پنج آموزه از دکترین مسیحیت سنتی درباره جهنم

مارتین آیلس مدیر اجرایی لابی مسیحیان استرالیا در برنامه این هفته پروژه یکشنبه (the Sunday project) وقتی با این سوال روبرو شد که آیا معتقد است همجنسگرایان به جهنم می روند با طفره رفتن چنین پاسخ داد که ظاهراً همه ما به آنجا می رویم مگر اینکه بدست مسیح رستگار شویم. لابی مسیحیان استرالیا در ماجرای دادخواهی حقوقی ایزرائیل فولا (بازیکن راگبی استرالیا) علیه فدرالسیون راگبی استرالیا نیز دخیل است. فولا در پی درج مطلبی اینستاگرامی مبتنی بر اینکه همجنسگرایان به جهنم می روند اخراج شده است. کلیساهای متعلق به لابی مسیحیان استرالیا (از جمله باپتیست ها) به همراه کلیساهای کاتولیک و پروتستان محافظه کار همچنان پیروی نظریه سنتی مسیحیت درباره جهنم می باشند. از این رو لازم میاید تا 5 نکته را که ارزش دانستن دارد درباره این دکترین بدانیم.

اکثر ما به جهنم می رویم

سنت پاول می گوید: “ما همگی محکوم به فنا هستیم” و این نکته را به ما خاطر نشان می سازد که همجنس گرایان، هرزگان، بت پرستان، زناکاران، دزدان، طماعان، مشروب خواران از ملکوت آسمانها بهره ای نخواهند برد. مسیح چیزی درباره همجنس گرایان نگفته است اما به صراحت تاکید کرده است که اکثر ما انسانها از دروازه بزرگی به سمت نابودی می رویم و معدودی هستند که از دروازه تنگی به سمت زندگی می آیند [باز می گردند]. از منظر پروتستان های محافظه کار امروزی فقط آن دسته افرادی که “دوباره متولد” می گردند شانس رستگاری را دارند.

عذابهای ابدی

در دکترین سنتی مسیحیت جهنم به عنوان مکانی در زیر زمین فرض گشته است که گناهکاران در آنجا تا ابد تنبیه می گردند. در آنجا هم عذاب روحی وجود دارد و هم جسمانی. جهنم همراه با کرم های جونده و آتش های خاموش ناشدنی است. هیچ نوع راه فراری از جهنم و یا پایانی برای عذابهای ابدی اش وجود ندارد.

داوری

تصمیم درباره اینکه ما به بهشت برویم یا جهنم، در زمان مرگ بدست خدا گرفته خواهد شد. داوری کلی درباره مردگان برخاسته در روز محشر اساساً تایید کننده تصمیم پیشینی خداست. در عین حال، مسیحیت به طور کامل روشن نساخته است که آیا بهشت یا جهنم نتیجه زندگی درستکاران یا بدکاران هست و آیا خدا در تصمیم گیری نسبت به سرنوشت نهایی ما کاملاً مطلق است؟
با وجود این، لابی مسیحیان استرالیا از سنت پروتستانی محافظه کارانه پیروی می کند مبتنی بر اینکه ما [انسانهایی] که با گناه اولیه آدم و حوا آلوده گشته ایم از روز تولدمان محکوم به جهنم بوده و فقط به دست مسیح نجات می یابیم.

برزخ

در میان این همه ملالت یک نقطه روشن در دکترین مسیحیت سنتی پیرامون جهنم وجود دارد. تنبیه و پاداش ما در بهشت و جهنم متناسب با گناهان و خوبی هایمان خواهد بود. برای برقراری این تناسب جایی مابین بهشت و جهنم بوجود آمده است که جهت تطهیر گناهان می باشد. مکانی برای افرادی که کاملاً شایسته بهشت نبوده یا مستحق برخورداری از عذاب ابدی نیستند و در آنجا تطهیر می گردند. برزخ مقصد ثابت بعد از مرگ می باشد، از این رو جهنم فقط برای کسانی است که اصلاح پذیر نیستند.

برزخ اصلاح شده

اصلاح طلبان پروتستان در قرن شانزدهم از ایده برزخ متنفر بودند. آنها برزخ را ریشه فساد در کلیسا می دیدند بویژه در زمانی که مردم با پرداخت پول در روی زمین به کلیساها سعی در کاستن زمان حضورشان در آنجا را داشتند. از این رو مسیحیت پروتستانی رو به سوی دوگانه بهشت یا جهنم قطعی بعد از مرگ آورد. بشر فقط در دو دسته گنجانده می شد: نجات یافته یا دوزخی.

برخی از پروتستانها در قرون هفدهم تا نوزدهم به دنبال کاهش خشونت در ایده جهنم بودند. برخی گفتند که بعد از گذشت مدت زمانی در جهنم همه ارواح در نهایت نجات می یابند. برخی دیگر نیز ادعا کردند ارواح بعد از گذراندن زمان عذاب شدن در جهنم، معدوم می گردند. در قرن بیستم، مسیحیان لیبرال از پروتستان و کاتولیک متوجه گشتند همراهی ایمان به خدای مهربان در کنار دکترین عذابهای ابدی در آتشهای جهنم، دشوار است. از این رو آنها “جهنم” را یک وضعیت و نه یک مکان در حیات پس از مرگ می دانستند که ما مخیر به ماندن در دوری از خدا یا رستگاری می باشیم. با وجود این امروزه مسیحیان محافظه کار همچنان معتقدند امکان رستگاری ابدی از جهنم برای همگان میسر نمی باشد و دکترین عذابهای ابدی جهنم همچنان بعنوان برنامه الهیاتی شان قرار دارد.