کسی به فکر شیخ اشراق هست؟
شرق در شماره امروز از حلب و آرامگاه شیخ شهاب‌الدین سهروردی نوشته و با معرفی سه کتاب در صفحه اندیشه، اعلام مساجد به‌عنوان سازمان‌های تروریستی را بخشی از سیاست توتالیتاریسم آمریکا دانسته است.
روزنامه شرق در صفحه ۲۰ یادداشت کوتاه محمد درویشی با عنوان «شیخ اشراق را فراموش نکنید» را به چاپ رسانده و با اشاره به وجود آرامگاه شیخ شهاب‌الدین سهروردی، در حلب نوشته است: «کسی می‌داند که در این شرم‌گاهِ حلب، شیخی خفته است که جسمِ جوانی‌اش به سی‌وچندسالگی به حکمِ همین نابخردان به کامِ مرگ کشیده شد؟ و در همین حلبِ پر ز شرم، بارگاه و جبروتی دارد، بی‌مدافعی جز ذاتِ خویش.»
نگارنده با یادآوری تلاش های علامه طباطبایی، هانری کربن و سیدحسین نصر در شناختِ شیخِ اشراق، بر این نکته تاکید کرده که فقط در صورتی می توانیم از سرنوشت آرامگاه این اندیشمند غافل باشیم که زحمات صدرالدین شیرازی را پس از ۴۰۰ سال که در پی احیای اندیشه او تحت لوای حکمت متعالیه و رساله اسفار اربعه بود و تلاش‌های مرحومان، آیت‌الله حسن‌زاده‌آملی و مرتضی مطهری در دوران معاصر در ترجمه و شرح اسفار ملاصدرا را بی‌خردی پنداریم.
درویشی اما به اشتباه آیت‌الله حسن‌زاده‌آملی را جزء درگذشتگان دانسته است.
فرماندار مسیحی جاکارتا دردسر آفرید
شرق در صفحه ۸ اعتراض هزاران اندونزیایی به سخنان فرماندار جاکارتا را منعکس ساخته و نوشته است: «اظهارات جنجال‌برانگیز فرماندار، حدود ۱۵۰ هزار معترض مسلمان را روانه خیابان‌های پایتخت اندونزی کرد؛ معترضانی که می‌گویند به دلیل توهین به مقدسات و قرآن، دست به اعتراض زده‌اند و تا محاکمه فرماندار جاکارتا به این اعتراض‌ها ادامه خواهند داد.»
در این اعتراضات، مسلمانان پلاکاردهایی در دست داشتند و خواستار اعدام فرماندار جاکارتا بودند. فرماندار جاکارتا گفته بود مخالفانش با استفاده از آیاتی از قرآن درصدد گمراه‌کردن رأی‌دهندگان برآمده‌اند. فرماندار جاکارتا بابت این اظهارات وهن‌آلود عذرخواهی کرده است؛ اما معترضان خشمگین خواستار بازداشت وی هستند.
اظهارات این فرماندار که چینی‌الاصل و از اقلیت مسیحیان متحد رئیس‌جمهور اندونزی است، سبب تحریک مخالفان سیاسی در جامعه ۲۵۰میلیون‌نفری مسلمانان این کشور شده است. اگرچه اندونزی بیشترین جمعیت مسلمان جهان را در خود جای داده؛ اما مسلمانان این کشور میانه‌رو هستند و ازهمین‌رو تظاهراتی به این وسعت در این کشور تا پیش از این، به‌ندرت اتفاق افتاده بود.
اعلام مساجد به‌عنوان سازمان‌های تروریستی، بخشی از توتالیتاریسم آمریکا
این روزنامه در صفحه ۱۰ گفتگو با «هنری ژیرو»، نظریه‌پرداز انتقادی آمریکایی درباره آخرین کتاب او با نام «آمریکا در جنگ با خود» را به نقل از پایگاه Truthout منتشر ساخته و از قول او به این موارد اشاره کرده است:
– نظام سیاسی و اقتصادی آمریکا بی‌چون‌وچرا دلبسته نظام بازارمحوری است که سیاره را تخریب می‌کند و بی‌وقفه در حال تضعیف نهادهایی است که دموکراسی را ممکن می‌سازند. آنچه از این اتفاق برمی‌آید و کتاب من نیز از زوایای مختلف بدان می‌پردازد، این است که ایالات متحده در جنگ با خود است؛ در جنگ با آرمان‌گرایی‌اش، نهادهای دموکراتیکش، طبقات کارگر و متوسطش، جوانان اقلیتش، مسلمانانش، مهاجرانش و همه آنها که به حساب نمی‌آیند.
– ایالات متحده در چهل سال گذشته از دولت رفاه‌پرور به دولتی جنگ‌پرور تبدیل شده است…. سیاست آمریکا به یک ماشین جنگی همه‌جانبه تبدیل شده که هرچه را تابع بنیادگرایی‌های اقتصادی، مذهبی، آموزشی و سیاسی‌اش نباشد به طرز وحشیانه‌ای لت‌و‌پار می‌کند.
