کشف حجاب در خودرو صدهزار تومان آب می خورد

کشف حجاب در خودرو صدهزار تومان آب می خورد
روزنامه اعتماد در صفحه نخست، از قول سخنگوی کمیسیون مشترک فرهنگی و قضایی مجلس از مصوبه این کمیسیون مبنی بر جریمه صد هزار تومانی پلیس برای رانندگان مزاحم نوامیس و کشف حجاب در خودرو خبر داده است.
به گفته نصرالله پژمان‌فر طبق ماده یک طرح عفاف و حجاب، رانندگان یا سرنشینان وسیله نقلیه‌ای که اقدام به کشف حجاب و روزه‌خواری و یا رانندگانی که مزاحمت‌هایی را برای نوامیس مردم ایجاد می‌کنند و یا حرکات غیرمتعارف خلاف عفت عمومی از خودشان بروز می‌دهند، متخلف محسوب شده و ماموران راهنمایی و رانندگی می‌توانند با آنها برخورد کنند.

بیان معارف به شیوه‌ای غیر از شیوه عالمان حکومتی، معارضه عملی امام صادق(ع) با آن دستگاه بود
اعتماد به مناسبت سالروز شهادت ششمین امام شیعیان، یادداشت علی‌اصغر شعردوست با عنوان «پرتوی از ستاره درخشان مکتب تشیع» را در صفحه نخست به چاپ رسانده و آورده است:
«آفتاب جهان اسلام پس از ۲۳ سال تابش و نورافشانی توانست حیات معنوی را برای جامعه آن روز به ارمغان آورد و سنت پیامبر(ص) که از طریق گفتار یا کردار یا تصدیق حضرتش در اختیار مردم قرار می‌گرفت از این زمان توانست در تفسیر کتاب آسمانی و اداره کشور و پاسخگویی به نیازهای نوظهور موثر باشد و آن زمانی صورت گرفت که مردی بزرگ از خاندان رسالت (ص) آستین همت بالا زد و به نشر حدیث رسول خدا و پیام‌های او پرداخت و از این طریق دانشگاهی پدید آورد که در احیای سنت و تعالیم اسلام بی‌نظیر بود.

ششمین اختر فروزنده آسمان ولایت، حضرت جعفربن محمد صادق (ع)، جمعه هفدهم ربیع الاول سال ۸۳ هجری در مدینه منوره دیده به جهان گشود. بر او لقب صادق از همه پیش‌تر و برازنده‌تر شد، زیرا رسول گرامی (ص) فرموده بود: « هنگامی که فرزندم جعفربن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب متولد شد نام او را «صادق » بگذارید، زیرا به زودی در میان فرزندان او کسی متولد خواهد شد که هم نام اوست و به دروغ ادعای امامت خواهد کرد و «کذاب» نامیده می‌شود. »

حدود ۱۲سال پربرکت از عمر امام صادق (ع) در کنار جد خود علی بن الحسین (ع) گذشت و پس از شهادت جدش تنها کسی که به تربیت او همت گمارد پدر وی امام باقر (ع) بود که پس از شهادت آن حضرت خلیفه و جانشین او شد و مسوولیت خطیر و سنگین امامت را بر دوش گرفت. بخش مهمی از دوران زندگی امام صادق (ع) دوران اختناق و فشار حکومت بنی امیه بود که به علت نظارت و مراقبت شدید خلفای اموی امکان اینکه مردم بتوانند به سادگی دسترسی به خاندان پیامبر (ص) پیدا کنند وجود نداشت زیرا اگر فردی را می‌شناختند که نسبت به اهل بیت پیامبر(ص) اظهار محبت می‌کرد یا به طور علنی با آنها رفت و آمد داشت، سرنوشت او مرگ بود یا سیاهچال‌های زندان ابد.

