چطور می توان تروریسم را برای کودکان معرفی کرد؟
سرخط یک مقاله در روزنامه اشپیگل: “چطور می‌توان تروریسم را برای کودکان معرفی کرد؟” این سرخط، چالش تروریسم و کودکان را در یک خانواده آلمانی بررسی کرده است.
به گزارش دین آنلاین به نقل از رایزنی جمهوری اسلامی ایران در برلین، کودکان خردسال طبیعتا کمتر یا اصلا با این موضوعات روبرو نمی شوند، چرا که در خانه والدین تلویزیون و رادیو را به محض پخش چنین اخباری خاموش می کنند. در محیط هایی مثل مهدکودک و یا سنین پایین در دبستان نیز مربیان و معلمان مراقب و هوشیار برخورد می کنند.
اما برای کودکان سنین بالاتر این مسئله جدی تر است. نوع تربیت در خانواده ها متفاوت است و کودکان در دنیای بزرگتری در مقایسه با خردسالان زندگی می کنند.
یک روانپزشک آلمانی که خود دختر هشت ساله ای دارد، با این موضوع روبرو شده است. دختر بچه از دیگران شنیده است که یک نفر خودش را منفجر کرده و باعث کشته شدن بسیاری از مردم در مترو و فرودگاه شده است. شب قبل از خواب برنامه ای به عنوان اخبار کودکان پخش می شود که به شکل انیمیشن در مورد تروریسم، جنگ و افراطی گری توضیح داده می‌شود. دختر بچه اشک در چشمانش جمع می شود و از مادرش میپرسد: چطور یک نفر می تواند این کار را انجام دهد؟ آیا ما هم ممکن است اینطور کشته شویم؟
مادر سعی میکند کودک را آرام کند: اینها تعداد کمی هستند که این کار را انجام می دهند و اصلا آنها از لحاظ روانی سالم نیستند و یا به هیچ وجه برای ما چنین اتفاقی نمی افتد. مادر مثال های دیگری هم می آورد تا اولا موضوع مرگ را عادی نشان دهد و ثانیا کودک را خیلی درگیر آن نکند. به طور مثال: سالانه 340 هزار نفر در آلمان بخاطر بیماریهای قلبی فوت می کنند و یا 3500 نفر جان خود را در تصادفات رانندگی از دست می دهند. اما کسی بخاطر ترس از مرگ رانندگی را کنار نمی گذارد.
کودک با پدیده جدیدی روبرو شده است، آرام گرفته، اما هنوز سوالات زیادی در ذهن خود دارد. در آخر از مادر می پرسد: آیا قول می دهی که چنین اتفاقی برای ما نمی افتد؟!
اما برای کودکان سنین بالاتر این مسئله جدی تر است. نوع تربیت در خانواده ها متفاوت است و کودکان در دنیای بزرگتری در مقایسه با خردسالان زندگی می کنند.
یک روانپزشک آلمانی که خود دختر هشت ساله ای دارد، با این موضوع روبرو شده است. دختر بچه از دیگران شنیده است که یک نفر خودش را منفجر کرده و باعث کشته شدن بسیاری از مردم در مترو و فرودگاه شده است. شب قبل از خواب برنامه ای به عنوان اخبار کودکان پخش می شود که به شکل انیمیشن در مورد تروریسم، جنگ و افراطی گری توضیح داده می‌شود. دختر بچه اشک در چشمانش جمع می شود و از مادرش میپرسد: چطور یک نفر می تواند این کار را انجام دهد؟ آیا ما هم ممکن است اینطور کشته شویم؟
مادر سعی میکند کودک را آرام کند: اینها تعداد کمی هستند که این کار را انجام می دهند و اصلا آنها از لحاظ روانی سالم نیستند و یا به هیچ وجه برای ما چنین اتفاقی نمی افتد. مادر مثال های دیگری هم می آورد تا اولا موضوع مرگ را عادی نشان دهد و ثانیا کودک را خیلی درگیر آن نکند. به طور مثال: سالانه 340 هزار نفر در آلمان بخاطر بیماریهای قلبی فوت می کنند و یا 3500 نفر جان خود را در تصادفات رانندگی از دست می دهند. اما کسی بخاطر ترس از مرگ رانندگی را کنار نمی گذارد.
کودک با پدیده جدیدی روبرو شده است، آرام گرفته، اما هنوز سوالات زیادی در ذهن خود دارد. در آخر از مادر می پرسد: آیا قول می دهی که چنین اتفاقی برای ما نمی افتد؟!
سرخط یک مقاله در روزنامه اشپیگل: “چطور می‌توان تروریسم را برای کودکان معرفی کرد؟” این سرخط، چالش تروریسم و کودکان را در یک خانواده آلمانی بررسی کرده است.
