شیخ‌محمود ذاکرزاده تولایی معروف به حلبی از شخصیت‌های چالش‌برانگیز تاریخ معاصر ایران است. او پس از سال‌ها تحصیل و تدریس فلسفه تحت تأثیر آیت‌الله میرزا محمدمهدی اصفهانی قرار گرفت و از مخالفان فلسفه شد و بهترین تقریر درس استادش میرزا مهدی اصفهانی را نوشت که به تصحیح استاد درآمد و هم‌اکنون در کتابخانهٔ آستان قدس رضوی موجود است. با تأسیس انجمن حجتیه به تبیین دیدگاه‌های میرزای اصفهانی پرداخت. محمود حلبی درراه بازگشت از سفر کربلا به بیماری صعب‌العلاجی دچار شد و آنجا به دست حسنعلی نخودکی اصفهانی درمان شد. این حادثه باعث شد که وی به شاگردان حسنعلی نخودکی بپیوندد و شاخص‌ترین شاگرد وی گردد. وی در سال‌های 1328 تا 1332 به فعالیت سیاسی پرداخته و از نهضت ملی شدن صنعت نفت حمایت می‌نمود. حلبی پس از کودتای 28 مرداد از سیاست کناره گرفت و افزایش تعداد بهائیان در ایران را زیر نظر داشت. به همین منظور وی انجمن ضد بهائیت را پایه‌ریزی کرد که بعدها به نام انجمن حجتیه مهدویه نامیده شد. (نک رسول جعفریان، جریان‌ها و سازمان‌های مذهبی و سیاسی ایران)
با این حال، در درون جامعه حوزوی مخالفت‌های آشکار و پنهانی با مرام مرجوم حلبی وجود داشت که به نمونه‌ای از آن اشاره می‌شود.