زندگی آن حضرت در زمانه‌ای آکنده از دروغ و ریا بود و پرده دری از چهره جهل، مبارزه‌ای بود که حضرتش در پی آن بود. آن امام همام با انتقال مجموعه معارف شیعه به گروهی کثیر از مشتاقان و مجاهدان پاکباز کوشید روح معنوی جامعه را به پیرایه خرد و پارسایی بیاراید.

دوران حیات پرثمر حضرتش مصادف با خلافت هشام بن عبدالملک تا افول بنی امیه و آغاز به قدرت رسیدن عباسیان بود. در این عصر علوم مختلف اسلامی چون فقه و حدیث و کلام و تاریخ و نجوم رونقی بسزا داشت. حضرت با فضل خداداد سرآمد دانشمندان روزگاران خود بود. مالک بن انس درباره معصوم ششم گفته است: «در فضیلت و دانش و عبادت و پارسایی هیچ دیده‌ای چون جعفربن محمد (ع) را ندیده و هیچ گوشی چون او وصفی را نشنیده است.»

گروه کثیری از فقها و برجستگان عرصه علم در مجلس درس آن حضرت حاضر می‌شدند و از دریای فضل او کام جان را سیراب می‌کردند، تا به آنجا که تعداد آنها را چهارهزار تن بر شمرده‌اند. رویارویی او با دیگراندیشان و پاسخ‌های مستدل و علمی و منطقی امام جعفر بن صادق (ع) استواری ایمان مومنان را موجب می‌شد و سنتی که او بنیاد نهاد، بعدها به گونه‌ای در بعضی از مدارس علمیه جاری شد.

سخن گرانبهایش همواره در ضمیر هر مومن طنین افکن است که در آنچه ندانستن آن بر شما روا نیست به نیکی بنگرید و برای خود خیراندیشی کنید و در طلب شناخت آنچه ندانستنش برای شما بهانه‌ای نیست کوشش کنید، زیرا دین خدا را ارکان و مایه‌هایی است که برای آن کسی که آنها را نمی‌شناسد، هرچقدر هم در عبادت بکوشد، سودی به بار نمی‌آورد و نیز کسی که آن ارکان را شناخت و به آنها ایمان آورد، میانه‌روی او در عبادت به وی آسیبی نمی‌رساند.

در آن زمان فرقه‌هایی همچون خوارج، معتزله، مرحبه، متصوفه، زنادقه، جبریه، مشبهه، تناسخیه و… پدید آمده بودند که هر کدام عقاید خود را ترویج می‌کردند. از این گذشته در زمینه هر یک از علوم اسلامی نیز در میان دانشمندان آن علم اختلاف نظر پدید می‌آمد. در واقع امام (ع) با گستردن بساط علمی و بیان فقه و معارف اسلامی و تفسیر قرآن به شیوه‌ای غیر از شیوه عالمان وابسته به حکومت، عملا به معارضه با آن دستگاه برخاسته بود.

آن حضرت به این وسیله تمام تشکیلات مذهبی و فقاهت رسمی را که یک ضلع مهم حکومت خلفا به شمار می‌آمد، تخطئه می‌کرد و دستگاه حکومت را از بعد مذهبی‌اش تهی می‌ساخت. دوران زندگی امام (ع) با حکومت ۱۰ نفر از مروانیان و دو تن از خلفای عباسی به نام سفاح و منصور مقارن بوده است.

منصور بارها امام صادق (ع) را نزد خود می‌آورد ولی هر بار که تصمیم به کشتن حضرت می‌گرفت در انجام نیت شوم و پلید خویش موفق نمی‌شد، اما سرانجام نتوانست وجود امام را تحمل کند چراکه به خوبی آگاه بود شهرت و آوازه آن بزرگوار همه جا زبانزد خاص و عام شده است. از این رو در ماه شوال سال ۱۴۸ هجری ایشان را به وسیله انگور زهرآلود در سن ۶۵ سالگی به شهادت رساند. پس از شهادت امام، شیعیان و شاگردانش بدن پاک و مطهرش را در کنار قبر پدر بزرگوارش و دیگر ائمه بقیع به خاک سپردند.»

