وقتی دین و سیاست با هم درمی‌آمیزند، دیگر توجّه چندانی به منابع دینی نمی‌شود
آنابل کرب
علّت این که بسیاری از سیاستمداران با ورود مسیحیت به عرصۀ سیاست مخالفند آن است که بسیاری از کارهایی که می‌کنند تضاد وحشتناکی با آموزه‌های کتاب مقدّس دارد.
کتاب مقدّس امر به فروتنی، عفو و بخشش، پرهیز از شهادت دروغ، نفاق و دورویی، طمع و مالکیت‌طلبی، قضاوت نابجا و … می‌کند، حال آنکه قوانین دنیای سیاست با قوانین الهی همخوانی ندارد.
برای مثال وقتی نگاهی اجمالی به «ده فرمان» تورات می‌اندازیم می‌بینیم که حرص و طمع و شهادت دروغ علیه همسایه یک گناه کبیره تلقی می‌شود. یا در انجیل متی، باب 6، آیۀ 5 آمده است: «وقتی دعا می‌کنی مثل منافقین و متظاهرین نباش، چراکه آنان دوست دارند در منظر عام در کنشت‌ها و خیابان‌ها به دعا و نیایش بپردازند تا دیگران آنها را ببینند. من حقیقتاً به شما می‌گویم که چنین کسانی پاداش خود را به طور کامل دریافت کرده‌اند. بلکه وقتی قصد دعا داری، به اتاق خود برو و در را ببند…»
در کشور استرالیا آموزۀ دینی‌ای که بیش از همه مورد اجحاف قرار گرفته، سیاست مهاجرتی است. در کتاب مقدّس امر شده است که بیگانگان و غریبه‌ها را در میان خود مورد تکریم قرار دهیم. حال آنکه سیاست مهاجرتی کشور استرالیا این آموزه را مورد نقض قرار داده است.
منتشر شده در: سایت abc
