۳۱ مرداد؛ درگذشت استاد حسین رزمجو

حسین رزمجو سال 1311 خورشیدی در مشهد متولد شد. ابتدایی را در دبستان شرافت و متوسطه را در دبیرستان فردوسی گذراند و سپس در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی پذیرفته شد. مدرک کارشناسی خود را سال 1337 دریافت کرد. وی دوره‌های کارشناسی ارشد و دکترا را در دانشگاه تهران به پایان رساند و سال 1358 از رساله دکترای خود با موضوع «انسان آرمانی و کامل در ادبیات عرفانی و حماسی ایران» دفاع کرد. بزررگانی چون دکتر جعفر شهیدی، مهدی محقق، عبدالحسین زرین کوب، پرویز ناتل خانلری، ایرج افشار و اسلامی ندوشن از استادان او در دانشگاه تهران بودند. البته او در کنار تحصیل در دانشگاه به صورت آزاد هم در کلاس‌های درس حوزه شرکت کرده و با این دروس هم آشنایی کامل داشت.

حسین رزمجو همواره به شاگردی استاد محمدتقی شریعتی و دکتر غلامحسین یوسفی افتخار می‌کرد تا جایی که درباره این دو استادش گفته است: «استاد محمدتقی شریعتی سازنده ابعاد اعتقادی و ایمانشان بوده، ایشان معلم دینی من در دبیرستان بوده‌اند و در کلاس‌های تفسیرشان نیز شرکت می‌کردم و دیگری دکترغلامحسین یوسفی که ایشان را مظهر اخلاق، تربیت، تحقیق، جستجو، نظم و … می دانم.»

وی پس از کسب مدرک لیسانس به استخدام آموزش و پرورش درآمد و دو سالی را در دبیرستان‌های مشهد و پس از آن در مراکز تربیت معلم مشهد به تدریس پرداخت، اما پس از کسب مدرک دکترا از دانشگاه تهران، به پیشنهاد دانشگاه فردوسی به مشهد منتقل شد. وی پیش از انتقال به دانشگاه فردوسی در زمان وزارت مرحوم شهید رجایی وی به پیشنهاد فرهنگیان خراسان به مدت یک سال مدیر کل آموزش و پرورش استان خراسان بزرگ شد.

حسین رزمجو پس از انتقال به دانشگاه فردوسی، در سال 1362 توسط وزارت علوم و تحقیقات و فناوری به تهران دعوت و سرپرستی کمیسیون ملی یونسکو در ایران را تا سال 1364 بر عهده گرفت. وی همچنین سرپرستی کنگره بین المللی هشتصدمین سال تولد سعدی را در دانشگاه شیراز و کنگره نهصدمین سال وفات امام محمد غزالی در دانشگاه تهران را بر عهده داشت.

رزمجو علاوه بر تدریس و رسیدگی به امور اجرایی در طول ۵۰ سال تحقیق بیش از چهل کتاب و دویست مقاله ادبی به چاپ رساند که بعضی از این آثار به زبان‌های دیگر ترجمه شده‌اند. «ابوحامد محمد غزالی»، «استاد و فرزند برومند او»، «انسان آرمانی و کامل در ادبیات حماسی و عرفانی فارسی»، «انسان صالح در تربیت اسلامی (انواع ادبی و آثار در زبان فارسی)، «برگزیده نثر فارسی»، «ذکر جمیل سعدی»، «روزها و رمزها و رازها و…»، «روش نویسندگان بزرگ معاصر»، «زین آتش نهفته»، «شعر کهن فارسی در ترازوی نقد اخلاق اسلامی»، «شیخ اجل سعدی شیرازی»، «قلمرو ادبیات حماسی در ایران»، «در سایه سار نیایش»، «چرا هوادار دکتر شریعتی شدم»، «امام موسی صدر و دیدگاه‌های او درباره دکتر علی شریعتی» و «پوستین وارونه» از جمله آثار این استاد فقید دانشگاه بوده است.

این استاد فرهیخته دانشگاه فردوسی سرانجام در آخرین روز مرداد 1394 یعنی 31 مرداد ماه بر اثر ایست قلبی درگذشت و فردای آن در آیینی باشکوه تشییع و در حرم مطهر رضوی مدفون شد.