تروریسم رسانه‌ای جلوه‌ای از جاهلیت مدرن است
اعتماد در صفحه ۳ از قول سردار شریف مسئول روابط عمومی کل سپاه به این نکات اشاره نموده است:
– نظام سلطه و صهیونیسم به صورت تمام‌عیار از ابزار رسانه برای پیگیری راهبردها و سیاست‌های ضد دینی و ضد اسلامی خود در جهان اسلام استفاده می کند.

– در شرایط خطیر و سرنوشت‌ساز کنونی که انقلاب اسلامی و ملت ایران در حال عبور از پیچ بزرگ تاریخی هستند و اردوگاه دشمن با سناریوسازی‌های مختلف از جمله با توسعه جنگ رسانه‌ای و مقابله با گفتمان انقلاب اسلامی و فرهنگ مقاومت و استکبار ستیزی درصدد جلوگیری از استمرار موفقیت و درخشش بین‌المللی ایران عزیز است، جامعه رسانه‌ای کشور در خط مقدم این رویارویی برآمده و سلحشورانه نقش‌آفرینی می‌کند.

– طراحان اصلی جنگ، تجاوز و جنایت علیه کشورهای اسلامی منطقه به ویژه یمن به مانند تجاوز و لشکرکشی دهه گذشته به افغانستان و عراق قبل از ائتلاف نظامی و آغاز جنگ با تمامی ظرفیت‌ها و امکانات خود یک ائتلاف رسانه‌ای را ضد ملت یمن و برای دستیابی به اهداف خود سازماندهی و فعال نگه داشته‌اند.

– تقویت وحدت و نگاه ملی به موضوعات حساس و حیاتی کشور از جمله همدلی و همزبانی بین دولت و ملت در عرصه‌های راهبردی از جمله وظایف و نقش‌های تاریخ‌ساز اصحاب رسانه در مقیاس داخلی به شمار می‌رود که بحمدالله جامعه رسانه‌ای کشور نشان داده است که از ظرفیت‌های خوب و تعیین‌کننده‌ای در این زمینه برخوردار است.

– تروریسم رسانه‌ای که با سانسور و قلب حقایق و واقعیات در صحنه نبرد جبهه حق و باطل و مصاف اردوگاه مقاومت و استکبار ستیزی با اردوگاه سلطه‌پذیری و سلطه‌گری پدیدار شده است، از جلوه‌های جاهلیت مدرن است.

تلاش امام صادق(ع) در نهضت علمی، سبب استمرار و محکم شدن پایه‌های اسلام ناب شد
این روزنامه با اختصاص صفحه ۷ به یادداشت «امام صادق (ع) پرچمدار علمی قیام کربلا» به قلم سروش علوی، به نهضت علمی بنیانگذار مذهب شیعه جعفری پرداخته و در فرازهایی آورده است:
– زندگی پربار امام جعفر صادق(ع) مصادف بود با خلافت پنج نفر از بنی‌امیه (هشام بن عبدالملک – ولید بن یزید- یزیدبن ولید – ابراهیم بن ولید – مروان حمار) که هر یک به نحوی موجب تالم و تاثر و کدورت روح بلند امام معصوم(ع) را فراهم می‌کرده‌اند و دو نفر از خلفای عباسی (سفاح و منصور) نیز در زمان امام(ع) مسند خلافت را تصاحب کردند و نشان دادند که در بیداد و ستم بر امویان پیشی گرفته‌اند، چنان که امام صادق(ع) در ۱۰سال آخر عمر شریفش در ناامنی و ناراحتی بیشتری به سر می‌برد.

– شاید بتوان گفت مهم‌ترین بعد زندگی امام صادق(ع) نهضتی علمی است که ایشان به پا کردند. جبهه‌ای که امام در آن جنگید و باعث استمرار و محکم شدن پایه‌های اسلام ناب شد، جبهه علم، فقه، فرهنگ و سنت بود. در عصر امام صادق علیه‌السلام اگر امام می‌جنگید و شهید می‌شد، به دلیل کثرت مذاهب پیش آمده، اندیشه‌های ارایه شده و انحرافات موجود، به زودی خون او پایمال می‌شد. برعکس قیام کربلا و شهادت امام حسین(ع) که با خون خود نهاد اسلام را آبیاری کرد.

