بالا گرفتن خشونتها در میانمار به کشته شدن صد تن و آواره شدن هزاران نفر منجر شد
درگیریها بین ارتش میانمار و مسلمانان روهینگیا به پنجمین روز خود کشیده شد. در این میان آمار کشتهشدگان فزونی گرفته و هزاران نفر نیز برای فرار از کشور، مرز میانمار را به مقصد بنگلادش پشت سر گذاشتهاند.
طبق گزارش دولت، شمار جانباختگان درگیریها که در روز جمعه با حملات هماهنگشدۀ شورشیان روهینگیا اوج گرفت، به 98 تن رسید؛ از جمله هشتاد شورشی و دوازده تن از اعضای نیروهای امنیتی. این درگیریها که از ماه اکتبر به شدیدترین حالت خود رسیده است، دولت را وادار کرده که پرسنل خود و هزاران تن از روستاییان غیرمسلمان را از این منطقه خارج سازد.
در روز شنبه نیز مبارزات بین ارتش و صدها تن از اهالی روهینگیا در راخین ادامه یافت و شاهد خشنترین درگیریها در حومۀ شهر مونگداو بودیم.
این حملات نقطۀ اوج تعارضاتی است که از اکتبر سال گذشته در منطقه شدّت یافته است. اکتبر گذشته حملۀ مشابه اما کوچکتری در روهینگیا رخ داد و منجر به عملیات نظامی وحشیانهای شد که بهانۀ آن نقض حقوق بشر بود.
تعامل با حدود 1.1 میلیون مسلمان روهینگیا در کشور عمدتاً بودیستنشینِ میانمار به بزرگترین چالش برای رهبر این کشور، خانم آنگ سان سو چی تبدیل شده است. سو چی در روز جمعه حملاتی را که ضمن آنها شورشیان با تفنگ، چماق و بمبهای دستساز به سی پاسگاه پلیس و یک پایگاه نظامی حمله کردند محکوم ساخت.
بعضی از منتقدان غربی سو چی را متّهم کردهاند که از اقلیت آزاردیدۀ مسلمانان میانمار حمایت به عمل نمیآورد و در پی حملات اکتبر، از ضدّحملۀ ارتش دفاع میکند.
چند روز پیش هزاران نفر از اهالی روهینگیا که خود را برای مقابله با ادامۀ درگیریها آماده میکنند (اکثراً زنان و کودکان) سعی کردند از مرز زمینی و رودخانۀ ناف که مرز میان میانمار و بنگلادش است عبور کنند. از روز جمعه حدود دو هزار نفر از مرز گذشتهاند. از اوایل دهۀ 1990 تا به امروز، بسیاری از اهالی روهینگیا میانمار را به مقصد بنگلادش ترک کردهاند و اکنون حدود چهارصدهزار روهینگیا در کشور باقی مانده است. حضور این افراد به منشأ کشمکش میان این دو کشور تبدیل شدهاند و هر یک از این دو کشور آنها را شهروند کشور مقابل میداند.
حکایت میانمار ورفتار دولتش با مسلمانان آن دیار وسکوت تلویحا تایید آمیز خانم ان سان سوچی دربرابر آین جنایات حکایت تلخ بیشتر مبارزانی است که وقتی سوار اسب قدرت میشوند میگویند مرگ خوبست اما فقط برای همسایه ! اینجاست که واقعا حقوق بشریعنی کشک!