنت‌ها و کتاب‌های مقدس پیروی می‌کنند، ما برای سلامتی و سرزندگی شهرها، کشورها و همچنین جهان تلاش می‌کنیم. نوع‌دوستی ویژگی ادیان است.
سازمان‌های دینی دائماً برای از بین بردن فقر، بی‌خانمانی، گرسنگی، جنگ و نفرت تلاش می‌کنند. پیامبران آسمانی چون موسی(ع)، عیسی(ع) و محمد(ص) به ما یاد دادند که همسایه خود را دوست داشته باشیم و سلامتی همسایه خود را به اندازه سلامتی خود ارزشمند بدانیم.
در واترلو، بیشتر قریب به اتفاق سازمان‌های مراقبت‌های بهداشتی و خدمات اجتماعی از طریق جوامع ایمانی آغاز به کار کردند. گروه‌های مذهبی بخشی از حمایت از یک شهر سالم‌تر هستند، به‌ویژه در زمینه رفع فقر و بی‌خانمانی.
چه رابطه‌ای بین مسیحیان و سایر ادیان مانند مسلمانان در کشور شما وجود دارد؟ به نظر شما احترام متقابل پیروان ادیان مختلف چگونه قابل گسترش است؟
جمعیت واترلو از ۲ درصد افراد قابل تشخیص با ادیان و ملیت‌های دیگر در سال ۱۹۷۹ امروز به ۲۵ درصد رسیده است. این شامل افراد با اعتقادات مختلف و همچنین اقوام مختلف است.
سازمان بین‌ادیانی گرند ریور(Interfaith Grand River) در این شهر و بسیاری از سازمان‌های دیگر سخت در تلاش هستند تا از مهاجران و پناهندگان در جامعه ما استقبال کنند. ما سازمان‌هایی را تأسیس کرده‌ایم که بسیاری از آنها به واسطه افراد مؤمن تأمین مالی می‌شوند و کمک می‌کنند تا مشکل ساکنان شهر حل شود.
ما روزبه‌روز به سمت جهانی وطنی‌تر در حرکتیم. بنابراین وظیفه ما ساختن نهادهایی است که به همه احترام گذاشته و به مردم کمک کنند تا اختلافات را درک کنند؛ کار آسانی نیست اما بسیار رضایت‌بخش است.
