وقتی که علوم غربی برجسته و برجسته‌تر شدند و یکی بعد از دیگری به فتح قله‌ها نائل آمدند، دین و دینداران را به چالشی جدی خواندند. گزاره‌های دینی، گاه به اموری ذهنی محکوم شدند و گاه در تعابیری تندتر، خرافه نام گرفتند. در این میان، متفکران دینی از پای ننشستند و کوشیدند تا از دین و دینداری نیز دستگیری کنند و در مقابل دانشهای علمی، از علم دینی نیز سخن بگویند. در عراق، طه جابر العلوانی از جمله افرادی بود که بحث “معرفت الاسلامیه” را طرح کرد. در ایران نیز آیت الله جوادی آملی از جمله داعیه داران بحث از “علم دینی” است.