نقش دین در رقابت ریاست‌جمهوری امریکا
در رقابت ریاست‌جمهوری امریکا همانند تمام کشورهای غربی دیگر، دین از نقش قابل‌توجّهی برخوردار است. اما باز هم نقش دین نه ثابت است، نه به‌سادگی قابل‌پیش‌بینی است.
اما باز هم نقش دین نه ثابت است، نه به‌سادگی قابل‌پیش‌بینی است. در سال 2007 درصد کسانی که الحاد یک نامزد موجب تغییر نظر آنها می‌شد 63درصد و بالاتر از رقم امروز بود. درصدی که بی‌اعتقادی نامزدها به خدا برایشان فرقی ندارد، ظرف نه سال گذشته از 32درصد به 41درصد افزایش یافته است. در سال 2016، حدود 68درصد شرکت‌کنندگان در نظرسنجی معتقد بودند که دین در حال از دست دادن تأثیر و نفوذ خود در زندگی مردم امریکا است. در پس این اعداد و ارقام یک روند جمعیت‌شناختی مهم‌تر قرار دارد. همان‌طور که نتایج یکی از مطالعات پیو نشان داد، میزان کسانی که پیرو هیچ دین و مذهبی نیستند در حال افزایش است و از 16درصد در سال 2007 به 23درصد در سال 2014 رسید. با توجه به این که تعداد انجیلیون عموماً پیرامون 25درصد ثابت بوده و تعداد پروتستان‌ها نسبتاً به‌سرعت رو به کاهش است، با یک دورنمای دوقطبی مواجه هستیم. در میان رأی‌دهندگانی که به حزب جمهوری‌خواه مایل هستند، انجیلیون با 38درصد بزرگ‌ترین دستۀ مذهبی هستند و در بین کسانی که به حزب دمکرات‌ها تمایل دارند، بزرگ‌ترین گروه کسانی هستند که به هیچ دینی وابستگی ندارند (28درصد).
اما این بدان معنا نیست که هرچه شخص انجیلی‌تر باشد، تعداد بیشتری از جمهوری‌خواهان به وی رأی خواهند داد. در سه مورد از چهار رقابت مقدماتی، دونالد ترامپ که سه بار ازدواج کرده و ارتباط کمی با کلیسا دارد بر تد کروز که انجیلی بودن او می‌توانست برگ برندۀ خوبی برایش باشد پیروز شد. ترامپ برای مسیحیان سفیدپوست که احساس می‌کنند قدرتشان در حیات کشور رو به افول است جذابیت دارد. وی با وعدۀ خود مبنی بر «دوباره امریکا را عالی می‌کنیم»، نوید بازگشت به زمانی را می‌دهد که این قدرت و نفوذ در حد اعلای خود بود.
