جنایات صهیونیست‌ها نتیجه تنزلِ اخلاقی غربِ پساهیتلری؛ غرب علیه غرب

«من چشم خود را بر این واقعیت نبسته ام که عصر نوین زور و قدرت که با دو جنگ جهانی آغاز شده، به هیچ وجه به پایان نرسیده است». (کارل پوپر، حدس ها و ابطال ها، ترجمه رحمت اله جباری، شرکت سهامی انتشار، چاپ دوم؛ 1397، ص711)

جهانی که امروز در مقابل چشمان ما قرار دارد ثمره آن چیزی است که در گذشته به وقوع پیوسته است؛ گذشته ای که دو جنگ جهانی را در خود جای داده و ما امروز همچنان میراث دار آنیم.

چنانکه آگوست کنت – پدر جامعه شناسی در قرن نوزدهم اهل فرانسه – معتقد بود جهانی که ما در آن زندگی می کنیم، بیش از آنکه ساخته و پرداخته زندگان باشد، مردگان نقش موثرتر و مهمتری در ساختن آن داشته اند.

آنچه امروز در دنیا پیش روی ما قرار دارد بیشتر حاصل کنش‌ها و سیاست‌های گذشتگان است و البته کنش‌ها و سیاست‌های امروزیان، بی‌تردید سازنده جهان فردا خواهد بود.

 

جنگ‌های پایان‌نیافته

آری دو جنگ بین الملل همچنان آثار خود را به رخ جهانیان می کشد و به قول فیلسوف اتریشی قرن بیستم هنوز پایان نیافته است. پوپر که خود از تباری یهودی برخوردا بود اما آنقدر آزادگی داشت که چشم خود را نبندد بر روی توحش غرب یا توحشی که غربی ها حامی و پشتیبانش بودند. لذا ضمن محکوم دانستن خوی استکباری و زورگویی مبتنی بر خشونت سعی کرد به تشخیص، شناسایی و معرفی عوامل آن نیز بپردازد.

امروز کسی در جهان نیست که بربریت صهوینیستی را نبیند یا آن را محکوم نکند. عقلای عالَم از هر گروه، کیش و ملیتی که هستند در سراسر دنیا نسبت به این حجم از جنایت وحشیانه و ددمنشانه رژیم صهیونیستی در شوک هستند و آن را به صد زبان محکوم می کنند. نگاهی به اظهارات بی سابقه مقام های جهانی از قبیل دبیرکل سازمان گرفته تا رای دادگاه لاهه و … همه گواهی بر این مدعا است.

بنابراین امروز از بربریت اسراییل نوشتن، توضیح واضحات است و گفتن در مورد چیزی که شهره عام است نیز وجهی ندارد. اما آنچه در این میان مهم می نمایاند پرداختن به علل و عواملی است که موجب بروز و ظهور این حجم از وحشی گری آن هم در مقابل دیده جهانیان شده است.

 

گفتمان نژادگرایانه «باغ و جنگل»

جهانی که بخشی از آن خود را صاحب تمدن می داند که وظیفه مدیریت و متمدن ساختن باقی دنیا را نیز بر عهده خویش می پندارد. علاوه بر آن حتی مدعی است که ممکن است این بخش متمدن جهان مورد تعرض و تزاحمِ بخشِ نامتمدن قرار گیرد و لذا باید برای مدیریت آن بخش ساز و کارهایی در نظر گرفته شود.

این نگاه آپارتایدی و تبعیض نژادی چیزی نیست که مدفون در قرون ماضی باشد یا تصور شود که نهایتا با مرگ هیتلر و پایان نازی ها در آلمان، پایان یافته باشد. نه! همین دو سال پیش بود که یک مقام رسمی اتحادیه اروپا – که از قضا مشهور به اتخاذ مواضع معتدلانه ای هم هست – در اظهار نظری بی پروا از ماهیت درک غربی نسبت به مردم سراسر جهان پرده برداشت. جوزف بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا همین دو سال پیش در مراسم افتتاحیه دانشگاهی در بلژیک گفت: «اروپا مانند باغ می‌ماند و سایر کشورهای جهان مانند جنگل است و جنگلی‌های وحشی به باغ های زیبا حمله می‌کنند. جنگل رشد بالایی دارد و دیوار نمی‌تواند از باغ محافظت کند پس باغداران باید به سراغ جنگل بروند».

 

تشویق جلاد غزه برای جنایت در «جنگل»

حال در سایه سخنان دو سال پیش بورل شاید بتوان آنچه این روزها در غزه و لبنان می گذرد را بهتر فهمید و همچنین درک عمیق تری نسبت به معنای تشویق ایستاده اعضای کنگره ایالات متحده آمریکا برای جلاد غزه پیدا کرد.

اروپایی ها و آمریکایی ها امروز اسراییل را مامور موفقی در پاکسازی بخشی از آن «جنگل» می دانند که ممکن است حیات «باغ»شان را تهدید کند. به اظهار نظرهای گاه و بی گاه شبه انسانی شان توجه نکنید. این سخنان غیر واقعی را از سر اکراه و اجبار بر زبان می آورند. چراکه این نوع اظهارات صرفا از سر اضطراری بیان می شود که در نتیجه فشار بی سابقه افکار عمومی جوامع خودشان شکل گرفته است.

