آپارتاید در میانمار

به گزارش دین‌آنلاین به نقل از هافینگتون پست، این سازمانِ حقوق بشری در گزارش خود این گونه توضیح داد که خشونت علیه روهینگیایی‌ها حملۀ گسترده و نظام‌مندی علیه غیرنظامیان به شمار می‌رود که بدیهی است با هویت قومی (یا نژادی) آنان در ارتباط است. لذا این جنایت‌ها قانوناً یک آپارتاید محسوب می‌شود؛ جنایتی که براساس قوانین بین‌الملل جنایتی علیه بشریت به شمار می‌رود.

در این گزارش آمده است که پیکارِ خونین علیه روستاهای روهینگیایی واکنش نامشروع و نامتناسبی در برابر حملات گروه مسلّح روهینگیایی‌ِ «آراکان» به پایگاه‌های امنیتی دولت است که در ماه اوت اتفاق افتاد.

بنا به اظهار سازمان عفو بین‌الملل، دولت میانمار به جای این که سعی کند متجاوزان را پای میز محاکمه بکشاند، کلّ روهینگیایی‌ها را به خاطر هویت‌شان هدف حملات خود قرار داده است.

اوضاع انسانی در ایالت راخین (که سازمان ملل آن را مصداق بارزی از پاکسازی قومی خوانده است) به‌شدّت رو به وخامت گذاشته است. این بحران توجّه بین‌الملل را معطوف به ده‌ها سال تبعیض‌ حکومت علیه مسلمانان روهینگیا کرده است؛ مدّت‌ها است که این مردمان از حقوق شهروندی و بسیاری از حقوق ابتدایی خود محروم بوده‌اند.

در روز سه‌شنبه آنگ سان سوچی، رهبر فعلی میانمار عنوان داشت که تلاش دارد بر سر بازگرداندن روهینگیایی‌ها به ایالت راخین با کشور بنگلادش به توافق برسد.

از سال 2012 کشمکش‌ها میان بودایی‌ها و مسلمانان میانمار شدّت گرفت که این موضوع منجر به درگرفتن شورش‌های مرگبار و همچنین به آتش کشیده شدن خانه‌ها و آوارگی بسیاری از مردم شده است. از آن زمان تا به امروز روهینگیایی‌ها دسترسی به امکانات بهداشتی-پزشکی و آموزشی نداشته و برای مسافرت با محدودیت‌هایی مواجه بوده‌اند. شدّت محدودیت‌ها به گونه‌ای است که گویا این اقلیت در زندان بدون سقفی به سر می‌برند. قوانین تبعیض‌آمیز و دلبخواهی از جمله اوقات منع عبور و مرور بر روهینگیایی‌ها حاکم است.

خانم آنا نیستات، مدیر ارشد پژوهشی سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید گویا سیستم طوری طراحی شده تا روهینگیایی‌ها در نومیدانه‌ترین و تحقیرآمیزترین حالت ممکن به سر ببرند.