– این وضع جنگی را در داخل و بیرون از کشور باید بخشی از سیاست جامع‌تر سرکوب و اقتدارگرایی دانست؛ مثلا باید اعمالی چون جاسوسی آژانس امنیت ملی از میلیون‌ها آمریکایی، برچسب‌زدن به مساجد به‌عنوان «سازمان‌های تروریستی»، اهریمن‌سازی از مهاجران مکزیکی، مسلمانان و معترضان در رسانه‌ها و سرکوب مخالفان را در کل جامعه مثل تکه‌های پازل به هم وصل کرد و بخشی از سیاست گسترده‌تر توتالیتاریسم دانست.
– حیاتی است به مردم بیاموزیم تشخیص دهند دموکراسی آمریکایی در بحران است و نیروهای تهدید‌کننده‌اش قوی‌اند و باید رؤیت‌پذیر شوند. در این خصوص از ترکیب نولیبرالیسم، نژادپرستی نهادینه‌شده، نظامی‌کردن، نژادپرستی، فقر، نابرابری ثروت و قدرت و مسائلی از این دست سخن می‌گوییم که دموکراسی را تضعیف می‌کند.
از فلسفه سارتر تا آسیبی اجتماعی
روزنامه شرق در صفحه 11 به معرفی سه کتاب «خرد و خشونت» اثر «آر.دی. لینگ» و «دی.جی. کوپر» و «اخلاق خلاق» اثر «دان مک نیون» و «جامعه‌شناسی روسپی‌گری» نوشته «سعید مدنی‌قهفرخی» پرداخته است.
در معرفی کتاب «خرد و خشونت» که با ترجمه رضا ولی یاری و توسط نشر مرکز به چاپ رسیده می خوانیم: «این کتاب حاصل شرح و بسط سه اثر سارتر به نام‌های «ژنه قدیس، کمدین و شهید» (۱۹۵۲)، «مسائل روش» (۱۹۶۰) و «نقد عقل دیالکتیکی» (۱۹۶۰) است. این کتاب، بسط پدیدارشناسانه موجودیت‌هایی چون گروه، خشونت، انزوا در سایه توصیف و روش دیالکتیکی است که از قضا توضیحات مبسوطی نیز راجع به خود دیالکتیک در آن یافت می‌شود. چراکه از نظر سارتر «اندیشه دیالکتیکی برحسب تعریف‌اش نه‌تنها باید متعلق‌اش را درک کند، بلکه باید به نحو بازتابی خودش را درک کند.»
این روزنامه در معرفی کتابی از انتشارات ققنوس با عنوان «اخلاق خلاق» با ترجمه ادیب فروتن آورده است: «در فلسفه جدید اجتماعی دو رویکرد به معماهای اخلاقی وجود داشته: رویکرد فایده‌گرایانه و کانتی. هرچند در بسیاری موارد نهادهای تصمیم‌گیری و عموم مردم میانگینی از این دو را در زندگی عادی در پیش می‌گیرند. این دو نظریه هم به‌لحاظ روش‌شناختی و هم اخلاقی با هم متفاوت و در بسیاری موارد متعارض‌اند….کانت قاعده‌ای جهان‌شمول تعریف کرد که طبق آن عمل اخلاقی زمانی به‌قاعده است که بتوان آن را با قانون طبیعی جهانی‌ای توضیح داد که برای همه عاملان عاقل اعتبار دارد….»
شرق در معرفی کتاب «جامعه‌شناسی روسپی‌گری» که توسط نشر کتاب پارسه منتشر شده، آورده است: «این کتاب می‌کوشد در جهت جبران ضعف تحقیقات علمی کم درباره روسپی‌گری، آن را با نگاهی دقیق در پرتو نظریات جامعه‌شناسانه و فکت‌های تاریخی بررسی کند…. کتاب حاضر می‌کوشد به این پرسش‌ها پاسخ دهد: روسپی کیست و روسپی‌گری از چه زمان و با چه هدفی گسترش یافت؟ علل و عوامل آن چیست؟ تاریخ روسپی‌گری در ایران از چه زمانی آغاز می‌شود و چه عواملی در رشد این پدیده تأثیرگذار بوده‌اند؟»
امام جمعه سعودی توهین کرد، محکوم شد
این روزنامه در صفحه 14 از محکوم شدن یک امام‌جمعه سعودی به زندان به‌دلیل متهم‌کردن یک بازیگر به کفر خبر داده و نوشته است: «امام‌جمعه یکی از استان‌های منطقه عسیر عربستان‌سعودی به‌دلیل متهم‌کردن ناصر القصبی، بازیگر و کمدین معروف سعودی به کفر و «د ی و ث» خطاب کردن او، به تحمل ۴۵ روز زندان متوالی محکوم شده است. این اتهام‌زنی در خطبه‌های نمازجمعه انجام شده بود.»
در بخش دیگری از این خبر آمده است: «این موضوع مربوط به ماه رمضان گذشته است؛ هنگامی که سریال طنزی به نام «سلفی» از شبکه ام‌بی‌سی پخش شد. بخش‌هایی از این سریال در انتقاد از روحانیون افراطی سعودی بود. در یکی از قسمت‌های این سریال، ناصر القصبی در لباس دشداشه کوتاه (ویژگی پوشش افراد سلفی) ظاهر شد و با انتقاد از موسیقی، سازهای موسیقی را شکست.»
