اهمیت عشق در ادیان جهان

آیین بودا

از آنجا که بودیسم آیین آزادی است و عشق آزادی معنوی را تغذیه می کند، میتوان آیین بودا را آیین عشق نامید. دالای لاما می‌گوید بودیسم درباره مهربانی است. به گفته بودا ” عشق یکی از راه‌های رسیدن به آزادی معنوی کامل است.”

در آیین بودا عشقی آموخته می‌شود که با آزادی گره خورده‌است. عشقی که شهوت ، آشفتگی ، نیازمندی ، ترس یا غرور را در بر بگیرد، از نظر بودایی، اسارت و محدودیت تلقی می شود. همچنین در آموزه‌های بودایی چهار نوع عشق آموخته می‌شود که شامل مهربانی، شفقت، شکرگزاری و متانت است.

کاتولیسیسم

در کاتولیسیسم، عشق یا نیکوکاری فضیلت‌هایی الهی هستند که از طریق آن ما خدا را فراتر از هرچیز به خاطر خود او دوست داریم و افراد نزدیکمان را نیز به خاطر خدا دوست داریم. پولس رسول می‌گوید که عشق در مقایسه با ایمان و امید برترین فضیلت الهی است.

کاتولیک‌ها همچنین بین چهار نوع عشق تفاوت قائلند: استورژ، فیلیا، اروس و آگاپ

استورژ عشق به چیزها و حیوانات است. فیلیا عشق به دوستان و برادران به علت سازگاری و ارزش‌های مشترک است. اروس شور است. نه فقط تمایل جنسی، بلکه تمایل زیبایی‌شناختی و معنوی نیز هست. آگاپه بخشش سخاوتمندانه است بدون آنکه فرد در ازای بخشش چیزی بخواهد.

آیین هندو

در هندوییسم عشق یکی از اهداف اصلی زندگی است. عشق در این آیین کاما نام دارد که این نام همچنین به خدای عشق که کمانی از گل و پنج تیر گل دارد تعلق دارد. کاما، خدای عشق، شور و شوق را به قلب انسان فرستاد تا او را بلرزاند.

عشق در آیین هندو به سوی هدفی الهی است و عشق عبادی لازمه عمل به این دین است. عشق خانوادگی، عشق زناشویی و هر شکل دیگر از عشق‌های دنیوی وابسته به عشق الهی و عشق به خداوند است.

اسلام

اسلام می‌آموزد که عشق چه الهی باشد چه انسانی، فقط مطلق به چیزهای گرانبها و بارزش است. بر اساس آموزه‌های اسلام عشق باید روشنگرانه باشد. عشق مقدس عشقی واقع‌بینانه و بصیر است. عشق باید توسط عقل هدایت شود بدین معنا که انسان نباید اجازه دهد عشق به کسی یا چیزی او را از کل حقیقت بی توجه کند.

اسلام همچنین از مسلمانان می‌خواهد که به خداوند بالاتر از هر چیزی عشق بورزند. این آموزه مانند آموزه مسیحیت درباره عشق به خدا است. هیچ عشقی نباید بر عشق به خداوند غلبه کند، خدا باید بالاترین و مهم‌ترین هدف برای عشق باشد.

یهودیت

تورات می‌گوید:” همسایه‌ات را دوست بدار همانطور که خودت را دوست داری.” قوانین یهودی معمولا به مهربانی با دیگران تاکید دارد و به یهودیان توصیه می‌کند انسان‌ها را چه یهودی و چه غیر یهودی دوست بدارند، بخشنده باشند و از خطا در حق کسی در گفته‌های خود یا در تجارت خودداری کنند.

مهربانی بخش مهمی از آموزه یهودیت است. ده فرمان که مرکز آموزه‌های یهودی است، جلوه‌ای از مرکزیت مهربانی در یهودیت است. ده فرمان می‌گوید: ” هیچ خدایی پیش از من نخواهی داشت.” بنابراین یهودیت به عشق به خداوند بالاتر از هرچیزی تاکید می‌کند و از یهودیان می‌خواهد به همنوعان خود کمک کنند و تقدس زندگی را در اهمیت دادن به حفظ آن می‌داند.

مترجم: نفیسه نیک‌بخت