سه تجربه روزده‌داری در لندن

آشا محمود، 20 ساله، مدل بریتانیایی سومالیایی، ساکن غرب لندن
اغلب از من در ماه رمضان پرسیده می‌شود: "شما حتی یک جرعه آب هم نمی‌توانید بنوشید؟" مردم فکر می‌کنند که مدل‌ها هرگز چیزی نمی‌خورند و بنابراین ماه رمضان باید برای آنها آسان باشد اما در واقع چنین نیست. در هنگام افطار بدن شما به جذب کربوهیدرات‌ها می‌پردازد و بعد از آن فعالیت نمودن سخت است.
من مراقب بدنم هستم و همیشه به اندازه غذا می‌خورم. این ماه به منزله یک آزمایش خواهد بود اما آرامشی که رمضان به شما می‌دهد زیباست. توضیح دادن آن دشوار است چرا که اغلب مردم برداشتی از نخوردن و ننوشیدن ندارند اما شما معنویت زیادی به‌دست می‌آورید.

رحیمه محموت، 49 ساله، موسیقدان، فعال و مترجم اویغور، ساکن شمال لندن
از زمانی که به یاد دارم رمضان همیشه ماه خوشی بوده است. رمضان یکی از ستون‌های اسلام است. در فرهنگ اویغورها ما همیشه روزه را با آب، چایی سبز و سوپ تازه و سبک افطار می‌کنیم. من در سال 2000 زادگاهم را به مقصد لندن و برای گذراندن تحصیلات دانشگاهی ترک کردم و هنوز هم قادر به بازگشت بدانجا نیستم. همه خانواده من آنجا هستند. تلفن‌هایمان مسدود شده و نمی‌توانیم با هم صحبت بکنیم. آخرین تماس من با آنها مربوط به ژانویه 2017 می‌شود. من نمی‌دانم که خانواده‌ام در کمپ هستند یا در زندان. در این سال‌ها هر چند که من همراه با پسرم در افطار اویغورهای لندن شرکت می‌کنیم ولی رمضان ماه غمناکی شده است. من نمی‌توانم تصور کنم که خانواده و دوستانم چگونه خودشان را با شرایط تطبیق می‌دهند.

مدثر احمد، 36 ساله، بریتانیایی ـ پاکستانی، مشاور روابط عمومی و ساکن شرق لندن
ما در شرق لندن همیشه رمضان سنتی از نوع پاکستانی را داشته‌ایم. من و همسرم رسوم خاص خودمان را داریم. ما در زمان افطار پذیرایی داریم و از غیر مسلمانان دعوت می‌کنیم تا به ما بپیوندند. رمضان زمان مناسبی است تا سبب گسترش فهم بهتری از اسلام گردیم.
خوشبختانه من در اداره‌ای کار می‌کنم که همکارانم مسلمان هستند و ما می‌توانیم ساعت‌هایمان را جابه‌جا کنیم. معمولاً من برای انجام کارم هر هفته باید مسافرت می‌کردم اما امسال لازم نیست این کار را انجام دهم.