آیا شرکت در انتخابات و رای به یک گروه تایید صلاحیت شده گناه و خطاست؟

رئیس دستگاه قضا از عملی قبیح و زشت در انتخابات می‌گوید
روزنامه اعتماد در صفحه 2 به جدیدترین سخنان رئیس دستگاه قضا پرداخته و رای مردم را با این دو عبارت توصیف کرده است: «حضور مردم در پای صندوق‌های رای اظهار کردن پذیرش نظام توسط آنان است» و «مردم ما برای ابراز وفاداری به نظام به صحنه آمدند»
 
آملی لاریجانی در نشستی با روسای کل دادگستری سراسر کشور، هر چند از آزادی گروه ها در ارایه لیست انتخاباتی سخن گفته اما افزوده است: «اینکه عده‌ای اصرار بورزند که فلان امام جمعه یا رییس قوه قضاییه که منصوبین رهبری هستند، رای نیاورند بسیار عمل قبیح و زشتی بود.»
 
 
آیا شرکت در انتخابات و رای به یک گروه تایید صلاحیت شده گناه و خطاست؟
این روزنامه در صفحه 16 یادداشتی به قلم سید علی میرفتاح  را به چاپ رسانده و با این فراز سخن خود را آغاز کرده است که: «آیا اگر ما به یکی که شورای نگهبان تاییدش کرده، رای بدهیم و به یک نفر دیگر که او را هم شورای نگهبان تایید کرده، رای ندهیم مرتکب گناه و خطا شده‌ایم؟»
 
او که معتقد است «همه زیبایی مردمسالاری دینی به همین است که «مردم» به هر کس بخواهند رای می‌دهند و به هر کس هم نخواهند رای نمی‌دهند.» در بخشی دیگر از سخنان خود می گوید: «برخوردی که بعضی خطبا می‌کنند چنین است که گویی فعالان سیاسی و رای‌دهنده‌ها از موقعیت انتخابات سوءاستفاده کرده و اتفاقی تلخ و ناگوار را باعث شده‌اند.»
 

نگارنده با اشاره به موج به راه افتاده در سرزنش رای‌دهندگان تهرانی و غیرتهرانی و همچنین اتهامات عجیب و غریب به فعالان سیاسی نوشته است: «چیزی که مزیت نظام جمهوری اسلامی است، تبدیل به بهانه‌ای شده که به واسطه آن حریف را از میدان به در کنند و یک کار صددرصد قانونی و منطقی را غیراخلاقی و ناجوانمردانه جلوه دهند. یادمان باشد که نه فعالان سیاسی و نه رای‌دهنده‌ها هیچ کار بدی نکرده‌اند و به هیچ مقدار از خط و ربط‌های قانونی پا بیرون نگذاشته‌اند.»
 
 
 
دو ملکه یک حقوقدان
اعتماد در صفحه 7 به انتشار یادداشتی از دکتر سادات اخوی، عضو هیات علمی دانشگاه شاهد با عنوان «دو ملکه یک حقوقدان!» پرداخته و در آغاز به تحسین صیانت دکتر نجات‌الله ابراهیمیان از ملکه‌های نفسانی خویش پرداخته و از گفتار و رفتار وی در چندماه اخیر در قامت سخنگوی شورای نگهبان و نقد دلسوزانه عملکرد آن به نیکی یاد کرده است.
 
نگارنده، ملکه اول را که حقوقدان با فراگیری دانش حقوق بدان دست می‌یابد، ملکه اجتهاد حقوقی برشمرده و از تقوا به عنوان ملکه دوم یاد کرده است.
 

او در ادامه نوشته است: «به نظرم دکتر ابراهیمیان، تقوای قضایی خود را به رخ جامعه سیاست‌زده ما کشید و نگاه یک حقوقدان را که از انگیزه‌های شخصی و جناحی فارغ می‌شود و تنها به انگیزه حق‌گذاری تمایل دارد، نمایان ساخت. او انسان شریفی است با باورهای عمیق مذهبی توأم با روشن‌بینی. به حق سیاسی یک شهروند به عنوان حق‌الناس، اعتقاد دارد. نادیده گرفتن این حق، نه‌تنها بی‌اعتنایی به حق‌الناس شهروندی است که «حق انتخاب شدن» و مشارکت در اجزای انتخابی حاکمیت را دارد بلکه نادیده گرفتن «حق انتخاب کردن» شهروندانی است که می‌توانند یا می‌خواهند او را برگزینند.»