انشقاق در بین یهودیان امریکایی و آینده یهودیت در امریکا
در انتخابات ۲۰۱۶ امریکا، هیلاری کلینتون ۷۰ درصد از رأی یهودیان امریکایی را به خود اختصاص داد، ولی این درصد تنها بخشی از داستان را در برمی‌گیرد چراکه رأی یهودیان ارتودکس غالباً در سراسر امریکا متعلق به ترامپ بود.
در این انتخابات تعهد مذهبی و میزان تحصیلات بر رأی یهودیان مؤثر بود. مثلاً در محله یهودیان مذهبی در بروکلین ۶۸ درصد آرا به نفع ترامپ به صندوق ریخته شد. در منطقه یهودی‌نشین نیوجرسی ۵۰ درصد آرا متعلق به ترامپ بود، درحالی‌که در منهتن یهودیان به نفع دموکرات‌ها رأی دادند.
این شکاف سیاسی همواره بین یهودیان امریکایی وجود داشته است، چنان‌که در جنگ داخلی امریکا و در موضوع برده‌داری، یهودیان در هر دو گروه مقابل هم حضور داشتند.
به گفته ویسمن، یهودیان به‌نوعی هویت یگانه و خاص مردم یهود قائلند که این عقده هنوز چنان هنگفت است که یکی از بنیان‌های اصلی زندگی یهودیان در امریکا به شمار می‌رود. بااین‌حال این هویت همواره موردبحث و مشاجره بوده است. در طول تاریخ امریکا شرایطی در مسائل بین یهودیان ایجاد شد که باعث شد خود کنیسه دارای برتری در تصمیم‌گیری باشد. نمونه‌ای از این درگیری‌ها که به چنین امری انجامید اختلاف در کنیسه کالیفرنیای جنوبی بود که به وضع قانونی ویژه در امریکا منتهی شد. در این اختلاف، برخلاف اروپا، قدرت‌های سیاسی و مدنی نیز دخالت نکردند و درنتیجه دادگاه استیناف طی حکمی در سال ۱۸۴۶ اعلام کرد که قاضیان باید از سؤال‌ها درباره نظریات الهیاتی، تفکرات ایمانی و مراسم مذهبی اجتناب کنند. این حکم به یهودیان مجوز داد که درباره مسائل خود در جمع خود بتوانند بحث کنند. در آن زمان واقعاً آنها چنین کردند. مثلاً در درگیری که در فستیوال راش هاش ناه در نیویورک بین رهبر کنیسه یکی از خاخام‌های معروف ایساک وایس درباره وجود مسیح موعود شکل گرفت، باوجود دخالت پلیس، جمعیت تنها زمانی متفرق شدند که رهبر کنیسه با طعنه به وایس گفت "من ۱۰۰ هزار دلار بیشتر از تو دارم." پس‌ازاین موضوع عقیده وایس در رد بر مسیح موعود باعث شکاف در میان یهودیان شد و سبب گردید شاخه‌ای جدید با عنوان یهودیت اصلاحی توسط طرفداران و حامیان وایس شکل بگیرد.
ویسمن همچنین به این نکته اشاره دارد که چگونه نظریه داروین بر دیدگاه‌های مرتبط با کتاب مقدس و متون الهی تأثیر گذاشت. ازیک‌طرف یهودیان حسیدی در تقابل با فرضیه تکامل تأکید می‌کنند که هیچ سندی برای اثبات این نظریه وجود ندارد و از طرف دیگر گروه‌های ارتدوکس مدرن‌تر، در دیدگاه خود در عین اعتقاد به متون مقدس، درباره داستان خلقت و زمان پیدایش تغییر ایجاد کردند و برای نمونه کلمه روز را به یک دوره طولانی تعبیر کردند.
ویسمن تفحص عمیقی درباره درگیری یهودیان بر سر بردگی و جدایی‌طلبی در امریکا انجام داده، بدون اینکه به پیشینه‌ای از آن اشاره کند. گویی یهودیان قرن ۱۹ دیر وارد این جریان شده‌اند. ویسمن اما درباره آینده یهودیان امریکا خوش‌بین است. او عقیده دارد با کاهش درصد پیورتن‌ها(Puritans) (پارسایان و گروهی از پروتستان‌های اصلاح شده انگلیسی در سده‌های شانزدهم و هفدهم میلادی که پشتیبان پالودن کلیسای انگلستان از هر گونه رسم کاتولیک رومی بودند)، جمعیت یهودی دیگر چنان در جامعه امریکا متفاوت نخواهند بود. علاوه بر اینکه تعداد افراد غیر معتقد به دین در بین نسل جدید امریکا رو به افزایش است و این موضوع در بین یهودیان نیز آن‌چنان متفاوت نیست. حدود ۳۰ درصد از یهودیان در امریکا داشتن هویت مذهبی را رد می‌کنند و جدا از یهودیان ارتدوکس، میزان زاد ولد در بقیه گروه‌های یهودی کمتر از متوسط میزان زادوولد در امریکا است. یهودیان امریکایی قطعاً باقی خواهد ماند اما شاخص‌های آماری آنان تغییر خواهد کرد چراکه در آینده جمعیت آنان بیشتر مذهبی و کمتر تحصیل‌کرده، ثروتمند و تأثیرگذار خواهند بود.
