سخنرانی ملاله در سازمان ملل

ملاله یوسف‌زی، دختر نوجوان و محصل پاکستانی که از حمله شبه‌نظامیان طالبان در اکتبر سال گذشته میلادی به رغم اصابت گلوله ای به سرش جان سالم به در برد، در شانزدهمین سال تولدش که از جانب سازمان ملل به “روز ملاله” نام‌گذاری شده، سخنرانی کرد و از تمام دولت‌های جهان خواست تا تحصیل اجباری و آزاد را برای هر کودک تضمین کنند.

…خواهران و برادران عزیز، یک چیز را به یاد داشته باشید. روز ملاله، روز من نیست. امروز روز تمام زنان، تمام پسر‌ها و دخترهایی ست که صدایشان را برای حقوقشان بالا برده‌اند. صد‌ها فعال حقوق بشر و مددکار اجتماعی وجود دارند که تنها از حقوق بشر سخن نمی‌گویند، بلکه برای دستیابی به هدفشان برای آموزش، صلح و برابری مبارزه می‌ کنند. هزاران انسان توسط تروریست‌ها کشته و میلیون‌ها نفر زخمی شده‌اند و من تنها یکی از آن‌ها هستم.

دوستان عزیز، نهم اکتبر سال ۲۰۱۲، افراد طالبان طرف چپ پیشانی من را هدف گرفتند. آن‌ها به دوستانم هم شلیک کردند. آن‌ها فکر می‌کردند گلوله‌ها می‌توانند ما را ساکت کنند، اما شکست خوردند و بعد، از میان سکوت، هزاران صدا برخاست. تروریست‌ها گمان می‌کردند می‌توانند هدف ما را تغییر دهند و ما را از آرزو‌هایمان بازدارند، اما هیچ چیز در زندگی من تغییر نکرد مگر اینکه ناتوانی‌، ترس و نا‌امیدی در من مرد و قدرت، توانایی و شجاعت به دنیا آمد.
من‌‌ همان ملاله هستم. آروز‌هایم همان‌هاست. امید‌هایم‌‌ همان‌هاست. آرمان‌هایم‌‌ همان‌هاست.

خواهران و برادران عزیزم، من ضد هیچ کسی نیستم. اینجا هم نیامده‌ام تا برای انتقام شخصی از طالبان یا دیگر گروه‌های تروریستی سخن بگویم. من اینجا آمده‌ام تا برای حق همه کودکان برای برخورداری از آموزش و تحصیل سخن بگویم. من برای پسر‌ها و دخترهای تمام افراط گرایان، به ویژه طالبان هم آموزش مطالبه می‌کنم.

من حتی از آن عضو طالبان هم که مرا هدف گلوله قرار داد متنفر نیستم. حتی اگر در دستم اسلحه‌ای داشته باشم و او جلوی من ایستاده باشد، من به او شلیک نخواهم کرد. من این شفقت را از محمد، پیامبر رحمت، عیسی مسیح و بودا آموخته‌ام. این میراث تحول خواهی را از مارتین لوترکینگ، نلسون ماندلا و محمد علی جناح به ارث برده‌ام. این فلسفه غیر خشونت آمیزیست که از گاندی بزرگ، باچا خان و مادر ترزا یاد گرفته‌ام و این بخشندگی ست که از مادر و پدرم آموخته‌ام. این چیزیست که روحم به من می‌گوید: ‌ «صلح طلب باش و به همه عشق بورز!»


من پسری را به یاد می‌آورم که در مدرسه ما و در پاسخ به خبرنگاری که از او پرسیده بود چرا طالبان با تحصیل مخالفند، به کتابش اشاره کرد و به سادگی جواب داد:«طالب نمی‌داند در این کتاب چه نوشته است.» ‌ آن‌ها فکر می‌کنند خدا موجودی کوچک و محافظه کار است که دختران را به خاطر رفتن به مدرسه به جهنم می‌فرستد. تروریست‌ها از اسم اسلام به نفع خواسته‌های خود سوء استفاده می‌کنند. پاکستان کشوری مردم سالار و صلح طلب است. پشتون‌ها برای دختران و پسرانشان آموزش می‌خواهند و اسلام، دین صلح، انسان دوستی و برادری است. اسلام نه تنها برای هر کودکی حق بهره گیری از تحصیل را به رسمیت می‌شناسد، بلکه تحصیل را وظیفه و مسوولیت آن‌ها می‌داند.

