پارلمان اروپا خواستار خروج فوری و بی قیدو شرط ارامنه از قره‌باغ شد

متاسفانه با بالاگرفتن دوباره ی جنگ بین آذربایجان و ارمنستان اخبار و تفسیرهای سانسور شده و اطلاعات غلطی به کاربران اینترنت و مردم ایران داده می شود.

درباره ی قره باغ چند مطلب رو باید بگم که قبل از هر احضار نظری باید این واقعیت را بدانید.

1-جنگ قره باغ و بدنبال آن نسل کشی قره باغ در منطقه ای است که در هر نقشه ای و جامعه ی بین الملی به عنوان خاک آذربایجان شناخته می شود.

2-جنگ بین آذربایجان و ارمنستان در قسمت از خاک آذربایجان است که دارای اقلیت ارمنی و مسلمان بوده و جنگ بین مسلمانان آذربایجانی و ارمنی نه بخاطر اختلافات نژادی بلکه به دلیل طمع ارمنستان به خاک آذربایجان می باشد.(ارمنی های ارمنستان با کمک روسیه و بعضی کشورهای منطقه به خاک آذربایجان تجاوز کرده و بیش از 20 سال است که قره باغ تحت اشغال ارمنستان است.)

3-جنگ در منطقه ی قره باغ و خاک های اشغال شده توسط ارمنستان 1 میلیون آذربایجانی را از خانه و کاشانه ی خود آواره کرده و بعد از گذشت بیست سال مردم آن منظقه در چادرها و مناطق اطراف ساکن و همچنان منتظر بازگشت به وطن مادری خود هستند.

4- قره باغ بر طبق تمام قطعنامه های بین الملی که تمام کشورهای دنیا نیز به اجرای آن تاکید می کنند، جزوی از خاک جمهوری آذربایجان است و ارتش ارمنستان باید این منطقه را ترک کنند که بعد از گذشته 20 سال این اتفاق نیفتاده است و ارمنستان به تجاوز آشکار و نقض حقوق بشر ادامه می دهد.

5-طرفداری از ارمنستان به هر دلیلی سیاسی محکوم است و مردم آذربایجان هیچ وقت این ناحقی را فراموش نخواهند کرد.

-چه از نظر مذهبی چون کار ارمنی ها تجاوز آشکار به خاک مسلمانان است.

مساجد را به خوک دانی تبدیل کردند.

شدیدترین توهین را به مساجد و مقدسات اسلام انجام دادند.

-چه از نظر حقوق بشر چون ارمنی ها جنایت ضد بشری را در قره باغ انجام داده اند.

-چه از نظر سیاسی چون طبق تمام قطعنامه های بین الملی قره باغ جزوی از خاک آذربایجان است و باید متجاوزگران به این خاک آن را ترک کنند.

6-رئیس جمهور و دولت آذربایجان به خاطر اینکه از جنگ و خونریزی جلوگیری شود به آتش بس پایبند بوده و به قول خودش چون نمی خواهد اشک مادران سربازان آذربایجانی و ارمنی را ببیند به حل مسالمت آمیز مناقشه و خروج بی قید و شرط ارمنستان از خاک آذربایجان تاکید می کند.ولی ارمنستان متاسفانه نه تنها به آتش بس پایبند نبوده و به حل مناقشه هم کمک نکرده و به امید اینکه 20 سال هم به این منوال ادامه یابد به قطعنامه های شوری بین الملل اعتنایی ننموده است.
در پایان این مطلب را لازم به گفتم میدانم که سکوت و بی طرفی درمورد قره باغ به هربهانه ای بر هر انسان آزادی ننگ و بر هر مسلمانی اوج بی خردی است. و چنین انسانی حق ندارد نه از دین نه انسانیت حرفی بزند.