نوع جدیدی از تنهایی در دوران کرونا

روانشناسی امروز: این روزها مراجعان بسیاری با این شکایت مشترک به سراغ ما روانشناسان و مشاوران می‌آیند و کمک می‌طلبند. حتی بعضی از زوج‌هایی که قبلاً رابطه رضایت‌بخشی داشتند، این روزها با محدود شدن تعامل گسترده‌شان با همکاران، بستگان و آشنایان دور، از یکدیگر دلزده شده‌اند، آستانه تحملشان پایین آمده و بدخلقی می‌کنند. واقعیت این است که رشد رابطه زوج‌ها در گرو تعامل با سایر زوج‌ها، همکاران، دوستان و حتی سرگرمی‌های تک نفری مخصوص خودشان است. تنها به این روش است که پر از تجربه‌های جدید می‌شوند و با شوق و علاقه بیشتری نسبت به طرف مقابل، به رابطه ادامه می‌دهند. در واقع، محرک‌ها و انگیزه‌هایی که در دنیای بیرون وجود دارد، کمک می‌کند که زوج‌ها موضوعات گفتگوی بیشتری پیدا کنند و با احساسات کشف‌شده جدیدی همچنان برای یکدیگر جذاب و جالب باقی بمانند. اما با محدود شدن هر چه بیشتر رابطه با جهان و انسان‌ها، احساس نارضایتی مبهمی به سراغ زوج‌ها می‌آید و شروع به سرزنش یکدیگر می‌کنند؛ اختلافات قدیمی نبش قبر می‌شود و انزوای جدیدی بر رابطه‌شان سایه می‌اندازد.

عامل بعدی، عدم دسترسی به افراد دیگر و بی‌خبری از تجارب کنونی آنهاست که باعث شکاف جدید آنها – ما می‌شود. شما از همکاران و آشنایانتان بی‌خبرید و دقیقاً و با جزئیات نمی‌دانید بر آنها چه می‌گذرد؛ با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند و در حال تجربه کردن چه تغییراتی هستند.  در نتیجه، پیش‌فرض‌ها و قضاوت‌ها و سوءتفاهم‌هایی به سراغتان می‌آید که در شرایط پیشاکرونا با یک گفتگو و دیدار کوتاه به کلی برطرف می‌شد (یا اینکه اصلاً ایجاد نمی‌شد). اما در دوران کرونا هر یک از ما ممکن است دچار بی‌اعتمادی و حس جداافتادگی شویم. این حس جداافتادگی، کاری می‌کند که محیط و افراد بیرون از دایره فعلی‌مان را به چشم تهدید ببینیم.

حتی ممکن است برخی از ما نگران باشیم که بعد از پایان همه‌گیری کرونا چطور دوباره به روابط و محیط کاری سابق برخواهیم گشت. واکنش دیگران به ما چه خواهد بود؟ آیا در روابط کاری تغییری رخ خواهد داد؟ دانش‌آموزان چطور؟ تحصیل مجازی فرصت تعامل با دوستان در دنیای واقعی و حس همکاری و مشارکت را از آنها گرفته؛ آنها چطور به مدارس حضوری بازخواهند گشت؟

بدانید که تنها نیستید

احساس انزوا و تنهایی در حال حاضر بسیار رایج است: ناامیدی و سرخوردگی از رابطه با همسر و ترس از برخورد و مصاحبت با کسانی که زمانی جزو آشنایانتان بودند؛ نگرانی از ظاهر شدن در محیط‌های عمومی به خاطر اضافه وزن دوران خانه‌نشینی؛ کاهش اعتماد به نفس؛ ترجیح تعامل مجازی به حضوری، و مهمتر از همه نگرانی از ارتباط حضوری به دلیل مبتلا شدن (مجدد) به بیماری کرونا.

راه چاره چیست؟

اگر رابطه با همسرتان را در معرض خطر می‌بینید، این احتمال را بدهید که معاشرت دائمی و بیست و چهار ساعته علت کسالت و بی‌علاقگی فعلی‌تان است. بنابراین همه چیز را از دست رفته نبینید و برای بهبود رابطه‌تان تلاش کنید یا از متخصصان کمک بگیرید. به خاطر داشته باشید که دسترسی نداشتن به حمایت‌های خانوادگیِ سابق و کم شدن ارتباطات اجتماعی، حس تنهایی و بی‌دفاع بودن را در شما تشدید کرده است. همان طور که می‌دانید، هر رابطه‌ای نیاز به تغذیه دارد و روابط شما در حال حاضر خالی از چنین رسیدگی و تغذیه‌ای است. به جای سرزنش کردن خودتان یا دیگران، واقع‌بین باشید و لااقل بخشی از خسارات روحی فعلی‌تان را معلول شرایط عجیب و غریب دو سال اخیر بدانید. کسی نمی‌داند دوران کرونا چقدر طول خواهد کشید. پس وقت آن رسیده که کم‌کم شروع به بازیابی روابط سابقتان کنید تا حلقه حمایتی اطرافتان بزرگتر شود. ورزش، فعالیت بدنی و فعالیت‌های مشترک با دوستانتان نیز به ترمیم احساسات فعلی کمک خواهند کرد.

پس:

1. احساس تنهایی در دوران کرونا پدیده عجیبی نیست، حتی عجیب نیست اگر دلیل تنهایی‌تان را نمی‌دانید.
2. وقتی تعاملمان با جهان محدود می‌شود، رابطه با بستگان و دوستان بسیار نزدیک را هم تحت شعاع قرار خواهد داد.
3.  تنها را ه چاره، ازسرگرفتن رابطه با دیگران است.

*مترجم: مریم علمایی

*منبع:

https://www.psychologytoday.com/us/blog/rediscovering-love/202112/new-kind-loneliness