آیا در مرحله شک و تردید در وجود خدا، باز هم باید نماز خواند؟

به گزارش دین آنلاین، در بخشی از اولین جلد کتاب خاطرات «دکتر ابراهیم یزدی» با عنوان ” شصت سال صبوری و شکوری ” آمده است: «در منزل پدربزرگ جز قرآن و توضیح المسائل، کتاب دیگری یافت نمی شد تا با خواندن آنها خود را سرگرم کنیم. به ناچار برای صرف وقت و سرگرمی، توضیخ المسائل می خواندم.

در مقدمه توضیح المسائل عباسی که احتمالا «ملا احمد نراقی» به درخواست «شاه عباس» نوشته بود، در باب نفی تقلید در اصول دین آمده بود که اصول دین را، خود مکلف باید با عقل و منطق خود بپذیرد و نه با تقلید. او سپس خود پرسیده بود که اگر جوانی، برای فهم و درک و باور منطقی و عقلانی، در وجود خدا شک کند، آیا باز هم خواندن نماز بر او واجب است و اگر نخواند، مرتکب گناه و نافرمانی امر خدا شده است؟ او سپس خود در جواب نوشته بود که خیر. خدا از بنده خود خواسته است که وجود خدا را با عقل و منطق، نه به دلیل القاء پدر و مادر بپذیرد. مقدمه ضروری این کار این است که جوان ابتدا وجود خدا را انکار کند و بعد با استدلال به وجود او برسد. خدا انتظار ندارد و تکلیف نمی کند که بنده ای در مرحله شک و تردید، باز هم نماز بخواند و خدا را بپرستد. این دور از عدالت خداست.

این نگرش و استدلال، در مقدمه یک کتاب فقهی، آن هم متعلق به شاید ۱۰۰ یا ۱۵۰ سال قبل، برای من نوجوان آن روز بسیار جذاب، منطقی و قانع کننده بود و اثر عمیقی بر ذهن من بر جای گذاشت.»

منبع: کتاب « شصت سال صبوری و شکوری »، به قلم « دکتر ابراهیم یزدی». تهران: انتشارات کویر، جلد اول . صفحه ۳۵