– شهید مطهری در این باره بیان کرده است: اگر امام صادق علیه‌السلام نبود امام حسین علیه‌السلام نبود، همچنان که اگر امام حسین علیه‌السلام نبود، امام صادق هم نبود، یعنی، اگر امام صادق علیه‌السلام نبود، ارزش نهضت امام حسین علیه‌السلام هم روشن و ثابت نمی‌شد. در عین حال امام صادق علیه‌السلام متعرض امر حکومت و خلافت نشد ولی همه می‌دانند که امام صادق علیه‌السلام با خلفا هم کنار نیامد و مبارزه منفی می‌کرد. نوعی جنگ سرد در میان بود….

– ازجمله تفکراتی که در زمان امام صادق (ع) پیدا شد و کم‌کم شکل گرفت، جریان خطرناک و انحرافی صوفیگری بود. محقق اردبیلی درباره پیدایش صوفیه می‌نویسد: «به نقل از شیعه وسنی، نخستین کسی را که صوفی نامیدند «ابوهاشم کوفی » بود، چون او مانند رهبانان جامه‌های پشمینه درشت می‌پوشید. آن ملعون مثل نصاری قایل به حلول و اتحاد بود.» و در کتاب اصول‌الدیانات آمده است که او در ظاهر اموی و جبری بود و در باطن ملحد ودهری. هدف او نابودی دین اسلام بود. از ائمه معصومین علیهم‌السلام چند حدیث در طعن او وارد شده است. پیروان او را چون صوف «لباس پشمی» می‌پوشیدند، صوفیه گفته‌اند. امام صادق(ع) در برابر انحراف فرهنگی صوفیه موضع گرفت و نخست به هدایت و راهنمایی رهبران آنها پرداخت اما چون آنان بر عقاید انحرافی خود اصرار می‌ورزیدند حضرت به ناچار وارد مرحله شدیدتری شد و دست به افشاگری چهره آنها زد.

– امام صادق علیه‏السلام مناظرات فراوانی با ابن ابی‌العوجای ملحد داشته که برخی از آنها در زمینه‏ توحید بوده است. معروف‌ترین مناظره‌های امام صادق با ابن ابی‌العوجا در یکی از سفرهای حج حضرت صورت گرفته است…

– در کل می‌توان گفت که در زمان امام صادق (ع) به علت شرایط سیاسی حاکم نحله‌های مختلفی ظهور کردند. متصوفه، زنادقه و همچنین نحله‌هایی چون جبریه، مشبهه، تناسخیه و… از جمله این نحله‌ها بودند که در این دوره به وجود آمد. حضرت امام صادق علیه‌السلام در برخورد با این رویدادهای جدید، سیره پدر بزرگوارش، امام باقر علیه‌السلام، را در پیش گرفت و نهضت علمی عظیمی را پایه‌گذاری و با ارایه پاسخ‌های افکار هر نحله و گروه، استحکام و آسیب‌ناپذیری تشیع را در عرصه‌های بعد نیز تضمین کرد. عمده کارهای حضرت در این باره عبارتند از:
تربیت راویان حدیث ….
تربیت متخصصان مبلغ….
مبارزه علمی با دستگاه حاکم….
پیشگیری از ظلم و ستم در قضاوت….

دیگر عناوین منتشر شده در «اعتماد» امروز، از این قرار است:

واکنش سیدمهدی طباطبایی به هجمه‌های اخیر علیه هاشمی: تحریک ناروای روستاییان برای نظام بسیار خطرناک است

سوریه و عربستان؛ دیدار دوباره و قریب‌الوقوع

نخست وزیر ترکیه در مرز سوریه

ایست بازرسی فلسطینی‌ها برای‌یهودیان