تعصّب در میان نوکیشان
خالد مسعود چند دهه پیش از آن که چهار نفر را در خارج از ساختمان پارلمان به قتل برساند، یک پسرمدرسه‌ای اهل شهر ثروتمند «تانبریج ولز» بود و «آدریان راسل آجائو» نام داشت. شاید بازپرسان هیچ‌گاه به انگیزۀ حقیقی حملۀ او پی نبرند. اما یکی از معدود واقعیت‌هایی که در این‌باره می‌دانیم آن است که قضیۀ مسعود نیز جزو همان مسائلی است که به‌درستی فهمیده نشده است؛ این که در غرب نوکیشان مسلمان در مقایسه با دیگر مسلمانانی که از بدو تولّد پیرو این دین بوده‌اند، بیشتر در معرض گرایش به تروریسم و پیوستن به سازمان‌های جهادگرایی مثل داعش قرار دارند.
کارشناسان تروریسم نظریه‌های متعدّدی در این رابطه ارائه داده‌اند، اما هیچ‌یک از آنها قاطع و مسلّم نبوده است. نظرسنجی صورت‌گرفته توسط آقای جان هورگان از دانشگاه ایالت جورجیا نشان می‌دهد که احتمال گرایش نوکیشان به افراطی‌گری بیش از دیگر مسلمانان است. عدّه‌ای معتقدند که علّت این گرایش طرد شدن این افراد از جانب دوستان غیرمسلمانشان و همچنین از جانب مسلمانان دیگر است. این طردشدگی باعث می‌شود که نوکیشان در برابر پیشنهادات افراطیون آسیب‌پذیر باشند. براساس اطلاعاتی که از افراد جداشده از داعش به دست آمده است، داعشی‌ها نوکیشان را بسیار مغتنم می‌شمارند، چراکه ردیابی این افراد برای نیروهای اطلاعاتی دشوارتر است.
عدّه‌ای دیگر از کارشناسان توجّه ما را به این موضوع جلب می‌کنند که در غرب بسیاری از نوکیشان مسلمان در زندان به دین اسلام گرویده‌اند. پیتر نیومن استاد کالج کینگ لندن مدّعی است که امروزه جهاد به یک ضدّفرهنگ تبدیل شده است؛ جهاد خشن‌ترین روش برای ابراز مخالفت با جامعه است.
البته به دلیل تنوّع و گوناگونی موجود در میان افراطیون، نمی‌توان الگوی واحدی برای دلیل گرایش افراد به افراطی‌گری ارائه داد. خالد مسعود (فردی که مرتکب حملۀ تروریستی وست‌مینستر شد) مدّتی از عمر خود را در زندان گذرانده بود، اما برخلاف اکثر افراطیون که سنّ کمتری دارند، 52 سال سن داشت. نیکولاس یانگ مأمور پلیس ترانزیت واشنگتن که سال گذشته به اتهام پشتیبانی از داعش دستگیر شد نیز یکی از طرفداران نازیسم بود. افراد دیگری که در امریکا به اتّهام فعالیت‌های داعشی دستگیر شدند بین 15 الی 47 سال سن داشتند.
در اکثر سیاست‌های ضدّتروریستی اهمیت کمی به نوکیشان داده می‌شود و بیشترِ توجّهات معطوف به پیشگیری از شیوع افراطی‌گری در میان مهاجران است. آقای نیومن معتقد است که چنین اقداماتی کوته‌بینانه است و حتّی تأثیر معکوس دارد. متّصل کردن افراد به نهادهای اصیل اسلامی می‌تواند مانع از گرایش افراد به افراطی‌گری و تبعات تلخ آن شود.
