شعرخوانی زن جوان سیاهپوست در مراسم تحلیف بایدن
آماندا گورمن، شاعر جوان سیاهپوست در مراسم تحلیف جو بایدن حضور یافت و شعری با نام “کوهی که از آن صعود می‌کنیم” با مضمون وحدت و آشتی در جامعه آمریکا دکلمه کرد. شعرخوانی او در چنین مراسمی نشان‌گر نقش مهم زنان سیاهپوست در انتخاب جو بایدن به ریاست جمهوری است.
اینکه در مراسم تحلیف جو بایدن، یک زن شاعر سیاهپوست سروده خود را دکلمه کند پدیده‌ای تصادفی تلقی نمی‌شود. تردیدی نیست که سیاهپوستان و به‌ویژه زنان سیاهپوست در پیروزی جو بایدن در این انتخابات نقش مهمی ایفا کرده‌اند.
گفته می‌شود این موضوع که آماندا گورمن به روی صحنه برود و شعر خود را برای صدها میلیون نفری که در سراسر جهان شاهد پخش زنده مراسم تحلیف بودند، قرائت کند، به پیشنهاد جیل بایدن، بانوی اول دولت جدید آمریکا بوده است.
آماندا گورمن در ادبیات امروز آمریکا فرد نام‌آشنایی است. او که ۲۲ سال دارد، تاکنون چندبار موفق به دریافت جوایز ادبی شده است.
نخستین بار در ۱۶ سالگی آماندا گورمن موفق به دریافت یک جایزه ادبی شد. سه سال پس از آن، به عنوان بهترین شاعر جوان آمریکا برگزیده می‌شود.
آماندا گورمن در کنار فعالیت‌های فرهنگی، یک کنشگر مدنی است. کسی است که علیه نژادپرستی و تبعیض علیه زنان پیکار می‌کند. گرایش او به فمینیسم و همچنین باورهای عدالت‌خواهانه او را می‌توان در اشعاری که می‌سراید، مشاهده کرد.
در ستایش نور!
آماندا گورمن پس از حمله روز ششم ژانویه به ساختمان کنگره، ناگزیر به تغییر سروده خود شد. او می‌گوید که سکوت در برابر حمله به نماد دموکراسی در آمریکا را نمی‌توانسته تاب بیاورد و از این رو، این موضوع را نیز به سروده خود افزوده است.
او در واکنش به حمله روز ششم ژانویه به ساختمان کنگره در سروده خود از نیرویی سخن گفته است که به جای همیاری با مردم آمریکا در حفظ و به اشتراک نهادن سرزمین‌شان، خوش داشته این سرزمین را تکه پاره کند.
سروده “کوهی که از آن صعود می‌کنیم” فراخوانی است به وحدت، به آشتی و به فائق آمدن بر دوپارگی جامعه آمریکا. کسانی که شعر را خوانده‌اند ابراز امیدواری کرده‌اند که پژواک این شعر امیدبخش در یادها بماند و بتواند تاثیری مانا داشته باشد.
گورمن می‌گوید بر آن نیست در سروده خود جهانی را که در آن می‌زید، بزک کند. او زخم‌های نشسته بر پیکر دموکراسی را می‌بیند.
آماندا گورمن می‌گوید که او می‌داند که می‌شود نفس دموکراسی را برای لحظه‌ای در سینه‌اش خفه کرد. اما دموکراسی از پا در نمی‌آید، مجددا برمی‌خیزد و به حیات خود ادامه می‌دهد. می‌گوید: «دموکراسی غلبه‌ناپذیر است!»
گورمن در سروده “کوهی که از آن صعود می‌کنیم” به جهان زخم‌‌خورده و مجروح اشاره کرده است. می‌گوید بر آن است تا در همراهی با دیگران در راه جهانی بهتر گام بردارد. زخم‌ها را التیام ببخشد، بر جراحت‌ها مرهم بنهد.
آماندا گورمن می‌گوید: «نور همیشه وجود دارد، کافی است شهامت کنیم، این نور را ببینیم و خود بخشی از آن شویم.» برای پیروزی نور بر تاریکی باید بر چکاد این کوه فراز آمد و به بخشی از نور بدل شد.
این موضوع که شاعری در مراسم تحلیف سروده خود را بخواند، پدیده تازه‌ای در تاریخ سیاسی آمریکا نیست. اما این نخستین باری است که شاعری چنین جوان از چنین بختی برخوردار می‌شود.
او اکنون در کنار رابرت فارست و مایا آنجلو در شمار اندک کسانی است که افتخار حضور و شرکت در مراسم تحلیف یک رئیس جمهور آمریکا را به دست آورده‌اند.
آماندا گورمن از خانواده‌ای می‌آید که بخشی از شجره‌نامه‌شان به دوران بردگی در آمریکا بازمی‌گردد. او به‌رغم سختی‌های بسیار در زندگی موفق به تحصیل در دانشگاه هاروارد می‌شود و در آن دانشگاه در رشته جامعه‌شناسی تحصیل می‌کند.
ویدیوی شعرخوانی آماندا گورمن بازتاب وسیعی در شبکه‌های اجتماعی داشته است. تنها در مدت کمتر از یک شبانه‌روز، بیش از دو میلیون و ۴۰۰ هزار نفر ویدیوی او را بر روی شبکه توییتر تماشا کرده‌اند.
منبع: دویچه وله
