عاشورا: زادروز داعش

عاشورا روزی بود که تنها چند سال پس از رحلت حضرت محمد، دین اسلام از یک دین آسمانی به ابزاری در دستان حکومت اموی تبدیل شد؛ حکومتی که مثل همتای امروزی‌اش داعش، علاقۀ چندانی به دین و ایمان نداشت، بلکه هدفش توسعۀ ارضی و برتری‌طلبی بود.

پس از هشتصد سال کشمکش میان امپراطوری روم و ایران، اکنون یک خلأ قدرت به وجود آمده بود که امپراطوری اسلامی می‌توانست آن را پر کند. اما توسعه‌طلبی هزینه‌ای هم داشت: سلسلۀ ستمگر اموی باید تمام رقبای خود از جمله خانوادۀ پیامبر اسلام را از میدان به در می‌کرد. با جنایت عاشورا و حوادث متعاقب آن بود که امپریالیسم به اسم اسلام آغاز شد.

 عاشورا روزی بود که معدودی مستبد خودبرگزیده، باعث شدند تعامل دین اسلام با جهان و جهانیان غالباً با افراطی‌گرایی و برتری‌طلبی قرین گردد. به طوری که امروز دیگر خیلی‌ها تفاوتی بین اسلام و افراطی‌گرایی نمی‌بینند و لذا بسیاری معتقدند که اسلام نمی‌تواند با جهان همزیستی مسالمت‌آمیز داشته باشد.

ما دو اسلام داریم؛ یکی اسلام اموی و سلالۀ ایدئولوژیکِ آنها وهابیت و داعش که نحلۀ انحرافی و خشنی از یک دین متوازن است و دیگری اسلام اکثریت مسلمانان جهان که یک دین ابراهیمی در امتداد مسیحیت و یهودیت است.

بعضی از اسلام‌گرایان معتقدند که وجود یک خلافت (صرف‌نظر از حدود و ثغور اخلاقی‌اش) می‌تواند تمام مشکلات امروز جهان را حل کند؛ این اعتقاد خطرناکی است که پیامدهای آن را دیده‌ایم. اما ایدئولوژی داعش هنوز از بین نرفته است: از زمان بنی‌امیه و از روز عاشورا عده‌ای از مسلمانان معتقد بوده‌اند که باید به هر قیمتی قدرت را به چنگ آورند. یزید در سر بریدن و برتری‌طلبی الگو و الهام‌بخش داعش بوده است. از همه مهم‌تر، یزید برای توجیه جرائم جنگی خود از قران استفاده می‌کرد و دشمنان خود از جمله نوۀ پیامبر را مرتد می‌خواند. داعش یک گروه قرن بیست‌ویکمی نیست، بلکه ادامۀ همان جنگ ناتمامی است که 1339 سال پیش در صحرای کربلا آغاز شد.

منبع: ایندیپندنت