 

بیداری وجدان های خفته در جوامع غربی

آری وجدان های خفته در ممالک غربی امروز بیدار شده و شاید در حداکثری ترین فاصله با دولت های شان قرار گرفته باشد. امروز سراسر دانشگاه های اروپایی و آمریکایی مملو از جوانان و دانشجویانی است که نمی توانند مثل دولتمردان خود چشم بر روی جنایاتی ببندند که متحد صهیونیستی شان در حال ارتکاب علی الدوام آن است.

آنها دیگر خام گزافه گویی های بی سر و ته و در عین حال نژاد پرستانه «باغ و جنگل» نمی شوند و نمی توانند حضور جلاد و قصابی چون نتانیاهو را تحمل کنند و به احترام همه سلاخی های وحشیانه ای که کرده او را تشویق کنند یا ناظر تشویق ایستاده دولتمردان خود برای وی باشند!

امروز جوانان و دانشجویان غربی خود را در میان جانوران درنده ای می بینند که برای گسترش قلمرو خود و متحدان شان حاضرند دست به هر جنایتی بزنند یا برای هر جنایتکاری که تامین کننده مستقیم یا غیر مستقیم منافع شان باشد، دست بزنند!

 

شبهِ هیتلر بر سراسر غرب

آنها کم و بیش این نکته را دریافته اند که گویی شَبَهِ هیتلر کماکان بر سر اروپا و بلکه مغرب زمین سایه گسترده و منطق حکمرانی همچنان همان منطق نازیستی است. واقعیت این است که آنچه امروز در غزه و لبنان می گذرد چیزی نیست جز همان نگاه «گزینش طبیعی» که بر اساس نظریه تکامل داروین شکل گرفت و در دوره نازی ها به نظریه و بلکه ایدئولوژی ای سیاسی تبدیل شد.

 

تراژدی غزه و نظریه «گزینش طبیعی»

از داروینیسم و نظریه «گزینش طبیعی» تا جنگ های جهانی اول و دوم و ظهور نازیسم، اشغال فلسطین و … خط روشنی وجود دارد که تداوم منطقی آن می رسد به اظهارات «مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا» و صورتبندی جهان به «باغ و جنگل»!

آری هیتلر مُرد اما روح هیتلری همچنان بر غرب سایه افکنده است و این چیزی است که خیلی پیشتر از اینها برخی متفکران در خود جوامع غربی نیز آن را به نیکی دریافته بودند.

 

پیروزی در شکست

چنانکه کارل پوپر می گوید نازیسم شکست خورد ولی وحشی گری و بیرحمی شکست نخورده است: «نازیسم (Nazism) یعنی عقاید و مرامِ حزب نازی آلمان و فاشیسم (Fasciam) یعنی ملیت پرستی موسولینی در ایتالیا، یکسره سرکوب شده است، ولی باید بپذیریم که شکست دادن این دو، بدین معنی نیست که وحشی گری و بیرحمی شکست خورده است بلکه برعکس، نیازی نیست چشمان خود را به روی این واقعیت بربندیم که این عقاید تنفرآمیز، موجب به دست آمدن چیزی همانند پیروزی در شکست است». (همان، صص711و712)

این سخنان به غایت مهم پوپر به روشنی آینده غرب را ترسیم می کند؛ «پیروزی در شکست»!

 

آبروی گفتمانی غرب در معرض اضمحلال

آری غرب به واسطه بی رحمی فزاینده خود یا متحدانش در کشتارها، جنایت ها و نسل کشی های گسترده از سویی و دسترسی اش به برترین تکنولوژی های روز ممکن است به پیروزی های بیشتری برای حراست از آن «باغِ» کذایی اش نائل شود، اما بی تردید نبرد گفتمانی را خواهد باخت. آبروی گفتمانی غرب که سال ها برای آن هزینه و تلاش کرده بود امروز بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر و بلکه اضمحلال قرار گرفته است.

 

هیتلر و تنزل رتبه اخلاقی غرب

امروز حقوق بشر و مفاهیم دهان پرکنی چون آن بی معناتر از هر زمان دیگری نزد متولیان دروغینش شده است و این همان شکست گفتمانی غرب است. این شکست را اما باید نتیجه حضور روحیه هیتلری بر فضای غرب دانست. آری هیتلر رفت اما منش و خوی او همچنان بر فرهنگ غرب مستولی است و این همان چیزی است که یکی از مشهورترین منادیان لیبرالیسم نیز بر آن صحه می گذارد: «باید بپذیریم که هیتلر در تنزل رتبه معیارهای اخلاقی جهان باختریِ ما کامیاب شده است؛ و در جهان امروز، شدت زور، و قدرت درنده خویی بیش از آن است که حتی در دهه نخستین پس از جنگ جهانی اول تحمل شده است. پس از جنگ جهانی دوم در نخستین دهه، هیتلرگرایی می خواست سلاح نوینی را به کار بَرَد. اکنون بدون تردید این گرایش یکسره بر ما تفوق یافته است و شاید در این روند، بنابه احتمال سرانجام تمدن ما با همان سلاح نابود گردد. زیرا پس از شکست دادن آن، سلاح هایی را به کار بردیم که نازیسم ما را به ساختن و گستردن آنها برانگیخته بود؛ و ما باید به عواقب ناگوار آن بیندیشیم». (همان، ص712)