جنجال در عراق بر سر یک منبر

میدل ایست نیوز: هیچ یک از کسانی که در ساخت منبری طلاکاری شده برای حسینیه ای در منطقه کاظمین بغداد دست داشتند فکر نمی کردند که این موضوع به حادثه ای با پیامدهای عجیب سیاسی و اجتماعی تبدیل شود.

چندی از نصب رسمی منبر در حسینیه (قصر فاطمه) نگذشته بود که تصاویر آن در شبکه های اجتماعی جنجال به پا کرد.
طبعا انتقادها از این بود که ساخت چنین منبری در کشوری که براساس آمارهای رسمی 30 درصد ساکنانش زیر خط فقر به سر می برند هیچ توجیهی ندارد و بهتر است هزینه های اینگونه خرج های تزییناتی صرف فقرا شود.

البته فردی که هزینه ساخت این منبر را پرداخته بود گفت که در این منبر کمتر از نیم کیلو طلا به کار رفته و کل هزینه آن 40 میلیون دینار (حدود 27 هزار دلار) بوده و افزود که مبالغی بسیار بیشتر از این را خرج کارهای خیریه کرده است.

اما انتقادها ادامه یافت تا اینکه «سید مقتدی صدر» در بیانیه ای نامعمول نسبت به این موضوع واکنش نشان داد.

صدر در بیانیه ای که به خط خود در توئیترش منتشر کرد ساخت این منبر را «جنایتی شنیع در حق تشیع و مذهب» خواند و بر اهل حسینیه لازم دانست که «فورا طلای منبر را معدوم و میان فقرا توزیع کنند».

او همچنین «دستور داد» که با حضور جمع بزرگ مردم درهای حسینیه تا ماه رمضان آینده بسته شود و «بر مؤمنان است که از این تصمیم حمایت کنند وگرنه از راه های شرعی با آنان برخورد خواهد شد».

صدر همچنین هرگونه کوتاهی در اجرای دستورش را «تعدی به حوزه علمیه» خواند و گفت که در این باره کوتاه نخواهد آمد.
او به خطیب این منبر هم دستور داد که به مدت یک سال حق رفتن بر منبر ندارد و در غیر این صورت «از امر حوزه سرپیچی کرده است».

ساعاتی پس از صدور بیانیه صدر، سخنگوی او در شبکه های اجتماعی، موسوم به «محمد صالح العراقی»، اعلام کرد که حسینیه تا ماه رمضان بسته شده است و افزود که اگر حسینه باز شود یا خطیب و اهالی حسینیه به دستورها عمل نکنند باید «منتظر تصمیمات بعدی» باشند.

العراقی البته به این مقدار بسنده نکرد، بلکه در پیام دیگری تأکید کرد که منع از منبر رفتن خطیب در سراسر عراق جاری می شود «چون خاک عراق تحت امر و سلطه رهبر ما مقتدی صدر است» و افزود که وی می تواند در خارج از عراق منبر برود.

این دخالت صدر موجی معکوس از اعتراضات را در شبکه های اجتماعی در پی داشت.

بسیاری از فعالان مدعی شدند که هدف صدر دستیابی به طلای به کار رفته بوده است. اینان تأکید کردند که اگر تخلفی صورت گرفته باشد باید نهادهای رسمی کشور به آن رسیدگی کنند و اگر تخلفی در کار نیست دخالت صدر معنا ندارد.

یک فعال توئیتری نیز با انتشار تصویری از آنچه تیم حفاظت صدر خواند نوشت که هزینه ساخت این منبر 40 میلیون دینار بوده اما هزینه هر خودرو در تیم حفاظت صدر 80 میلیون دینار است.

در این میان، بیانیه ای نیز به «قیس الخزعلی»، دبیر عصائب اهل الحق، که در موارد متعددی مواضع شدیدی علیه صدر گرفته منسوب شد که در آن پس از آوردن آیه ای از قرآن درباره کسانی که مردم را از رفتن به مساجد منع می کنند، تأکید شده بود که به نیابت از «مستضعفان و کسانی که دربرابر طاغوت دهانشان بسته شده» اقدام گروه های «غیر منضبط که تحت پوشش شعارهای مقدس به غارت حسینیه الزهراء دست زده اند» را محکوم می کند.

جدا از اینکه ساخت چنان منبری چه توجیهی دارد و چه سرنوشت آن منبر به کجا انجامیده، دخالت صدر در موضوع وجه دیگری نیز دارد که از چشم بسیاری از رسانه ها که به این حادثه پرداختند پنهان مانده است.

صدر در بیانیه خود در اقدامی بی سابقه از زمان اوج گرفتن تنش ها در نجف اشرف در نخستین ماه ها پس از سرنگونی رژیم بعث، در مقام «نماینده حوزه» وارد عمل شده و سرپیچی از فرمانش را سرپیچی از فرمان حوزه خوانده است.

صدر سال گذشته و پس از شهادت سردار شهید حاج قاسم سلیمانی به نجف اشرف بازگشت. پیش از آن او چند سال در لبنان و قم سکونت داشت و گهگاه تصاویری از او در دروس حوزه علمیه قم منتشر می شد. تصاویری که به وضوح این پیغام را دربر داشت که او در قم مشغول «اشتغالات علمی حوزوی» است.

او در ماه های اخیر نیز نشانه های متعددی در این راستا ارسال کرده است. ازجمله در ماه محرم، یک روز پس از انتشار تصاویر حضور تنهای رهبر ایران در مراسم عزاداری امام حسین(ع)، تصاویری در هیئتی مشابه منتشر کرد که او را به صورت تنها در حسینه ای با حضور خطیب نشان می داد.

او همچنین در هفته های اخیر بارها تأکید کرده که این بار می خواهد به دور از ائتلاف های رایج، مقام نخست وزیری به دست ائتلاف صدر باشد.

صدر سال گذشته در یک مصاحبه تلویزیونی به صراحت گفت که تظاهرات در عراق تابع اراده اوست و هیچ دولتی در عراق خارج از اراده او بر سر کار نیامده است. او وقتی دستور پایان تظاهرات را صادر کرد، ادامه حضور معترضانی که هوادار او نبودند در میدان های تظاهرات را تاب نیاورد و به طرفداران مسلح خود در سرایا السلام دستور داد که با معترضان به شدت برخورد کنند. البته تلاش او برای مصادره انتخابات در ناصریه به نتیجه نرسید و معترضان بر موضع خود ماندند و کار به درگیری های خونین کشید.

آیا صدر در نظر دارد که از ماجرای منبر همچون سکویی برای بلندپروازی های خود استفاده کند؟ آیا در رسیدن به رؤیاهایش موفق خواهد بود؟