به مناسبت درگذشت آیت‌الله سید محمدمهدی موسوی بجنوردی| حسن انصاری

 با خبر شدم حضرت آیهالله آقای حاج سید محمد مهدی موسوی بجنوردی از فقهای برجسته تهران و فرزند ارشد مرحوم آیهالله العظمی میرزا حسن بجنوردی و نواده مرجع اعلای تشیع آیهالله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی اعلی الله مقامهما دار فانی را وداع گفتند. بر خود وظیفه دانستم به حکم نسبت خانوادگی با بیت آیات اصفهانی و بجنوردی و در مقام تجلیل از مقام علم و فقاهت و تقوی و تهذیب نفس چند سطری درباره آن عالم ربانی بنویسم. آن فقیه و اصولی برجسته گرچه شاید از شهرت رسانه‌ای برخوردار نبود اما مقام برجسته علمی او در میان علمای نجف و تهران شناخته بود و چه در نجف و چه در طی پنجاه سالی که در تهران اقامت داشتند شاگردان بسیاری را تربیت کردند. پدر ایشان از فقها و اصولیان طراز اول نجف بود که علاوه بر این دو دانش در ادبیات فارسی و عربی و همچنین در حکمت متعالیه از عالمان طراز اول عصر خود به شمار می‌آمد. مرحوم میرزا حسن بجنوردی از شاگردان برجسته ادیب اول در مشهد در رشته ادب و همچنین از شاگردان مرحوم آقا بزرگ حکیم شهیدی بود. امتیاز او در این بود که علاوه بر فقه و اصول که در آن دو دارای آثار بسیار برجسته و ابتکاری بود در ادب و حکمت نیز از برجسته‌ترین استادان مشهد بهره برده بود و در نجف چراغ حکمت متعالیه را سال‌ها زنده نگاه داشت. حافظه قوی او به ویژه در شعر عربی و فارسی زبانزد است و حتی معروف است که کتاب های نثر در ادب را هم با یکی دو بار خواندن در حافظه خود ثبت و ضبط می‌کرد. مرحوم آقا جلال آشتیانی مکرر در مقدمات آثاری که تصحیح کرده از مقام علمی او در فلسفه ستایش کرده و می‌دانیم که علامه آیهالله شیخ محمد رضا مظفر که در فلسفه تبحر داشت از شاگردان مرحوم آیه الله بجنوردی بود. مرحوم آیهالله سید محمد مهدی بجنوردی هم سال های متمادی در تهران مجلس درس فقه و اصول داشت که حاصل آن تحقیقات و بحث ها در آثار متعددی در فقه و اصول طی سال های اخیر منتشر شده و همگی نشانگر دقت نظرهای ممتاز ایشان در این دو دانش است. با این وصف من اینجا به طور خاص می خواهم به مقام زهد و عزلت و دوری از دنیا و اهل آن که ویژگی بارز آن مرحوم بود اشاره کنم. خداوند روح آن فقیه عالیقدر را با اجداد طاهرینش محشور گرداند و در این ماه عزیز همه ما را توفیق طاعت و مغفرت عنایت بفرماید. شایسته است خانواده آن فقیه برجسته که همینجا مراتب تسلیت خود را به آنان ابراز می دارم در انتشار آثار چاپ نشده ایشان اهتمام بورزند.