ضرورت هم‌افزایی مدیران
عبدالرحیم اباذری
یکی از واقعیت‌های جدی در نظام مدیریتی کشور، وجود اختلاف سلیقه‌ها و دیدگاه‌های مختلف، در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، دینی، فرهنگی و مدیریتی است که اگر از این اختلاف‌ها درست بهره برداری شود، نه تنها آسیب و معضل به شمار نمی‌آیند، بلکه عامل رشد، شکوفایی و بالندگی خواهند شد؛ اما وقتی در مرحلهٔ عمل، نا خواسته تبدیل به جنگ زرگری، انتقام و مچ گیری از رقیب می‌شوند، پیامدها، خسارت‌ها و خسران‌های ناگواری را با به همراه می‌آورند.
تجربۀچهل سال گذشته روشن ساخت که توطئه‌های دشمنان خارجی و داخلی- اعم از آمریکا، اسرائیل، منافقین، فرقان، داعش و غیره اگر چه گسترده هم باشد، هرگز نمی‌توانند ضربهٔ کاری به نظام اسلامی وارد کنند؛ اما این گونه رفتارهای مسئولان در تضعیف ارکان نظام و سردرگمی مردم، بسیار، مؤثر و شکننده بوده است. ماجراهای دی ماه سال گذشته و اعتراضات مردمی که منجر به سوء استفاده دشمنان خارجی شد، اگر درست تجزیه و تحلیل شوند، یکی از علل و عوامل آن، همین درگیری‌ها و مچ گیری‌های بی مورد جناحی بود. از این رو، امام، هر گز از توطئه‌های دشمنان هراسی نداشت؛ بلکه آن چه ایشان را نگران و مضطرب می‌ساخت، اختلاف دو مدیر و مسئول یا دو شخصیت روحانی و سیاسی برجستهٔ کشوری بود.
چند وقت پیش سیدحسن نصرالله در پی استعفای سعد حریری در عربستان و بازگشت او به لبنان، طی پیامی قریب به این مضمون گفته بود: با همهٔ اشتباهاتی که او مرتکب شد، ما به خاطر مصالح ملی از وی حمایت می‌کنیم. ای کاش مدیران و مسئولان سیاسی و جناح‌های ما همین درس کوچک را از رهبر حزب الله لبنان یاد بگیرند و فلسفهٔ آن را دریابند که برای حفظ ثبات امنیت و کشور، چگونه باید در مقابل دشمن مشترک، موضع گیری کنند و چطور با مخالفان جناحی و گروهی خویش تعامل کنند و با هم کنار بیایند و منافع ملی را بر طعمه‌های جناحی و گروهی، ترجیح بدهند. آموزش همین یک درس، در رفع بسیاری از مشکلات مدیریتی کشور، کفایت خواهد کرد؛ البته پیش از این، عنایت و توجه به سیرهٔ سیاسی و مداراتی امامان معصوم علیهم السلام با خلفای سه گانه و بنی عباس، در جهت حراست از اساس اسلام و مصلحت مسلمین، جای خود دارد.
امروز بهترین خدمت به مردم و کشور که در مرحله اولویت و اهمیت قرار دارد، اتحاد مسئولان و مدیران کشور، در رده‌های گوناگون و کمک به یکدیگر است و هر کسی به هر بهانه و توجیهی از این اصل عدول کند، به آرمان‌های امام، شهدا و مردم، جفا و ظلم نا بخشودنی کرده است.
انتظار از مدیران، مسئولان، جناح‌ها و گروه‌ها این است که به جای این که خودشان را سفید مطلق و دیگران را سیاه مطلق ببینند، از انحصار طلبی، تنش‌های بیهوده و اشکال تراشی‌های بنی اسرائیلی نسبت به یکدیگر، بپرهیزند و ضمن تحمل رقیب، در جهت وفاق ملی و اتحاد دینی، تحت محوریت ولایت فقیه، حرکت کنند و دست در دست یکدیگر، در جهت رفع مشکلات اقتصادی کشور، تلاش کنند. رهبر معظم انقلاب همین سال گذشته به مناسبت قیام نوزده دی ماه در دیدار با مردم قم برای چندمین بار فرمود: «در این شرایط که دشمن لجوج تهدید می‌کند و در صدد ایجاد اختلاف و مشکلات است، مسئولان و مجموعه‌های سیاسی، باید «هم افزایی» کنند و از تحلیل و تضعیف یکدیگر، خودداری کنند.» و بعد اضافه کرد: «البته تذکر و انتقاد منصفانه، لازم است؛ اما نباید انتقاد و تذکر را با یک کلاغ و چهل کلاغ کردن، مبالغه و تعمیم غیر منطقی، به ابزار شایعه و سیاه نمایی، تبدیل کرد.»
اگر به این توصیه‌ها عمل نشود، علاوه بر نا کار آمدی نظام در رفع مشکلات معیشتی مردم، به سلب اعتماد و ناامیدی آنان گرفتار خواهیم شد که جبران آن، بسی دشوار است؛ چنانکه حضرت امام در این مورد بارها هشدار داده، می‌فرماید:
«اگر خدای نخواسته، جمهوری اسلامی نتواند جبران کند این مسائل اقتصادی را که اول مرتبهٔ زندگی مردم است و مردم مأیوس بشوند، از جمهوری اسلامی، مأیوس بشوند، از این که اسلام هم برای آنها بتواند در این‌جا کاری انجام بدهد، اگر در این محیط، انفجاری حاصل بشود، دیگر نه من و نه شما و نه هیچ کس، نه روحانیت و نه اسلام، نمی‌تواند جلویش را بگیرد». (صحیفه امام، ج 10، ص 334.)
