دوقطبی‌سازی‌ها خطرناکند

کشور لبنانِ پیش از امام موسی صدر در پی دسیسه های دو اَبَر قدرت بزرگ شرق و غرب، به دسته ها و گروه های پراکنده تقسیم شده و آنها، سال ها با ایجاد اختلاف و دوقطبی سازی، به دنبال غارت ثروت ملی، معنوی و اجرای اهداف استعماری خود در این کشور بودند، در بیروت حدود 10 حزب و گروه سیاسیِ بزرگ با گرایش چپ و راست حضور فعال داشتند که هرکدام به یک کشور بیگانه: آمریکا، شوروی، چین، سوریه، لیبی و عراق وابسته بودند، علاوه مسیحیان مارونی، برادران اهل سنت نیز هرکدام  گرایش های خاص سیاسی، دینی و مذهبی خود را داشتند و تاسف بارتر این که جمعیت شیعیان با این که در اکثریت بودند اما هیچ محلی از اِعراب برایشان متصور نمی شد و اگر می خواستند خودی نشان بدهند بایستی در یکی ازهمین گروه های سیاسی چپ یا راست عضو می شدند.
امام موسی صدر با ورود به لبنان و مشاهده وخامت اوضاع، نخست با برنامه ریزی دقیق و حساب شده به مبارزه با همین معضل برخاست و طی دو دهه فعالیت های فرهنگی و انسان محور ، نخست به شیعیان هویت  و اعتبار داد و سپس آنان را با مسیحیان و اهل سنت همدل و همنوا نمود و تمام اقوام، قبایل ، عشایر و حتی گروه های سیاسی متنفر از هم را باهم، هم نوا کرد و به اردگاه استعماری شرق و غرب یک پاتکِ تاریخی و ماندگاری زد که هنوز هم بدخواهان لبنان را سردرگم ساخته است.
امروز حزب الله لبنان، اگر چه از نظر سیاسی و رخدادهای منطقه ای از انقلاب اسلامی ایران تغذیه و پیروی می کند، اما از حیث فرهنگی و مذهبی به شدت از مکتب تعلیم و تربیتی امام صدر متأثر است؛ چنانکه  سید حسن نصرالله بارها به آن تصریح و افتخار کرده است. این که امروز در لبنان شاهد انسجام ملی و اتحاد همه صاحبان ادیان، مذاهب، اقوام، قبائل و عشایر هستیم  در سایه همین تفکرصدری است، هم اینک در سایه مدیریت صدر گونه حزب الله، توده مردم لبنان با همه گرایشات متعدد دینی، مذهبی، فرهنگی و غیره، در کنار هم زندگی می کنند، هیچگونه دوقطبی و تشتت در میان خانواده ها  مشاهده نمی شود و اگر هم باشد بسیار کم رنگ است. در لبنان اگر مراسم عید غدیر برگزار می شود فقط اختصاصی به شیعیان ندارد، مسیحیان و سنیان نیز در آن حضور دارند و از هم تفکیک داده نمی شوند. بعضی از فرزندان مسیحی، اسم حسن و حسین در شناسنامه دارند، چنانکه  مسلمانان نیز در مراسم جشن و عزای آنها حاضر می شوند.
حال با این مقدمه به وضع و اوضاع خودمان در این 43  سال بر می گردیم  متاسفانه ما از همان اول به جای اهتمام به ایجاد انسجام و اتحاد بر اساس کرامت انسانی، حصاری با عناوین « انقلابی و غیره » به دور خود کشیدیم  و از سوی دیگر شروع به دشمن تراشی و قطبی سازی نمودیم، اگر چه  بعضی تلاش های همگرایانه و همزیستانه را در این مدت نباید نادیده گرفت، اما دوقطبی سازی های شکننده همه را تحت شعاع خود قرار داد.  از مرجع تقلید آمریکایی، انگلیسی، دانشگاهی لیبرال، فرهنگی محافظه کار، بازاری سرمایه دار و روحانی حامی فئودال گرفته تا به بد حجاب، با حجاب، بسیجی، حزب اللهی، آستین کوتاه، بی تفاوت و ضد انقلاب رسیدیم  و امروز مشغول رسیدگی به حساب هنرپیشگان، ورزشکاران، موسیقی دانان و به خصوص پسران و دختران هستیم.
نتیجه آن شد که اکنون ما نمی توانیم با جوانان شیعه دوازده امامیِ خودمان  مفاهمه و گفتگو کنیم تا چه رسد به این که نسبت به دیگران جاذبه داشته باشیم. از این دردناکتر پدیده شوم و نحس دوقطبی در کُنج خانه هایمان لانه گزیده و بدون این که خبر داشته باشیم در اندرون خانواده ها برادر با خواهر، پدر با پسر و مادر با دختر به سر و کله هم می پرند. امروز آتش زیر خاکستری که با دست خود تهیه کردیم  دیگرهیچ نیازی به دسیسه، تبانی و توطئه دشمنان نداریم. در این 43 سال به فرمایش امام و رهبری، آمریکا و سایر دشمنان هیچ غلطی نتوانستند بکنند، اما اکثر غلط ها را خودمان مرتکب شدیم.
اگر جسارت نباشد باید بگوییم، ما پس از این همه سال، تازه به دورانِ لبنانِ قبل از موسی صدر برگشتیم و به شدت نیازمند و محتاج  به همچون شخصیتی و نگاهی هستیم  که بتواند کشور را از این ناهنجاری های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی رهایی سازد.
ای کاش فرصت می شد چند نمونه از برخورد های خردمندانه صدر با مخالفان سیاسی، دینی و مذهبی نقل و معلوم می شد که او با سلوک مدبرانه و توأم با خضوع ، خشوع و تواضع ستودنی، چگونه رهبران سیاسیِ مخالف، سران سنتیِ عشایر، قبائل و روحانیون سرسخت و احیانا ظاهرنگر، ساده لوح و متحجر و حتی جوانان حزب الهی را در کنار هم می نشاند و همه را با هم و برای هم می خواست.