آورده‌های یک زن سیاه‌پوست برای الهیات و اخلاق
شاید درباره “کتی جنوا کانن” در متون فارسی چیزی نخوانده باشید؛ کانن در ۳ ژانویه در کاناپولیس کارولینای شمالی به دنیا آمد. او اولین زن سیاه‌پوست بود که در کلیسای پرسبیتری کشیش شد. همچنین او اولین زن امریکایی-افریقایی بود که از دانشکدۀ اتحادیه الهیات نیویورک مدرک دکترا گرفت و پس از آن با مقاله‌ای با عنوان «ظهور آگاهی فمینیست سیاهان» در سال ۱۹۸۵ پایه‌ای برای اخلاق زن‌باور تأسیس کرد. کانن و بسیاری از زنان سیاه‌پوست که در رشته الاهیات تحصیل می‌کردند به استفاده از اصطلاح زن‌باور “womanist” که آلیس واکر آن را به کار برده بود، متمایل شدند. اصطلاح «زن‌باور» را آلیس واکر در کتاب «در جستجوی باغ‌های مادرانمان» چنین معرفی کرده است: نثر زن‌باور، عناصری از سنت، جامعه، خویشتن و نقد تفکر فمینیستی سفیدپوستان را شامل می‌شود و زمینه‌ای حاصلخیز برای بازتاب مذهبی و کاربرد عملی را فراهم می‌کند.
اخلاق زن‌باور، تجربه و جهان‌بینی زنان سیاه را به عنوان منبع اصلی انعکاس اخلاقی در نظر می‌گیرد. با توجه به اینکه زنان سیاه‌پوست، علاوه بر تبعیض جنسی با نژادپرستی و طبقه‌بندی نیز مخالفت می‌کنند، کانن مروری مختصر از تجارب ایالات متحده در برده‌داری در قرن بیستم را به عنوان چهارچوبی برای بحث از زنان سیاه‌پوست و واکنش به تبعیض جنسیتی و پدرسالاری جنسیتی ارائه داد. کانن به عنوان یک اخلاق‌گرای مسیحی، تجربه زیسته زنان سیاه‌پوست را در چگونگی خوانش کتاب مقدس تصدیق و ارزش‌گذاری می‌کند. هرگونه تفسیر بعدی باید به طور جدی از واقعیت زیسته زنان سیاه‌پوست و هر سیستمی که مانع انسانیت کامل است، اخذ شود.
مقاله پیشگامانه کانن ۳۴ سال پیش منتشر شد. در آن زمان درصد زیادی از زنان سفیدپوست مسیحی به یک کاندید ریاست جمهوری رأی دادند که پیام‌هایی مبنی بر تنفر از زن، نژادپرستی و بیگانه‌هراسی داشت.
کانن با کتاب اخلاق زن‌باور سیاه‌پوستان در سال ۱۹۸۸ بر سنت ادبی زنان سیاه‌پوست به عنوان یکی از مخازن حکمت اخلاقی زنان سیاه‌پوست تأکید کرد. او در دوره حرفه‌ای خود در دانشکده الاهیات دانشگاه هاروارد، دانشکده الاهیات اسقفی و دانشگاه تمپل کار کرد و از سال ۲۰۰۱ تا زمان مرگش به عنوان استاد اخلاق اجتماعی مسیحی در مدرسه دینی درسبیتری در ریچموند تدریس کرد. کلاس‌های کانن با فراخوان برگزار می‌شدند و آزمایشگاه‌هایی برای زندگی بودند که دانشجویان در آن تشویق به آموزش متقابل می‌شدند.
