چرا کشورهای اسلامی کم‌ثبات‌ترین‌های جهان هستند؟

این در حالی است که در صورت مطالعه جدیدترین رتبه بندی ها و فهرست های مبتنی بر مقیاس های بی ثباتی و ضعف امنیت و صلح اجتماعی، باز شاهد تکرار این وضعیت هستیم، جایی که کشرهای سومالی و افغانستان در صدر کشورهای اسلامی قرار دارند، سودان و عراق به دنبال آنها هستند و کشورهای اسلامی دیگری از جمله پاکستان، سوریه، لیبی، لبنان، چاد، نیجریه، نیجر و غیره نیز در رتبه های بعدی جای می گیرند.

در همین حال، در فهرست های جدید مربوط به خطرات و تهدیدهای بزرگ نیز کشورهای یمن، مصر و تونس در رتبه های نخست قرار می گیرند و به گردشگران و سرمایه گذاران نسبت به این کشورها هشدار داده می شود که این مسئله با بازی و حساب و کتاب سیاستمداران بی ارتباط نیست.

هنگام بررسی دلایل رتبه های بسیار پایین کشورهای اسلامی در رتبه بندی ها و فهرست های ثبات در جهان، در بیشتر این کشورها به دلایل مشترکی از قبیل درگیری بر سر قدرت، فساد اقتصادی و مالی، کمبود منابع، وابستگی به قدرت های کنترل کننده تعادل میان قومیت های مختلف ملت های این کشورها و اختلافات عقیدتی و قومی آنها می رسیم و این در حالی است که در این کشورها بدون شک صحنه برای تضاد منافع کشورهای مختلف باز است، تضاد منافعی که در قرن گذشته میلادی ده ها جنگ خونین با نزدیک به 120 میلیون قربانی را به راه انداخت.

در جهان اسلام به هر سمت و سویی که برویم، می بینیم که وضعیت سیاسی امروزه و به تبعیت از آن وضعیت امنیتی و معیشتی مردم میان آرامشی محتاطانه و درگیری خروشانی در نوسان هستند و در این میان تنها کشورهای اندکی وجود دارند که در امنیت به سر برده و از آرامش و آشتی داخلی و منطقه ای برخوردار هستند.

در صورتی که در ابتدا نگاهی به نقشه کشورهای عربی و پس از آن نگاهی به نقشه کشورهای اسلامی بیندازیم، سپس در وضعیت 22 کشور عضو اتحادیه عرب و 57 کشور عضو سازمان همکاری های اسلامی تامل کنیم و عوامل ثبات و قدرت و شاخص های تهدید و ناتوانی آنها را مورد بررسی قرار دهیم، می بینیم که وضعیت آنها از گذشته تا به حال بحرانی بوده و راه حل هایی برای آن نیز در دسترس نیست.

مشکل اصلی در واقع به گذشته برمی گردد، جایی که پس از جنگ جهانی دوم بسیاری از کشورهای عربی و اسلامی که از رشد و توسعه کمتری برخوردار بوده و افرادی با شایستگی و لیاقت کمتری اداره امور آنها را بر عهده گرفته اند، زنجیره ای از توطئه ها، کودتاها و انقلاب های پشتیبانی شده از سوی سوء استفاده کنندگان داخلی و استعمارگران خارجی را شاهد بوده اند.

با وجود آرزوها و رویاهای مردم عامه و درد و رنج های تهیدستان و بیماران، تغییر چهره ها که تمامی چیزهای گرانبها در گذشته و آینده را به باد دادند، به تغییر شعارها منجر نشد، جایی که فلسطین با وجود وعده های آنهایی که قول دادند انقلابشان برای آزادسازی آن خواهد بود، آزاد نشد، توسعه و پیشرفت برای آنهایی که شعار علم و عمل سر دادند، تحقق نیافت و اعراب و مسلمانان نیز همان گونه که حنجره ها فریاد زدند، متحد نشدند، بنابراین نتیجه روشن همان دزدیدن آرزوها و رویاها و تبدیل واقعیت جهان عرب و جهان اسلام به مکانی برای رقابت گروه های مختلف، درگیری بر سر کرسی ریاست و ناامیدی ملت ها بود.

پرسشی که در اینجا مطرح می شود، این است که آیا تاریخ خونین بار دیگر و این بار با اسامی جدیدی در دنیای امروز تکرار خواهد شد؟

بیایید در گذشته و حال تامل کنیم!! سوریه از زمان استقلال تاکنون شاهد 9 کودتا بوده، مصر سه کودتا و یا دست کم شبه کودتا را به خود دیده، موریتانی با نزدیک به 14 کودتا در صدر قرار گرفته، مردم سودان از سال 1985 میلادی تاکنون حوادث 11 کودتا و یا تلاش برای کودتا را تجربه کرده اند، سهم یمن نیز بیش از شش کودتا بوده و در نهایت سرزمین بین النهرین که پس از خیانت "کربلا" تاکنون از وضعیت باثباتی برخوردار نبوده، جایی که عراق تنها در قرن بیستم میلادی با بیش از هشت کودتای علنی روبرو شد.»
 

منبع: روزنامه الریاض عربستان،
نویسنده: دکتر "فایز بن عبدالله الشهری"، عضو مجلس شورای عربستان سعودی و استاد رسانه‌های الکترونیک دانشگاه های "امام محمد بن سعود" و "ملک سعود بن عبدالعزیز"
ترجمه: شفقنا
 

در کمال تاسف برخی کشورهای اسلامی دهه ها است که در صدر فهرست های کشورهای بی ثبات جهان از نظر سیاسی قرار می گیرند و در جدیدترین فهرست کشورهای ناامن جهان نیز بیش از 20 کشور اسلامی و دارای اکثریت مسلمان در رتبه های نخست جای گرفته اند.