چرا جمهوری‌خواهان و سفیدپوستان اوانجلیک کمتر به واکسیناسیون اعتماد دارند؟
در حالی که مقامات بهداشت عمومی با کاهش سرعت واکسیناسیون کرونا دست و پنجه نرم می‌کنند، دو گروه از آمریکایی‌ها در مقابل دریافت واکسن بیشتر مقاومت می‌کنند: جمهوری‌خواهان و انجیلی‌های سفیدپوست.
در نظرسنجی اواسط ماه آپریل، ۲۰ درصد از اوانجلیک‌های سفیدپوست و ۲۰ درصد از جمهوری‌خواهان گفتند قطعا واکسن نمی‌زنند. این در حالی است که از کل جمعیت آمریکا ۱۳ درصد مخالف دریافت واکسن کرونا هستند.
با توجه به همپوشانی روزافزون بین این دو گروه، احتمالا دلایل مذهبی مانند اعتقاد به آخرالزمان و قدرت خداوند در درمان بشریت دلیلی برای ترغیب این گروه به مخالفت با واکسن باشد. با این حال داستان به همین دلیل خلاصه نمی‌شود.
بررسی‌های جامعه‌شناختی نشان می‌دهد دیدگاه آمریکایی‌ها نسبت به رابطه دین و علم در چند دهه گذشته تغییر بسیاری کرده‌است. در سال ۱۹۷۲، محققان نظرسنجی عمومی اجتماعی، با همکاری مرکز تحقیقات ملی نظرات در دانشگاه شیکاگو، میزان اعتماد آمریکایی‌ها را به افرادی که موسسات فرهنگی کلیدی خاصی را رهبری می‌کردند، اندازه گیری کردند. از آن پس آنها گاه و بی‌گاه میزان اعتماد آمریکایی‌ها را نسبت به افرادی که رهبر موسسات علمی یا مراکز رسمی مذهبی بودند نظرسنجی می‌کنند.
تیموتی اوبراین، جامعه شناس دانشگاه ویسکانسین میلواکی و شیری نوی، استادیار گروه مردم‌شناسی و جامعه‌شناسی دانشگاه دنیسون از جمله کسانی بودند که تصمیم گرفتند نحوه تغییر این اعتماد را در طول زمان ردیابی کنند. آنها دریافتند که در دهه ۱۹۷۰، جمهوری‌خواهان بیشتر به علم اعتماد می‌کردند تا به دین، در حالی که عکس آن در مورد دموکرات ها صادق بود. اما به مرور تا سال ۲۰۱۸، این نگرش در بین این دو گروه کاملاً معکوس شده‌است.
انجیلی‌های سفیدپوست پس از پیوستن به حزب جمهوری‌خواه نقش مهمی در این تغییر داشتند. اما حتی پس از حذف محافظه‌کاران سفیدپوست از مجموعه داده‌ها و نظرها، اوبراین و نوی دریافتند که الگوهای مشابه همچنان در بین جمهوری‌خواهان وجود دارد. در مقایسه با دموکرات ها، حتی جمهوری‌خواهان سکولار نیز در طول زمان بیشتر با دین همسو شده اند.
با سیاسی شدن علم، دیگر علم مفهومی خنثی تلقی نمی‌شد و ماهیتی مترقی یافت. از طرف دیگر دین سیاسی‌شده تمایلی فرهنگی به گروه‌های محافظه‌کار پیدا کرد. بنابراین دین و علم به دو منبع متضاد دانش، ارزش و اقتدار تبدیل شدند.
به گفته محققان، علایق تجاری تأثیر عمیقی بر سیاسی شدن دین و علم داشته‌است. با ظهور جنبش‌های اجتماعی که نتیجه دغدغه‌های کارگران، مصرف کنندگان و فعالان محیط زیست در دهه ۱۹۷۰ بود، سازمان های نظارتی دولتی به طور فزاینده‌ای به دانشمندان وابسته شدند. در مقابل، شرکت‌های بزرگ همه را به مقررات‌زدایی فراخواندند و اغلب علم را کنار گذاشتند.
