چرا و چگونه ۹۵ درصد یهودیان اسرائیل از نسل‌کشی حمایت می‌کنند؟

به گزارش دین‌آنلاین به نقل از رلیجن دیسپچز، حکم اخیر دیوان بین‌المللی دادگستری نظر کارشناسان را تأیید می‌کند: آنچه اسرائیل در غزه مرتکب می‌شود نسل‌کشی است. به همین دلیل است که دادگاه به اسرائیل دستور داد تا تمام اقداماتی را که در اختیار دارد برای جلوگیری از اعمال نسل‌کشی اتخاذ کند. قاضیان دادگاه ادعای آفریقای جنوبی را پذیرفته‌اند و در نگاه اول، اگرچه این حکم نهایی نیست، آنها سخنان و اقدامات اسرائیل را نسل کشی تلقی می‌کنند.

با این حال، یهودیان اسرائیلی مسئله را طور دیگر می‌بینند: بر اساس نظرسنجی اواسط ژانویه ۲۰۲۴، ۹۵ درصد از یهودیان اسرائیلی معتقد بودند که ارتش اسرائیل از مقدار “مناسب” یا “بسیار کم” نیرو در غزه استفاده کرده‌است.

داده‌های نظرسنجی موسسه آگام نشان می‌دهد که حدود ۶۰ درصد از یهودیان اسرائیل با اجازه ورود کمک‌های بشردوستانه به غزه مخالف هستند. یعنی ۶۰ درصد یهودیان اسرائیلی معتقدند تمام ۲.۲ میلیون نفر در غزه باید از کم آبی و گرسنگی بمیرند.

این دیدگاه‌ها چگونه شکل گرفته‌است؟

در مرحله اول به راحتی می‌توان پروپاگاندا و تبلیغات منفی مانند ۴۰ نوزاد سر بریده، نوزاد در تنور و تجاوزهای دسته جمعی را موثر دانست؛ داستان‌هایی که همگی تکذیب شده‌اند، اما به نظر می‌رسد از نظر یهودیان اسرائیل حقیقت دارند.

اما پروپاگاندا در اسرائیل بسیار عمیق‌تر است و چیزی شبیه به این است: نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) از کشتن غیرنظامیان اجتناب می‌کنند، در حالی که فلسطینی‌ها از سپر انسانی استفاده می‌کنند. ارتش اسرائیل با اخلاق‌ترین ارتش جهان است، در حالی که فلسطینی‌ها یا خودشان تروریست هستند، یا به تروریست‌ها پناه می‌دهند و یا از تروریسم حمایت می کنند.

برای یک صهیونیست لیبرال اسرائیلی، اسرائیل “ارتشی است که تروریست‌هایی را هدف قرار می‌دهد که قصد کشتن غیرنظامیان را دارند” و علیه “تروریست‌هایی که غیرنظامیان را می‌کشند” می‌جنگد.

این باور که “آنها تروریست هستند” عمیقاً در نظم اجتماعی اسرائیل ریشه دوانده‌است. به اسرائیلی‌ها همواره یادآوری می‌شود که هر بار که وارد ایستگاه اتوبوس، مرکز خرید یا کافه می‌شوند، از فلسطینی‌ها بترسند. بنابراین اسرائیلی‌های یهودی از پیاده‌روی در محله‌های فلسطینی، رانندگی در شهرهای عرب‌نشین اسرائیلی یا ارائه خدمات در روستاهای اسرائیلی عرب می‌ترسند. آنها همچنین از خرید از فروشگاه‌های عرب یا استخدام کارمندان عرب در هراسند.

گزارش‌های بی‌شماری که به دقت آپارتاید اسرائیل، استفاده ارتش اسرائیل از سپر انسانی، گرسنگی به عنوان سلاح جنگی و اکنون نسل کشی را مستند می ‌کنند یک اصل اساسی زندگی یهودیان در اسرائیل را نقض می‌کند: نیروهای دفاعی اسرائیل “بچه های خوب” هستند. با این حال برای یهودیان اسرائیلی این یک اصل است که هیچ واقعیت یا گزارشی نمی‌تواند آن را زیر سوال ببرد.

چنانکه قاضی اسرائیلی آهارون باراک در نظر ۱۰ صفحه‌ای خود در مورد پرونده شکایت آفریقای جنوبی علیه اسرائیل مدعی شد که رعایت قوانین بین‌المللی بشردوستانه در “DNA ارتش اسرائیل” است. به عبارت دیگر، استدلال باراک این نبود که اسرائیل مرتکب جنایات نشده‌است، استدلال او این بود که اسرائیل نمی‌تواند مرتکب جنایات شود. چنین امری غیرممکن است.

حداقل یک دلیل واضح وجود دارد که افسانه “نیروی دفاعی اسراییل، بچه‌های خوب هستند” در میان یهودیان اسرائیل بسیار مؤثر است: برای اکثریت، خدمت در ارتش اسرائیل اجباری است. اما گذراندن این دوران فقط یه امر اجباری نیست، بلکه یک واقعیت شهروندی یهودی و بخشی اساسی از هویت فرد به عنوان یک اسرائیلی یهودی است که در بسیاری از موارد، از دوران جوانی فراتر می‌رود. بسیاری از یهودیان بیش از ۳ سال خدمت مورد نیاز خود را در ارتش خدمت می‌کنند و بسیاری از آنها به وظیفه ذخیره اجباری تا میانسالی ادامه می‌دهند.

اما یک مشکل عمیق‌تر از پروپاگاندا و سربازی اجباری وجود دارد. مشکل در هسته ایده دولت یهود نهفته است؛ این که دولت اسرائیل و ارتش آن، که یک کشور و یک ارتش یهودی هستند، برای محافظت از یهودیان، در خدمت منافع یهودیان و در راستای تضمین رفاه یهودیان است.

بنابراین، اگر یک یهودی نیازمند باشد، دولت یهود و ارتش آن باید برای نجات او تلاش کنند. حالا به قول یکی از ناظران: “۶۰ درصد اسرائیلی‌ها معتقدند که فلسطینی‌ها نباید به کمک‌های بشردوستانه دست یابند”، چراکه حماس بیش از ۱۰۰ اسرائیلی یهودی را گروگان گرفته است.

منطق دولت یهود، ترجیح زندگی یهودی و تعهد به تضمین امنیت یهودیان بیش از هر چیز به مقصد نهایی خود رسیده است: حمایت قاطع از یک نسل کشی محتمل.