دبیر کل محترم، صلح لازمه آموزش و تحصیل است. در بسیاری از بخش‌های جهان، بویژه در پاکستان و افغانستان، تروریسم، جنگ و درگیری مانع رفتن کودکان به مدرسه شده است. ما واقعا از این جنگ‌ها خسته شده‌ایم. زنان و کودکان در بسیاری از مناطق جهان به شکل‌های گوناگونی رنج می‌کشند. در هند، کودکان بی‌گناه و فقیر قربانی کار کودکان هستند. بسیاری از مدرسه‌ها در نیجریه خراب شده‌اند. مردم افغانستان در طول دهه‌ها از افراطی‌گری آسیب دیده‌اند. دختران جوان باید کارهای خانگی را به مثابه شغلی برای کودکان کار انجام دهند و مجبور به ازدواج در سنین پایین می‌شوند. فقر، بی‌خبری و جهل، بی‌عدالتی،‌ نژاد پرستی و محرومیت از حقوق بنیادین مهم‌ترین مشکلاتی هستند که زنان و مردان، هر دو با آن روبرو هستند.

دوستان عزیز، من امروز بر حق تحصیل زنان و دختران متمرکز شده‌ام، چرا که آن‌ها بیش از هر چیز از آن رنج می‌برند. زمانی بود که زنان فعال مدنی از مردان می‌خواستند برای حقوقشان به پاخیزند. اما این بار، ما این کار را خودمان خواهیم کرد. من به مردان نمی‌گویم درباره حقوق زنان سخن نگویند، بلکه بیشتر بر استقلال زنان برای مبارزه برای خود و حقوقشان تأکید می‌کنم.

 

خواهران و برادران عزیزم، حالا زمان سخن گفتن است. امروز، ما از رهبران دنیا می‌خواهیم استراتژی‌ها و سیاست گذاری‌هایشان را به نفع صلح و آرامش تغییر دهند.

ما از رهبران دنیا می‌خواهیم که در تمام مذاکرات صلح ازحقوق زنان و کودکان حمایت کنند. معامله‌ای که بر ضد شأن انسانی و حقوق زنان و کودکان عمل کند، قابل قبول نیست.

ما از دولت‌ها می‌خواهیم آموزش رایگان و اجباری را برای کودکان در سراسر جهان تضمین کنند.

ما از دولت‌ها می‌خواهیم با تروریسم و خشونت، برای حفاظت از کودکان از آسیب و خشونت مبارزه کنند.

ما از ملت‌های توسعه یافته می‌خواهیم از گسترش فرصت‌های آموزشی برای دختران در جهان در حال توسعه حمایت کنند.

ما از جوامع می‌خواهیم بردبار باشند و برای تضمین آزادی و برابری زنان از پیش داوری بر اساس طبقه، عقیده، مذهب، دین یا جنسیت بپرهیزند تا آن‌ها بتوانند شکوفا شوند. وقتی نیمی از ما عقب رانده شده‌اند، ما نمی‌توانیم موفق شویم.
ما از خواهران و برادرانمان در تمام جهان می‌خواهیم شجاع باشند و قدرتی را که در بینشان نهفته است به آغوش کشند و به توان بالقوه خود پی برند.


پس بیایید کتاب‌ها و قلم‌هامان را که قوی‌ترین اسلحه‌های ما هستند برداریم و موجی جهانی برای مبارزه با بی‌سوادی، فقر و تروریسم به راه اندازیم.
یک کودک، یک معلم، یک قلم و یک کتاب می‌تواند دنیا را تغییر دهد.
آموزش تنها راه حل است. آموزش مقدم بر هرچیز.

 

منبع: نشریه الکترونیک تابلو

ترجمه: سوده راد

ملاله یوسف‌زی، دختر نوجوان و محصل پاکستانی که از حمله شبه‌نظامیان طالبان در اکتبر سال گذشته میلادی به رغم اصابت گلوله ای به سرش جان سالم به در برد، در شانزدهمین سال تولدش که از جانب سازمان ملل به “روز ملاله” نام‌گذاری شده، سخنرانی کرد و از تمام دولت‌های جهان خواست تا تحصیل اجباری و آزاد را برای هر کودک تضمین کنند.

مطالب مرتبط
درج دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.