همچنین در طول این دوران دانشمندان نیز به مرور از نظر سیاسی فعال‌تر و سازمان‌یافته‌تر شدند و اکثرا طرفدار سیاست‌های لیبرال، زیست‌محیطی و اقتصادی بودند. این امر تصور عمومی از علم را به عنوان یک نهاد لیبرال افزایش داد.
باوجوداین، نظرسنجی‌های بین المللی از دانشمندان نشان می‌دهد که اکثر دانشمندان، از جمله در ایالات متحده، علم و دین را نیروهای متضاد نمی‌دانند، بلکه آنها را حوزه‌های مستقل واقعیت می‌دانند که روش‌های متفاوتی برای مشاهده جهان ارائه می‌دهند. در کشورهایی مانند ایتالیا، هند، ترکیه و تایوان، بیش از ۵۰ درصد دانشمندان حداقل کمی مذهبی هستند. حتی در ایالات متحده، حدود ۳۰ درصد از دانشمندان ادعا می‌کنند که حداقل کمی مذهبی هستند، و حدود ۱۰ درصد می‌گویند که در وجود خدا شک ندارند.
اما در هر حال، به گفته ایلین اکلوند، جامعه شناس و مدیر برنامه دین و زندگی عمومی در دانشگاه رایس، در جامعه آمریکا بلندترین صدا مربوط به کسانی است که دین را ذاتا با علم ناسازگار می دانند و بر افکار عمومی تاثیرگذارند.
بر اساس نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو که در ماه مه گذشته منتشر شد، به نظر می‌رسد شکاف علمی-اعتقادی بین دموکرات ها و جمهوری خواهان در طول همه گیری ویروس کرونا عمیق تر شده است. حدود ۵۳ درصد از پاسخ دهندگان دموکرات یا متمایل به دموکرات‌ها گفتند که اعتماد زیادی به دانشمندان پزشکی دارند تا در جهت منافع عمومی عمل کنند که ۱۶ درصد نسبت به سال قبل افزایش یافته‌است. در همان دوره، اعتماد جمهوری خواهان به دانشمندان علمی پزشکی تقریبا مانند قبل بود.(حدود ۳۱ درصد).
میزان اعتماد گروه جمهوری‌خواهان به پزشکان تقریبا با سفیدپوستان اوانجلیک( ۲۵ درصد) همخوانی دارد و کمتر از میزان اعتماد گروه‌های دیگر مانند پروتستان‌های سفیدپوست غیرانجیلی، کاتولیک‌ها، غیرمذهبی‌ها و حتی سیاه‌پوستان پروتستان است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد بسیاری از گروه‌های مذهبی برای دانستن و اعتماد به امنیت واکسن‌ها به روحانیان و رهبران مذهبی مراجعه می‌کنند. اما به گفته اکلوند پژوهش‌های او نشان می‌دهد که برخی از روحانیان می‌ترسند که در صورت رأی مثبت به علم و توصیه به واکسیناسیون در گروه مذهبی آنها انشقاق و اختلافات سیاسی ایجاد شود. با این حال، تقریبا ۴۷ درصد از انجیلی‌های مردد نسبت به واکسیناسیون می‌گویند که اگر رهبر مذهبی یا فردی از کلیسا به آنها دریافت واکسن را توصیه کند یا واکسیناسیون در محل کلیسا انجام شود، بیشتر احتمال دارد که به دریافت واکسن رغبت پیدا کنند.
به گفته اکلوند، علاوه بر روحانیان، دانشمندان مطرحی که به زبان علم و دین صحبت می‌کنند و همچنین دانشمندان محلی در کلیساها نیز می‌توانند در سرعت گرفتن روند واکسیناسیون موثر باشند.
مترجم: نفیسه نیکبخت
