آزار زنان در بسیاری از کشورهای دینی و سکولار به دلیل نوع پوشش آنها

به گزارش دین‌آنلاین، بر اساس گزارش مرکز تحقیقاتی پیو، در بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸، زنان در ۵۶ کشور از مجموع ۱۹۸ کشور جهان، به علت نوع پوششان با خشونت اجتماعی مواجه شده‌اند؛ خشونتی که اکثر مرتکبان آن افراد و گروه‌ها بوده‌اند و علت آن بسیار مذهبی بودن یا به اندازه کافی مذهبی نبودن لباس افراد عنوان شده‌است. آزار اجتماعی از توهین‌های کلامی تا آزار جسمی و حتی کشتن را در بر می‌گیرد.

در همین‌حال، در سال‌ ۲۰۱۸ در ۶۱ کشور محدودیت‌های حکومتی بر شکل پوشش به ویژه حجاب سر و صورت وضع شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد تعداد کشورهایی که زنان با آزار و اذیت اجتماعی یا محدودیت‌های حکومتی به علت نوع لباسشان روبه‌رو شده‌اند در پنج سال اخیر افزایش یافته‌است.

در ۴۲ کشور از ۵۶ کشوری که زنان بر اساس آمار به دلیل پوشش با خشونت مواجه شده‌اند، علت آزار اجتماعی، هماهنگ نبودن لباس زنان با هنجارهای سکولار، مثلاً پوشیدن حجاب اسلامی یا حجاب مخصوص دیگر گروه‌ها ذکر شده‌است.

در مقابل، زنان در ۱۹ کشور به دلیل به اندازه لازم مذهبی نبودن لباس‌هایشان مثل نپوشیدن سر یا پوشیدن لباس‌هایی که با هنجار‌های دینی مطابقت ندارد خشونت اجتماعی را بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ تجربه کرده‌اند.

در پنج کشور از جمله آلمان، هند، اندونزی، اسرائیل و روسیه هردو خشونت نوع اجتماعی و حکومتی اتفاق افتاده است.

اروپا با ۲۰ کشور(۴۴ درصد) صاحب بیشترین کشورهایی در سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ بوده‌است که زنان به دلیل عدم تطابق پوشش با هنجار‌های اجتماعی هدف قرار گرفته‌اند.

در همه این کشورها گروه اصلی قربانی خشونت زنان مسلمان بوده‌اند که با تبعیض، خشونت جسمی و دیگر اشکال سوء استفاده و آزار روبه‌رو شده‌اند. برای نمونه در سال ۲۰۱۸، در کشور دانمارک مواردی از بروز خشونت ذکر شده‌است، از جمله اینکه راننده‌ای از واگذاری جای پارک خود به زنی مسلمان به علت محجبه بودن او خودداری کرد یا زنی غیر مسلمان، زن مسلمانی را کتک زد و تلاش کرد روسری او را از سرش در بیاورد.

منطقه آسیا و اقیانوسیه دومین منطقه رکوددار خشونت اجتماعی علیه زنان به دلیل پوشش در سال‌‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ ‌است. به گونه‌ای که زنان در ۱۴ کشور یا ۲۸ درصد از کشورهای این منطقه، آزار اجتماعی به علت نقض هنجارهای مربوط به پوشش را تجربه کرده‌اند.

در ده کشور دلیل بروزخشونت، بسیار مذهبی بودن لباس و در شش کشور، بسیار سکولار بودن پوشش توصیف شده‌است. این درحالی است که زنان در دو کشور هند و اندونزی به هر دو دلیل هدف آزار اجتماعی قرار گرفته‌اند. مثلاً پلیس اندونزی در سال ۲۰۱۸ مردی را به علت حمله به زنی که روسری به سر نداشت دستگیر کرد.

جنوب افریقا و امریکا دیگر مناطقی هستند که این شکل از خشونت در آن‌ها رخ داده‌است. در جنوب افریقا زنان در شش کشور و در امریکا در سه کشور آزار اجتماعی را به دلیل مذهبی بودن یا نبودن پوششان تجربه کرده‌اند.

گزارش شده‌است که در بخش‌هایی از کنیا معلمان زن مجبورند روسری داشته باشند، در حالی که در لیبریا زنان مسلمان به دلیل پوشیدن روسری در محل کار خود با تبعیض مواجه هستند.

در منطقه خاورمیانه و شمال افریقا، در هشت کشور زنان به دلیل پوشیدن لباس‌های غیرمذهبی و در دو کشور به علت بسیار مذهبی بودن پوشش هدف خشونت اجتماعی قرار گرفته‌اند.

در اسرائیل در تجربه‌ای سال ۲۰۱۸ گروهی از مردان یهودی تندرو دختری را تعقیب و او را بی حیا توصیف کردند، یا در قطر در سال ۲۰۱۶ از زن مسلمانی به دلیل حضور بدون حجاب در برنامه خبر انتقادات فراوانی شد.

محدودیت‌های حکومتی وجود قوانین رسمی درباره استفاده از نمادهای مذهبی، مانند پوشیدن حجاب یا گذاشتن ریش شکل دیگری از محدودیت مذهبی است که در سراسر دنیا اعمال می‌شود. در اکثر کشورهایی که چنین محدودیت‌هایی در سال ۲۰۱۸ گزارش شده، هدف اصلی حجاب زنان بوده‌است.

اروپا منطقه‌ای است که در آن زنان با بیشترین ممنوعیت‌ها در پوشش حجاب سر و صورت مواجه بوده‌اند(۲۱ کشور از ۴۵ کشور).

در نروژ قانونی مبنی بر ممنوعیت پوشیدن برقع یا نقاب در محیط‌های آموزشی و در بین نیروهای پلیس انتظامی وجود دارد.

در منطقه آسیا و اقیانوسیه ۱۶ کشور، در خاورمیانه و شمال آفریقا ۹ کشور، در آفریقای جنوبی ۹ کشور و در آمریکا ۶ کشور، دارای قوانینی برای تعیین حد و حدود حجاب زنان هستند. مثلا در استرالیا، قاضی در سال ۲۰۱۸ به زنی که شوهرش به اتهام تروریسم دستگیر شده‌بود، در دادگاه اجازه پوشیدن نقاب نداد.

در مقابل، در ترکیه در شهر ارفا، والدین دانش‌آموزان ادعا کردند که مدیر مدرسه‌ای دانش آموزان دختری را که روسری سرنکنند، در امتحان دروس رد می‌کند.

در برخی کشور‌ها، حکومت‌ها قوانین کاملا مشخصی برای نوع پوشش زنان اعمال کرده‌اند. مثلاً در ایران، پوشش زنان باید مطابق با استاندارد‌های اسلامی‌باشد که شامل پوشش موها و بدن است.

مترجم: نفیسه نیک‌بخت