زاویهای برای موسیقی در ایران و پیامدهای اجتماعی آن
برنامه زاویه که هر چهارشنبه ساعت 21 با اجرای دکتر عبدالله صلواتی به روی آنتن میرود این هفته به موضوع جنجالی «موسیقی در ایران و پیامدهای اجتماعی آن» خواهد پرداخت.
ازاین رو، برنامه زاویه، چهارشنبه ۱۷ شهریور ماه بنا دارد میزبان کارشناسانی موافق و مخالف در این گستره باشد و بنا دارد از کارشناسان خود بخواهد همدلانه و منتقدانه به موضوع «موسیقی در ایران و پیامدهای اجتماعی آن» بپردازند. علی الهی خراسانی، دبیر حلقه فقه حکومتی آیت الله علم الهدی و احمدرهدار، مسعود کوثری و حمیدرضا نوربخش کارشناسان این برنامه خواهند بود.
گفته میشود پرسشهای زاویه در این برنامه به قرار زیر است:
1. آیا ذات کنسرت عجین باناهنجاریهای اجتماعی و اخلاقی و فرهنگی است؟ یا کنسرتها در ذاتشان چنین نیستند بلکه کنسرتهای رایج در ایران به یک پدیده فرهنگی و اجتماعی تبدیل شدهاند که صورت مطلوبی ندارند و همراه با ناهنجاریاند و میتوان با مدیریت آنها، شاهد برگزاری کنسرتهای سالمی بود؟
2. اجرای کنسرتهای موسیقی و لغو آنها هر یک چه پیامدهای اجتماعی را به دنبال دارد؟
3. آیا امکان دارد که اجرای موسیقی در شهری از ایران پیامدهای داشته باشد اما در شهری دیگر یا استانی دیگر آن پیامدها را نداشته باشد؟ آیا ممکن است یکی از پیامدهای اجتماعی اجرای زنده موسیقی یا کنسرت، تبدیل شدن یک شهر مذهبی به شهر غیر مذهبی یا تبدیل یک شهر زیارتی به شهر غیرزیارتی یا تبدیل یک شهر مقدس به شهری نامقدس باشد؟
4. موسیقی چه رابطه ای با زیارت و شهر زیارتی دارد؟ آیا موسیقی در شهر زیارتی باید ویژگیهای متفاوتی داشته باشد مثلا در خدمت زیارت باشد یا رویکرد عدالتی در آن منظور شود؟
5. لغو کنسرتها تا چه اندازه وجهه قانونی دارد؟ به عبارتی: لغو کنسرتها در ریل قانون صورت می گیرد یا در فضای دور از قانون و در بستر هرج و مرج صورت میگیرد؟
6. آیا مقایسهای میان "مفاسد اجتماعی لغو کنسرتها" و "ناهنجاری اجتماعی و فرهنگی برگزاری کنسرتها" صورت گرفته است؟ به نظر شما وزن کدام یک بیشتر است؟ به تعبیری ناهنجاریهای اجتماعی برآمده از اجرای کنسرتها بیشتر است یا لغو آنها؟
7. چرا در فقره اجرای کنسرت در برخی شهرها این همه اختلاف نظر و نزاع وجود دارد؟ در این فضای غبارآلود ملاک داوری چیست؟ آیا اساساً ملاکی وجود دارد؟ آیا قانون ملاک است یا ملاکهای دیگری هم وجود دارد؟